บทที่9 ช่วยไปน่ารักให้ไกลๆ
3696 คำ
บทที่9 ช่วยไปน่ารักให้ไกลๆ
"รู้ตัวรึเปล่าว่าคุณภรรยาน่ากินแค่ไหน"
หลังจากที่ชนะชลเอ่ยประโยคนี้ออกมาเมื่อเกือบ2ชั่วโมงก่อนกรรณณาราก็เดินมานั่งที่ระเบียนในห้องนอนเพราะช่วงนี้งานในไร่และฟาร์มจะเบาลงเพราะใกล้งานเลี้ยงประจำปีเธอจึงไม่ต้องเข้าไปศึกษาวิธีทำงานหญิงสาวปักหลักนั่งขบคิดเรื่องต่าง ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการหาวิธีไม่ให้โดนจับกินง่ายๆ ยิ่งเธอหวั่นไหวกับเขาด้วยแล้วยิ่งง่ายต่อการจับกินอย่างยิ่ง
"โอ๊ยกระแตเอ้ย ทำไมแกต้องมานั่งคิดอะไรแบบนี้ด้วยล่ะเนี้ย ปวดหัวชะมัด โอ๊ย ๆ ปวดท้องจัง อย่าบอกนะว่า..." หญิงสาวเอ่ยกับตัวเองก่อนจะรู้สึกปวดท้องจนตัวงอขึ้นมาหญิงสาวรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันที
"นั่นไงว่าแล้ว ปวดชะมัด" กรรณณาราเอ่ยโวยวายกับตัวเองเมื่อเข้ามาในห้องน้ำแล้วสำรวจสิ่งที่สงสัย เธอเป็นวันนั้นของเดือนจริง ๆอย่างที่เธอคิด
หญิงสาวหันไปมองกล่องใส่ของใช้ส่วนตัวเพื่อหาบางสิ่ง แต่ก็ไม่เจอ
"โอ๊ย เอาไงดีเนี่ยผ้าอนามัยก็หมด ยาแก้ปวดก็หมด พี่แววก็ไม่อยู่ ปวดชะมัด " หญิงสาวโววายกับตัวเองก่อนจะคิดขึ้นได้ หญิงสาวล้วงสมาร์ทโฟนจากกระเป๋ามากดหาวสาแต่ก็ไม่ติด จึงจำใจต้องโทรศัพท์หาอีกคนทั้งที่อายแสนอาย
ตืดดด ตืดดด ตืดดด
เสียงสั่นของสมาร์ทโฟนในกระเป๋าสั่นขึ้นชนะชลที่กำลังพาคนงานอีกสองสามคนมาซื้อของตกแต่งหยุดเดินก่อนจะล้วงออกมาดู
'หญ้าอ่อน' ชื่อเจ้าของสายเรียกเข้าที่ปรากฏทำให้พ่อเลี้ยงชนะชลยิ้มออกมา แน่นอนว่าหญ้าอ่อนจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากกรรณณารา ถ้าเธอเป็นหญ้าอ่อนเขาจะยอมเป็นโคแก่
"ว่าไงคุณเมียคิดถึงสามีเหรอ" ชายหนุ่มกรอกเสียงลงไปอย่างอารมณ์ดี
"อาชลอยู่ไหน" ปลายสายสะกดความเจ็บไว้แล้วเอ่ยถาม เธอเป็นแบบนี้ประจำทุกครั้งที่มีรอบเดือนและมันจะปวดมากจนถึงวันสุดท้ายของรอบเดือนนั้น
"อยู่ในเมือง พาคนงานมาซื้อของตกแต่งเวทีงานเลี้ยง เป็นอะไรรึเปล่าเสียงดูสั่นๆ" ชนะชลเอ่ยบอกก่อนจะถามอย่างเป็นห่วงเมื่อรู้สึกได้ถึงความสั่นในน้ำเสียง
"เอ่อ คือ คือว่า เอ่อ " กรรณณาราติดอ่างชั่วขณะจนพูดออกมาไม่ได้ เกิดมาเคยขอให้ผู้ชายซื้อของแบบนี้ให้ที่ไหนกันล่ะ
