“เอ่อ... ค่ะ” เขาเป็นเจ้าของบ้าน เธอจะไล่เขาก็กระไรอยู่
“ปกติน้ำที่บ้านของนายหัวไม่ไหลบ่อยเหรอคะ” คนแสนซื่อเอ่ยถาม
“ใช่ ช่วงนี้เป็นฤดูแล้ง น้ำค่อนข้างขาดแคลน” เขาเดินไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะเงียบหายไป คนที่ใจคอไม่ดีเดินวนไปวนมาก่อนจะไปนั่งอยู่ตรงปลายเตียง
เธอกัดปากเมื่อเสียงในห้องน้ำเงียบลง ค่อยๆ ย่องไปแนบหูฟังว่าเขากำลังทำอะไรอยู่
“อุ๊ย!” เธอสะดุ้งเมื่อเขาเปิดประตูห้องน้ำออกมา หญิงสาวถลาใบหน้าไปชนกับอกกว้างเปียกชุ่มที่มีหยดน้ำเกาะพราวไปทั่ว เพราะเธอเอียงตัวแนบหูกับประตู ทิ้งน้ำหนักตัวไปมากเกินไปเลยเสียหลัก
“ขอโทษค่ะ” เธอถอยหนีพูดตะกุกตะกักแต่เขาไม่ยอมปล่อยดึงเธอไปกอดรัดเอาไว้
“อาบน้ำแล้วเหรอ” เขาเอ่ยถามซุกหน้าไปดมเนื้อตัวหอมกรุ่น เธอพยักหน้าดันอกกว้างของเขาเอาไว้
“วะ... ว้าย!” มีนาดวงตาเบิกกว้างเมื่อเขาจับเธอกดไปกับเตียงนอนกว้าง
“นายหัว อื้อ...” เธอครางประท้วงเมื่อเขาบดปากลงมาจูบปากน้
