แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องลอดเข้ามาในกระโจม ส่งผลให้คนที่ได้นอนหลับสนิทตลอดคืนเป็นครั้งแรกเริ่มรู้สึกตัว
ใบหน้ารูปสลักคมคายมององค์หญิงตัวน้อยในอ้อมแขนของตนระคนแปลกใจ ตอนแรกเขาคิดว่านางจะพยศมากกว่านี้เสียอีก ทว่าตอนนี้กลับนอนนิ่งราวกับสัตว์เล็กแสนเชื่อง
ริมฝีปากบางแสยะยิ้มให้กับความอวดดีที่กล้าคิดจะลองใจราชสีห์ตัวใหญ่เช่นเขาว่าจะกล้าทำร้ายนางหรือไม่
ดวงตาคู่สีน้ำตาลอ่อนไล่มองไปยังลำคอระหง
ไหน ๆ ก็ตั้งใจจะเก็บเอาไว้ใช้ส่วนตัวแล้ว ก็ควรจะประทับตราเจ้าของเสีย
เฉินอวี้หรานเริ่มรู้สึกตัวเมื่อสัมผัสได้ถึงบางอย่างกำลังลากผ่านผิวหนังบริเวณหลังคอของตน ก่อนดวงตาจะเบิกกว้างเมื่อรู้สึกว่าผิวหนังของเธอกำลังถูกดูดอย่างแรง
“อ๊ะ!” เสียงหวานร้องออกมาเบา ๆ เพราะนอกจากจะถูกดูดแล้ว ยังถูกฟันของมนุษย์ขบกัดอีกด้วย ซึ่งมนุษย์ตนนั้นก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเจ้าคนที่นอนกกเธอทั้งคืน
“ตื่นแล้วหรือ” แม่ทัพหนุ่ม
