“เรื่องนั้นพี่ไม่ต้องกังวลหรอกนะ ถึงฉันจะเป็นเด็ก แต่ฉันก็เข้าใจทุกอย่างดี ฉันเองก็เคยเข้าไปขายของป่ากับพ่อในตลาดมืดมาหลายครั้งแล้ว และพี่ก็ไม่ได้บังคับฉัน ฉันเต็มใจ ฉันอยากทำการค้า” หมิงเพ่ยอันตกลงที่จะค้าขายกับพี่สาวหว่านเยว่ของเธอโดยที่ไม่ได้ถูกบังคับ แต่เธอเต็มใจทำด้วยตัวของเธอเอง
“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เราก็ไปเจอกันที่เกวียนรอบเช้านะ จะได้เข้าไปในเมืองด้วยกัน ตอนนี้เราเร่งไปทำงานเถอะ เดี๋ยวจะถูกเพ่งเล็งเอาได้” หญิงสาวบอกกับสหายตัวน้อย พร้อมกับมองไปที่ชาวบ้านคนอื่นๆ ที่ทำงานอยู่ไม่ไกล
“ได้ค่ะ ฉันจะไปรอพี่สาวแต่เช้าเลย” หมิงเพ่ยอันตอบรับด้วยท่าทางตื่นเต้น แต่ไม่กล้าทำเสียงดัง
เมื่อนัดแนะเวลากันเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองต่างก็ทำงานของตนเอง จวบจนถึงเวลาเลิกงาน
ส่วนทางบ้านรองหมิง เมื่อเมื่งเซี่ยอีกลับมาถึงบ้านตอนเย็น และรู้ว่าบ้านใหญ่มาขูดรีดเงินจากสามีเธออีก ทั้ง ๆ ที่เธอได้ห้ามปรามไปแล้วหล