"คืออะไร กระแต เป็นอะไร" ชนะชลเริ่มร้อนรนอย่างไม่รู้ตัวด้วยความเป็นห่วง
"คือ...โอ๊ย ช่วยให้คนงานผู้หญิงไปซื้อผ้าอนามัยกับยาแก้ปวดประจำเดือนให้หน่อยได้มั้ย" กรรณณาราตะกุกตะกักในครั้งแรกก่อนจะเอ่ยร่ายยาวออกมาอย่างเขินอาย คนฟังเองมีริ้วรอยความเขินอายปรากฏขึ้นมาเป็นริ้วๆ เขาไม่ได้พาคนงานผู้หญิงมาสักคนนิจะทำไงดีวะ
"ช่วยหน่อยนะอาชล อย่าลืมบอกให้คนงานซื้อยาแก้ปวดประจำเดือนให้ด้วยนะเค้าปวดมาก" กรรณณาราเอ่ยบอกก่อนจะวางสายไปอย่างขวยเขิน
"แตเดี๋ยว แต กระแต" 'ตายห่า คนงานที่เขาพามามันต้องไม่ไปซื้อให้เขาแน่' ชนะชลได้แต่โวยวายกับตัวเองในใจก่อนจะยัดสมาร์ทโฟนลงในกระเป๋ากางเกงเหมือนเดิมมองหน้าลูกน้องสี่คนที่ยืนอยู่ข้างหลัง
"พวกนายเอารายการนี่ไปที่ร้านให้เขาจัดให้ ฉันขอไปทำธุระที่ร้านสะดวกซื้อเดี๋ยวมา" พ่อเลี้ยงหนุ่มเกือบใหญ่เอ่ยบอกก่อนจะยื่นรายการของที่ต้องใช้ให้ลูกน้องคนนึงก่อนจะแยกออกมา ชายหนุ่มมองที่ร้านสะดวกซื้อก่อนจะเดินเข้าไปด้วยใบหน้าร้อนผ่าว
"สวัสดีค่ะพ่อเลี้ยงชล วันนี้มาซื้ออะไรคะเดี๋ยวหวานหยิบให้" พนักงานขายประจำเคาน์เตอร์เอ่ยถาม หญิงสาวเป็นอีกหนึ่งคนที่เคยได้รับทุนการศึกษาจากเขา เธอชื่นชมและมองเขาเป็นเหมือนพ่อ เหมือนพี่ เหมือนผู้มีพระคุณมาตลอด
"เอ่อคือ คือว่า แบบว่า ฉันต้องการซื้อผ้าอนามัยให้เมียนะ หวานช่วยแนะนำหน่อยได้มั้ย" ชายหนุ่มเอ่ยบอกอย่างขวยเขินเพราะมีคนอยู่บริเวณนั้นมากโข หวานกลับยิ้มขบขันออกมาทันที ส่วนคนที่ได้ยินก็ยิ้มออกมากับความน่ารักทั้งที่รู้จักพ่อเลี้ยงหนุ่มหรือเป็นนักท่องเที่ยวก็ดี
"งั้นเดี๋ยวหวานจะเลือกมาให้นะคะ ว่าแต่เอาแบบมีปีกหรือไม่มีค่ะ แล้วก็เอาแค่แบบกลางวันหรือกลางคืนด้วย" หวานเอ่ยถามกลั้นขำอย่างยิ่งยวด มีการมาซื้อผ้าอนามั้ยให้เมียด้วย โอ๊ยอิจฉาน้องกระแต
"เอามาทั้งสองแบบที่เธอพูดมานั้นแหละ เอ่อ แล้วยาแก้ปวดประจำเดือนฉันจะซื้อได้ที่ไหน" ชนะชลเอ่ยตอบก่อนจะถามถึงอีกอย่างที่หญิงสาวกำชับว่าอย่าลืม
"นี่น้องกระแตปวดท้องตอนเป็นวันนั้นของเดือนด้วยเหรอคะ มันปวดมากนะคะพ่อเลี้ยงต้องดูแลดี ๆค่ะ ร้านขายยาตรงข้ามนี้ไงค่ะร้านพี่หมอพิมพ์" หญิงสาวเอ่ยบอก พ่อเลี้ยงหนุ่มพยักหน้าเข้าใจและเริ่มจะสงสารหญิงสาวที่อยู่ที่บ้านขึ้นมา
