“หิวค่ะ” เด็กน้อยบอกว่าหิวแล้วก็ปีนขึ้นไปนั่งบนตักของบิดา
“ที่ตรงนี้ที่ของหนูมิน มนุษย์ป้าอย่างเธอห้ามนั่ง” เด็กน้อยทำท่าหวงก้าง (หวงบิดา) จนออกนอกหน้า
“พี่เขาอายุแค่ยี่สิบสองเอง เรียกเขาเป็นป้าได้ยังไงครับ เรียกพี่ดีกว่าไหมพ่อว่าน่ะ”
“นี่อายุยี่สิบสองเหรอคะ ทั้งแก่ทั้งเหี่ยว คุณป๊าน่ะเลือกผู้หญิงต้องดูหนังหน้าด้วยนะคะ” มีนาแทบสำลักเมื่อได้ยินเด็กน้อยพูดแบบนั้น
เด็กนรก!!!
เธอกำลังนึกถึงคำนี้อยู่
“กินข้าวดีกว่าครับ”
“มีอะไรกินบ้างคะ” เด็กน้อยเอ่ยถาม
“เยอะแยะเลยครับ เดี๋ยวพ่อตักให้นะ”
“ค่ะ” เด็กน้อยรับคำยิ้มแย้มแจ่มใส แน่ะ! พอกินเข้าไปคำแรกก็ตาโต
“อร่อยจังเลยค่ะ ไข่เจียวกุ้งสับนี่ใครทำเหรอคะ ป้าแมวเหรอ หนูมินไม่อยู่บ้าน ป้าแมวพัฒนาฝีมือขนาดนี้เลยเหรอคะ”
“เปล่าครับ พี่มีนทำครับ” เขาแนะนำให้บุตรสาวได้รู้จักกับคนที่นั่งรับประทานอาหารเงียบๆ อยู่ตรงหน้า
“แหวะ! รสชาติห่วย” เด็กน้อยรีบว
