ตั้งแต่มีโอกาสไปเที่ยวเล่นด้วยกันเพียงแค่ครั้งเดียว
หลินซูซินก็ได้เจอจ้าวเฟิงฉีอย่างมิอาจหลีกเลี่ยงบ่อยขึ้น ทั้งบ่อยและนาน ถึงขนาดที่จ้าวเฟิงฉีมาค้างแรมที่เรือนสกุลหลิน
“ข้าเบื่อที่จวนอ๋องจัดงานเลี้ยงเชื่อมสัมพันธ์เหล่าขุนนาง”
นี่คือเหตุผลของการมาค้างแรมในครั้งนี้ เพราะชินอ๋องจัดงานเลี้ยงน้ำชา พระชายาจัดงานเลี้ยงชมบุปผา เป้าหมายก็ดังที่เขากล่าวมา คือเชื่อมสัมพันธ์ให้ขุนนางจากท้องที่ต่างๆ แนบแน่นขึ้นเพิ่มความสามัคคีปรองดองให้มีมากขึ้น
เพียงแต่โรงเตี๊ยมของเขาก็มีให้พัก สำนักยวี้จู๋ก็มีให้กลับนี่นา!
หลินซูซินนิ่วหน้าเม้มปาก
“ทำหน้าอันใดของเจ้า!” จ้าวเฟิงฉีเลิกคิ้วมองหลินซูซิน พลางใช้ด้ามพัดเคาะหน้าผากนางเบาๆ “ไปทำอาหารให้ข้าเร็ว หิวจะแย่”
“เจ้าค่ะ” สาวน้อยย่อกายแล้วเดินหายเข้าไปทางโรงครัว
วันนี้บิดามารดาล้วนไม่อยู่ที่เรือน เพราะต้องไปเป็นพ่อครัวแม่ครัวใหญ่คอยควบคุมสั่งการงานจัดเลี้
