ทะลุมิติไปเปลี่ยนชะตานางร้าย ยุค 70

บทที่ 7 ถูกทำโทษอย่างหนัก

กลับมาทางด้านนายทหารที่มีความสัมพันธ์กับเฉินหว่านเยว่ เวลานี้ชายหนุ่มถูกขังเดี่ยวและถูกซ้อมปางตายเนื่องจากทำให้ลูกสาวของท่านนายพลเฉินเสื่อมเสียชื่อเสียง รวมถึงท่านนายพลด้วยเหมือนกัน แม้ว่าจะไม่มีใครกล้าแพร่งพรายเรื่องนี้อย่างโจ่งแจ้งเพราะเกรงกลัวอิทธิพลของตระกูลเฉิน แต่ก็ยังมีพูดคุยกันในกลุ่มที่คิดว่าท่านนายพลเฉินจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนนำเรื่องนี้ไปพูดต่อ

“อาซาน นายคิดยังไงถึงได้ทำเรื่องนี้” นายทหารที่เฝ้าคุกนี้เอ่ยถามขึ้นมา เพราะเขาสนิทสนมกับนายทหารที่ก่อเรื่องพอสมควร

ทว่านายทหารหนุ่มกลับไม่ตอบ เพราะตัวเขาเองยังจับต้นชนปลายไม่ถูกเหมือนกันว่ามันเกิดเรื่องราวแบบนี้ได้ยังไง

วันงานเลี้ยง เขาจำได้ว่าได้รับหน้าที่พร้อมกับสหายทหารคนอื่นให้เข้าไปช่วยงานบ้านท่านนายพลเฉิน เนื่องจากทุกคนคือลูกน้องใต้บังคับบัญชาของท่าน และทุกคนจึงเต็มใจที่จะมาช่วยงาน

หลังจากเตรียมทุกอย่างในงานเรียบร้อยแล้ว จู่ ๆ ก็มี สาวใช้คนหนึ่งนำอาหารมาให้เขากิน ซึ่งเขาเข้าใจว่าตนเองทำงานเสร็จเป็นคนสุดท้ายเลยไม่ได้กินข้าวร่วมกับสหายคนอื่น

ในใจนั้นยังคิดว่าสาวใช้ที่นี่ดีนะ ยังอุตส่าห์แบ่งอาหารเตรียมไว้ให้ แต่ใครจะคิดกันล่ะว่าเพราะอาหารมื้อเดียวที่กินเข้าไปนั้น กลับทำให้เกิดเรื่องงามหน้าและร้ายแรงแทบจะเอาชีวิตไม่รอดแบบนี้

เมื่อเห็นว่าสหายไม่ตอบ นายทหารคนนี้จึงเล่าเรื่องราวที่เขารู้มาให้อีกฝ่ายฟัง

“นายเชื่อไหมว่าตอนนี้คุณหนูรองเฉินได้หนีออกจากบ้านเรียบร้อยแล้ว ไม่รู้เป็นเพราะว่าเธอถูกถอนหมั้นหรือเปล่า แต่ฉันได้ข่าวว่านายพลเฉินกำลังสั่งให้คนออกตามหา

เฮ้อ...คิดไปเรื่องนี้ก็แปลก นายเองก็ไม่ใช่คนที่หมกมุ่น ในกาม แล้วอีกอย่าง ห้องนั้นนายทหารเช่นพวกเราจะเดินเข้าไปง่ายดายอย่างนั้นเชียวเหรอ และที่สำคัญนะ คุณหนูเฉินมีคู่หมั้นเป็นถึงคุณชายเหวิน เธอจะยอมทิ้งชายที่รักแล้วมามีความสัมพันธ์กับนายทำไมกัน”

นายทหารคนนี้ไม่มีทางเชื่อเด็ดขาดว่าสหายของตนจะกล้าทำเรื่องตายขนาดนี้ อีกทั้งมีใครไม่รู้บ้างว่าคุณหนูรองคือดวงใจของท่านนายพลเฉิน

ทันทีที่ได้ยินว่าเฉินหว่านเยว่หนีหายไป นายทหารที่ถูกขังไว้และนอนซมเพราะอาการบาดเจ็บ จู่ ๆ เขาก็ยันตัวเองลุกขึ้นมาและถามออกไปด้วยความตกใจ

“นะ...นายบอกว่า...คะ...คุณหนูเฉินหายไปเหรอ” น้ำเสียงที่พูดดูกระท่อนกระแท่นยิ่งนัก