ในระหว่างที่รอหวานเลือกผ้าอนามัยให้เขาก็หยิบสมาร์โฟนขึ้นก่อนจะเซิร์สหาข้อมูลเกี่ยวกับการแก้ปวดประจำเดือน จนไปเจอความคิดเห็นนึงในเว็บไซต์ดัง ที่ช่างเตะตาเขาอย่างจัง ไม่ต้องทำอะไรค่ะ เคยปวดเหมือนกันแต่พอคลอดลูกคนแรกก็ไม่เป็นอีกเลย แนะนำให้ลองมีดูนะค่ะเผื่อจะหาย
"น่าสนใจนะ" ชนะชลบอกตัวเองก่อนจะเหลือบไปเห็นหวานเดินกลับมาพร้อมกับของที่ต้องการ
"นี่ค่ะมีทั้งแบบมีปีก และแบบไม่มีปีกหวานเลือกยี่ห้อดี ๆมาเลยนะต้องการอะไรอีกมั้ยคะ" หวานเอ่ยถาม ชนะชลมองแล้วเอ่ยบอก "ไม่แล้วล่ะ"
"งั้นคิดเงินเลยนะคะ"หวานเอ่ยก่อนจะคิดเงินแล้วจัดการนำสินค้าใส่ถุง
"ทั้งหมด...บาทค่ะพ่อเลี้ยง" หญิงสาวเอ่ยบอกก่อนจะยื่นถุงให้ชายหนุ่มเกือบใหญ่ก่อนจะรับเงินมาแล้วทอนให้ ชนะชลรีบเดินออกจากร้านสะดวกซื้ออย่างเขินๆกับสายตาของคนในร้านก่อนจะเดินข้ามฝั่งไปที่ร้านขายยา
"อ้าวชล มาหาต้นเหรอคะ" พิมพ์ชนกภรรยาของเพื่อนสนิทเขาซึ่งเป็นเจ้าของร้านขายยาเอ่ยถามเมื่อเห็นเพื่อนของสามีเดินเข้ามา ชนะชลจึงยิ้มเขินก่อนจะเอ่ยบอก
"เปล่าครับ ผมมาซื้อ..." "อ้าวชลไม่สบายรึไงเพื่อน" ยังไม่ทันที่ชนะชลจะเอ่ยจบธนากรหรือต้น เพื่อนรักของเขาก็เดินเข้ามา
'ตายห่า ขืนบอกไปมันได้ล้อยังลูกบวชแน่ มันจะเข้ามาทำไมตอนนี้วะ เคยว่ามันไว้เยอะซะด้วยสิ' ชนะชลได้แต่คิดในใจอย่างโมโหโชคชะตา
"ว่าไงมาซื้ออะไร" ธนากรเอ่ยถามพลางสอดส่องสายตามองภายในถุงในมือของเพื่อนรักแล้วหลุดหัวเราะออกมา
"ของที่อยู่ในมือมันไม่เข้ากับมึงเลยว่ะเพื่อนฮะฮะฮะ" " เงียบปากมึงไปเลยไอ้หมอต้น หมอพิมพ์ครับผมมาซื้อยาแก้ปวดประจำเดือนน่ะครับ" ชนะชลเอ่ยอย่างเขินๆ ธนากรระเบิดหัวเราะออกมาอย่างสะใจ สมน้ำหน้าตอนเขาวิ่งไปซื้อผ้าอนามั้ยให้เมียมันล้อตั้งแต่แต่งงานใหม่ๆจนลูกเขาอายุ15 ทีนี่ล่ะเขาจะล้อมันจนลูกมันแต่งงานจนหลานมันโตเลย สะใจชะมัด
"ได้ค่ะ เดี๋ยวพิมพ์เอาให้ เลิกหัวเราะได้แล้วค่ะต้น ผู้ชายซื้อของให้เมียแบบนี้นะเป็นผู้ชายอบอุ่นแล้วก็น่ารัก" พิมพ์ชนกเอ่ยบอกเพื่อนสามีก่อนหันมาปราบสามี
"เหมือนผมใช่มั้ยจ๊ะเมียจ๋า" ธนากรเอ่ยหยอดเมียรักตาเชื่อม
"แหวะ เลี่ยน เหมือนผมใช่มั้ยจ๊ะเมียจ๋า อยากจะอ้วก สิ้นชื่อหมอต้นคาสโนว่าผู้แสนเย็นชา" ชนะชลเอ่ยพร้อมทำท่าคล้ายจะอาเจียนด้วยความหมั่นไส้ความรักเมียหลงเมียบวกเกรงใจเมียของเพื่อน
