ภายใต้ใบหน้าหล่อเหลาโดดเด่น ท่าทีสงบสุขุมและลุ่มลึก ร่างสูงกำลังลอบขบกรามกรอดขณะเดินออกจากเรือนสกุลหลินด้วยแววตาขึงเครียดอันหาได้ยากยิ่ง
เกาหมิงที่ภายนอกยังคงแลดูสุภาพสง่างาม แต่ยามนี้รอยยิ้มบางเบาที่ประดับมุมปากตลอดเวลาอันเป็นเอกลักษณ์กลับเลือนหายไปไม่เหลือรอย
เขากำลังไม่พอใจหลินซูซินอย่างมาก ท่าทีเมินเฉยเหินห่างที่เริ่มชัดเจนเช่นนี้ไม่บอกก็รู้ว่าคืออันใด
ย่อมเป็นเรื่องที่นางแคลงใจในสัมพันธ์ของเขากับจางจิ่วเม่ย
แต่เขากับญาติผู้น้องไม่เคยมีสิ่งใดเกินเลย แม้จะเกือบแต่ก็ยังถอนตัวยั้งใจได้ทัน และเขาเองก็ระวังตัวมากขึ้น แบ่งแยกชัดเจน
หลินซูซินสมควรงี่เง่าทำตัวพาลพาโลหรือไร ไยไร้เหตุผล?
วันนี้ตัวเขายังถึงกับรู้สึกผิดสำนึกเสียใจในสิ่งที่ทำลงไปจึงเป็นฝ่ายปิดตำรามาเยือนถึงเรือนนางอย่างหาได้ยากยิ่ง ปรารถนามาใช้เวลาร่วมกัน แต่หลินซูซินกลับมองเขาด้วยแววตาเช่นนั้น
ภาพหลินซูซินที่มองมาอย่างเย็