“อืม ฉันได้ข่าวมาแบบนั้น เห็นว่าเธอไปซื้อของกับคุณนายในเมือง จู่ ๆ ก็พลัดหลงกันและเวลานี้ยังหาคุณหนูเฉินไม่เจอ”

อี้คุนตอบกลับตามที่เขารู้ แต่ในใจนั้นเขากลับมองว่าเรื่องนี้คุณนายเฉินยังไงก็น่าจะรู้เรื่องอยู่ไม่น้อย

ก่อนจะมองสหายด้วยความเห็นใจ หวังว่าสหายของตนคนนี้จะมีชีวิตรอดออกไปนะ

บ้านตระกูลเฉิน

เวลานี้บรรยากาศภายในบ้านนั้นดูร้อนระอุไม่น้อย เนื่องจากคุณหนูรองของบ้านหายตัวไป แม้ว่าเขาจะส่งคนจะออกตามหาแค่ก็ยังไร้วี่แววว่าจะพบเธอ

“คุณเลิกคิดมากและเลิกตามหาลูกเถอะค่ะ การที่ลูกทำทีเป็นพลัดหลงทางกับน้องแล้วหนีไป นั่นย่อมหมายความว่าเยว่เยว่คิดอย่างดีแล้ว” ซ่านซีเจินเอ่ยกับสามีที่นั่งอยู่ตรงหน้าอย่างเคร่งเครียด

เรื่องที่ลูกสาวหนีไปอยู่ที่ไหนนั้นเธอยังไม่คิดที่จะบอกกับสามีให้รู้ในตอนนี้ หากวันใดที่เขาหาเจอก็ค่อยว่ากันอีกทีก็แล้วกัน ในเมื่อเยว่เยว่ของเธอต้องการหนีเรื่องราวทั้งหมดไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ แม่อย่างเธอก็พร้อมที่จะทำตามความต้องการของลูก และหวังว่าลูกสาวคนนี้จะมีความสุขกับเส้นทางที่เธอได้เลือกเอง

เรื่องที่เกิดขึ้นเธอเองไม่เชื่อว่าเฉินหว่านเยว่จะตาบอดถึงขั้นมีความสัมพันธ์กับนายทหารลูกน้องใต้บังคับบัญชากับลูกน้องของพ่อตนเอง อีกอย่างมีใครไม่รู้บ้างว่าเยว่เยว่ของเธอนั้นมีใจรักมั่นให้กับเหวินจิ้งเทามากแค่ไหน เรื่องนี้มันต้องมีลับลมคมใน

แต่จะให้สืบอย่างไรล่ะ ในเมื่อทุกคนในบ้านบอกไม่รู้ไม่เห็น อีกทั้งวันนั้นเธอยังได้ว่าจ้างสาวใช้จากด้านนอกมาช่วยงานหลายคน แบบนี้จะจับมือใครดมได้

นายพลเฉินไม่พูดอะไรออกมา ใบหน้าของเขาคล้ายกับจะแก่ขึ้นมาอีกสิบปีหลังจากเกิดเรื่องราวในวันนั้น อีกทั้งวันนี้ลูกสาวซึ่งเป็นแก้วตาดวงใจกลับหายไป ในใจคนเป็นพ่อเช่นเขาไม่ได้นิ่งสงบเหมือนหน้าตาที่เขาแสดงออกหรอกนะ

แต่เมื่อได้ยินภรรยารักพูดว่าให้เลิกตามหาลูกสาวนั่นหมายความว่าเธอย่อมต้องรู้ว่าเยว่เยว่ของเขาอยู่ที่ไหน ในเมื่อลูกเลือกทางเดินนี้ เขาก็พร้อมจะวางมือ และหวังว่าสักวันลูกสาวคนนี้จะกลับมาสู่อ้อมอกของพ่อเช่นเขา

คิดได้ดังนั้น วันต่อมานายพลเฉินสั่งปล่อยนายทหารคนนั้นทันที แต่ก็ไม่ลืมที่จะสั่งงานอย่างหนัก รวมไปถึงสั่งให้ไปทำภารกิจที่เสี่ยงอันตรายเพื่อคลายความทุกข์ในใจของตนลงบ้าง

คลับแห่งหนึ่งในโรงแรมหรู

ภายในห้องส่วนตัว ตอนนี้มีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังนั่งกอดอิงแนบชิดจนแทบจะสิงร่างกันอยู่แล้ว ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน ทั้งสองก็คือ คุณหนูใหญ่เฉิน หรือ เฉินเหว่ยหราน และเหวินจิ้งเทา อดีตคู่หมั้นของน้องสาวเธออย่างไรล่ะ