"เหอะ มึงจะเป็นรายต่อไปเพื่อนรัก กูทำนายได้เลย มึงจะรักเมียเด็ก หลงเมียเด็ก และกลัวเมียเด็กกูฟันธง" ธนากรเอ่ยบอกอย่างหมั่นไส้เพื่อน และเชื่อว่าอนาคตอันไม่ไกลนี้ของเพื่อนจะเป็นเหมือนที่เขาพูด ก็เพื่อนรักของเขาดันมีเมียเด็กที่สุดในกลุ่มแถมดูท่าทีเพื่อนเขาวันนี้ยิ่งพนันได้เลยว่าไม่ถึง3เดือนมันต้องตบะแตกอยากกินเด็กแน่ แต่ธนากรกลับไม่รู้เลยว่าเพื่อนของเขานั้นตบะแตกมาสักพักแล้วแค่ยังไม่ได้กินเท่านั้น
"นี่ค่ะชล ถ้าน้องยังปวดอยู่อาการไม่ทุเลาให้เอาน้ำอุ่นหรือน้ำร้อนใส่กระเป๋าน้ำร้อนประคบที่ท้องนะคะ" พิมพ์ชนกเอ่ยบอกก่อนจะยื่นยาให้
"นี่ครับค่ายา ส่วนอันนี้ค่าทำขวัญไอ้ต้นครับ" ชนะชลบอกก่อนจะเหยียบเท้าหมอดูทำนายชีวิตเขาแล้วยกเข่าขึ้นกระแทกจุดยุทธศาสตร์ของเพื่อนแล้วเดินออกไป
"อ๊ากกกก ไอ้เพื่อนเลว" ธนากรร้องตะโกนอย่างเจ็บปวดไล่หลังมาแต่หาได้เข้าหูคนที่เดินจากมาไม่
"กูจะไม่กลัวเมียแบบมึง แต่หลงหน่ะแน่นอนขนาดยังไม่ได้กินยังหลงเลย" ชนะชลพูดกลับตัวเองก่อนะเดินไปที่รถซึ่งลูกน้องคอยอยู่แล้ว
บ้าน
"เป็นยังไงบ้างกระแตน้อย" ชนะชลเอ่ยถามทันทีที่เดินเข้ามาในห้องนอนเห็นหญิงสาวนอนตัวงออยู่บนเตียง ชนะชลเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะลูบปรอยผมอย่างเป็นห่วงก่อนจะยื่นยากับน้ำให้หญิงสาว กรรณณารารับมารีบกินเข้าไปโดยไม่พูดอะไรก่อนจะหยิบผ้าอนามัยแล้วเข้าไปในห้องน้ำทันที
"ฝากขอบคุณคนงานผู้หญิงคนนั้นด้วยนะ" หญิงสาวเอ่ยบอกหลังจากออกจากห้องน้ำ สบายตัวขึ้นแต่ก็ยังปวดอยู่
"ฝากขอบคุณทำไมเล่านังหนู สามีเธอนี่แหละเดินเข้าไปซื้อให้" ชนะชลเอ่ยบอกก่อนจะเดินมาใกล้ๆ "เอารางวัลความกล้าหาญมาซะดี ๆ"
"รางวัลรางเวินอะไร" กรรณณาราเอ่ยถาม แต่ก็แอบรู้สึกดีที่คนแบบชนะชลกล้าจะเดินเข้าซื้อของแบบนั้น งั้นตอบแทนซะหน่อยแล้วกัน
"เอาแบบค่านวดเมื่อวานได้มั้ย แต่เปลี่ยนเป็นคุณเมียจูบสามี แล้วก็เลิกเรียกสามีว่าอา แต่เรียกว่าคุณสามีโอเคมั้ย" ชนะชลเอ่ยขอของรางวัลที่คิดว่าคุ้มที่สุดในตอนนี้
"อะไรนะ ขี้โกงชะมัด" กรรณณาราบ่นพึมพำอย่างน่ารักแสนงอนนั้นก็มาจากฮอร์โมนที่เปลี่ยนแปลงในช่วงมีประจำเดือน
"ว่าไง รู้มั้ยสามีต้องเจอกับเสียงหัวเราะของไอ้ต้นด้วย เพื่อคุณเมียเลยนะเนี่ย" ชนะชลเอ่ยอย่างออดอ้อนและน่าสงสาร
