“นายหัวจะไปไหนคะ” “กลับห้อง” “ตรงนั้นระเบียงนะคะ” “อ้อ... ลืมไปว่าประตูไม่ได้ล็อก ฉันเป็นคนตรงไปตรงมาน่ะ มาทางไหนก็กลับทางนั้น” มีนาแทบหลุดขำกับประโยคนั้นของเขา เธอเดินเข้าไปหาขณะดึงเสื้อคลุมมาสวม สายตาหวานหยดของเธอทำให้เขาหยุดรอ แล้วแก้มหนุ่มก็ถูกปากน้อยจุมพิตเบาๆ “ราตรีสวัสดิ์นะคะ” เธอกระซิบบอกเขาด้วยรอยยิ้ม เมษดึงเธอมากอดรัดแนบแน่นบดจูบอย่างดูดดื่มให้สาสมกับความน่ารักของเธอ “ฉันกลับก่อนนะ” เขาหมุนกายไปที่ประตู แต่ยังเหลียวกลับมามองเธออย่างอ้อยอิ่ง โป๊ก!!! “โอ๊ย!” เขาร้องเพราะชนเข้ากับประตู มีนาหลุดเสียงหัวเราะคิกคักออกมาแทบจะทันที เขาลูบท้ายทอยไปมาเก้อๆ ก่อนจะเปิดประตูออกไปอย่างรวดเร็ว หญิงสาวกลับไปทิ้งตัวลงนอนแล้วลูบแก้มตัวเองไปมา มันร้อนผ่าวไปหมด สัมผัสและกลิ่นกายของเขายังตราตรึงอยู่ในความรู้สึก รุ่งเช้าของวันใหม่ มีนาตื่นมาทำอาหารให้สองพ่อลูกตั้งแต่เช้า เมษเดินลงมาพร้อ