“ได้ข่าวว่าเยว่เยว่หายตัวไป หรานหรานพอจะรู้เรื่องนี้หรือไม่” เหวินจิ้งเทาเอ่ยถามขึ้นเบาๆ

“ที่ถามนี่เพราะพี่ยังคิดถึงน้องสาวของฉันอยู่เหรอคะ หากเป็นอย่างนั้นกลับบ้านไปฉันจะถามแม่ให้” หญิงสาวตอบกลับอย่างแง่งอน พร้อมกับผลักอกชายหนุ่มเล็กน้อยเพื่อจะลุกขึ้นไปนั่งอีกฝั่ง ทว่าเธอกลับโดนแขนของเขาโอบรัดไว้จนร่างของเธอล้มลงที่ตักเขาอีกครั้ง

“นี่กำลังหึงอยู่ใช่ไหม ไม่ต้องหึงหรอก พี่ก็ถามไปอย่างนั้น ใครจะยอมกินของเหลือเดนจากนายทหารต่ำต้อยคนนั้นล่ะ ไม่สู้กินเมียพี่คนนี้ไม่ดีกว่าเหรอ”

เหวินจิ้งเทาพูดจบก็หัวเราะอย่างชอบใจ ก่อนจะซุกไซ้ใบหน้าลงที่ซอกคอของหญิงสาวทันที

การกระทำที่แนบชิดแบบนี้ของทั้งสองคนไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรก ทั้งสองแอบมีความสัมพันธ์กันมานานแล้ว

เพราะชายหนุ่มเห็นว่าเฉินหว่านเยว่นั้นงดงามและน่ามอง จึงได้ยอมหมั้นหมายกับอีกฝ่าย อีกทั้งคู่หมั้นยังเป็นสหายกับน้องสาวของตนเองอีกด้วย การเกี่ยวดองของทั้งสองตระกูลจึงได้เกิดขึ้น

แต่แล้ววันหนึ่งเขาได้มานั่งดื่มที่นี่และเจอเข้ากับคุณหนูใหญ่เฉินที่คล้ายกับจะโดนใครวางยา วันนั้นเขาและเธอจึงเกิดความสัมพันธ์กันขึ้น และหลังจากนั้นเขาและเธอก็แอบมาพบกันเสมออีก ทั้งยังไม่ต้องกลัวว่าใครจะนำเรื่องที่ทั้งสองลักลอบพบกันไปพูด นั่นก็เพราะว่าโรงแรมและคลับแห่งนี้คือของตระกูลเฉินนั่นเอง

“เดี๋ยวก่อนสิคะพี่จิ้งเทา เวลานี้พี่ก็ถอนหมั้นกับเยว่เยว่แล้ว แล้วเมื่อไรพี่จะบอกครอบครัวพี่เรื่องของเราเสียทีล่ะคะ เวลานี้คู่หมั้นของพี่ก็ได้มอบกายให้ชายอื่นแล้ว อีกอย่างฉันได้ยินแม่พูดว่าจะหาว่าที่สามีให้ฉัน หากเป็นอย่างนั้น...” เฉินเหว่ยหรานก้มหน้าก้มตาคล้ายกับตนเองนั้นไม่อยากทำอย่างที่แม่บอก เรื่องที่จะหาสามีให้เธอ

ภาพตรงหน้านี่จึงทำให้ชายที่อยู่ในอาการมึนเมาไม่น้อยและมีความต้องการเรื่องนั้นอย่างมาก รีบคว้าตัวหญิงสาวเข้ามากอดอย่างแนบชิดทันที

“โธ่...เมียรักของพี่ อย่าเพิ่งเสียใจไปเลยนะ เรื่องงามหน้าของเยว่เยว่เพิ่งผ่านไปได้ไม่กี่วัน หากพี่ไปพูดกับพ่อแม่ให้ไปขอหมั้นหรานหราน แบบนี้พวกผู้ใหญ่จะคิดยังไง เมียพี่ไม่ต้องกลัวหรอก ในเมื่อหรานหรานเป็นเมียพี่แล้ว พี่ไม่ยอมให้ใครได้มาซ้ำรอยเดิมของพี่แน่นอน”

ป้อนคำหวานจบชายหนุ่มก็โน้มตัวเข้าหาหญิงสาวทันที ไม่นานทั้งสองร่างก็เปล่าเปลือย พร้อมกับต่างก็มอบความสุขให้กันและกันชนิดที่ไม่มีใครห้ามปรามใคร ว่านี่คือสิ่งที่ไม่เหมาะสมและงามหน้ากว่าสิ่งที่เฉินหว่านเยว่และนายทหารคนนั้นได้กระทำ เสียอีก