“กล้วยรักลุงสิงห์นะคะ” เขาจุมพิตหน้าผากนูนเกลี้ยงของเธอ
“เงินเท่านั้นไม่พอใช้หนี้หรอก เพราะหนี้สินที่เธอติดฉันน่ะใช้เท่าไหร่ก็ไม่หมด มันเป็นหนี้หัวใจ ห้ามหนีหายมาแบบนี้อีกนะ” เขากระซิบบอกเด็กสาวในอ้อมแขน เธอมองเขาแล้วยิ้มทั้งน้ำตา
“กลับไปกับฉันนะ”
“ลุงสิงห์ไม่ค้างที่นี่เหรอคะ”
“อยากค้างที่นี่เหรอ” เขาเลิกคิ้วเอ่ยถาม
“ค่ะ วันนี้เปิดร้านวันแรก ลูกค้ามาใช้บริการเยอะมาก คืนนี้กล้วยคิดว่าจะทำงานให้ลูกค้าน่ะค่ะ”
“ไม่เอา ทำงานหนักเกินไปเดี๋ยวสายตามีปัญหา ค่อย ๆ ทำไปดีกว่า จะค้างที่นี่ก็ได้นะ แต่นอนพักไม่ใช่ทำงาน ถือว่าเรามาเปลี่ยนบรรยากาศกัน” เขาประคองเธอไปนั่งก่อนจะควักแหวนทองเกลี้ยงออกมาจากกระเป๋าเสื้อตัวเก่าสีซีด
ต่อจากนี้ไปเธอสัญญาว่าจะตัดเย็บเสื้อผ้าสวย ๆ ให้เขาใส่ จะได้ไม่ใส่เสื้อผ้าเชย ๆ เก่า ๆ อีก
“ฉันนั่งมองมันทั้งวัน คิดจินตนาการไปว่าถ้ามันอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอจะเป็