"อะๆๆ ก็ได้ถือเป็นคำขอบคุณครั้งนี้ครั้งเดียวนะ " กรรณณาราเอ่ยบอกก่อนจะยกมือขึ้นประคองใบหน้าของชนะชลไว้
"ก้มลงหน่อยดิ" เสียงหวานเอ่ยบอกแต่ชนะชลยังทำเล่นตัว
"ก้มลงหน่อยสิค่ะคุณสามีขา" หญิงสาวเอ่ยบอกน้ำเสียงหวานหยดจนขนลุกชนะชลจึงยอมโน้มหน้าลงมาต่อหน้ากรรณณารา หญิงสาวประคองหน้าชายหนุ่มไว้ก่อนจะเขย่งเท้ายื่นจมูกไปหอมแก้มซ้าย ขวาแล้วก็หน้าผากก่อนจะผละออก
"อย่าโกงสิ จมูกกับปากด้วย" ชนะชลเอ่ยอย่างอารมณ์ดี ใจข้างในพองโตตั้งแต่เธอยื่นจมูกมาหอมแก้มเขาแล้ว
"แค่นี้พอ อย่าเรื่องมาก" หญิงสาวว่าอย่างเขินอาย เพราะเป็นช่วงมีประจำเดือนทำให้เธออารมณ์แปรปรวนถึงขนาดบ้าจี้หอมแก้มเขาเนี่ยมันน่าอายเสียจริง
"ถ้าคุณเมียไม่จูบ สามีขอนะ" ชนะชลบอกแต่หาได้ขออนุญาตเพราะเขาแค่บอกกล่าวเท่านั้น ชายหนุ่มจับใบหน้างามก่อนจะมอบจุมพิตแสนอ่อนโยนให้กับหญิงสาวและดื่มด่ำความหวานล่ำจากโพลงปาก ลิ้นร้อนเกี่ยวผสานกันแลกเปลี่ยนความรู้สึกเพราะเธอหาได้ขัดขืนยิ่งทำให้จูบครั้งนี้หวานล่ำและเนิ่นนานกว่าสองสามครั้งที่ผ่านมากรรณณารายอมให้ชนะชลชี้นำทางสู่ประสบการณ์อันไม่คุ้นชินอย่างไม่ขัดขืน
ชนะชลยอมถอดริมฝีปากออกอย่างเสียดายแต่รู้ตัวว่าได้แค่นี้ถ้าเขายังดื่มด่ำกับความหอมหวานจากปากเธอเขาคงหยุดตัวเองไม่ได้แล้วต้องค้างเติ่งแน่นอนให้ตายสิอยากกินเด็ก หญ้าอ่อนของโคแก่มาเป็นรอบเดือนอะไรตอนนี้ เดี๋ยวโคแก่ก็ฝ่าไฟแดงซะนี่
"สา สามีกลับไปทำงานก่อนนะเดี๋ยวกลับมาตอนค่ำๆ " ชนะชลเอ่ยบอกกก่อนจะก้มลงจุ๊บจมูกหญ้าอ่อนก่อนเดินออกไป'โอ๊ยช่วยไปน่ารักไกลๆได้ไหมเนี่ย เดี๋ยวก็รักซะหรอก รักแล้วเค้าหึงแรงนะยะ '
หลังจากออกจากบ้านมาชนะชลก็เดินมาตรวจความเรียบร้อยของเวทีที่ใช้ในงานเลี้ยงที่ใกล้เข้ามาทุกที ในทุก ๆปีงานเลี้ยงจะจัดเป็นการภายในมีแค่คนงานและครอบครัวของเขาแต่ปีนี้เขาได้เชิญผู้มีศักดิ์เป็นพ่อตาและแม่ยายมาด้วยแถมยังมีกษิเดชที่เพิ่งกลับมาเมื่อสองวันก่อนแต่ขอปิดเงียบไม่ให้น้องสาวรู้ งานนี้เซอร์ไพรซ์ใหญ่เลยแหละ
"นายครับจะให้คุณภานุกับคุณเพียงฟ้ามาร่วมงานมั้ยเนี่ย แล้วก็ท่านผู้ว่าฯอีกดูเหมือนท่านจะสนใจนายเป็นพิเศษนะครับ" หมอกเอ่ยถามขณะกำลังมองงานตรงหน้าที่คนงานต่างร่วมแรงร่วมใจกัน
"ก็ต้องเชิญสิ ท่านผู้ว่าฯด้วยแต่อย่าให้เจอกับนายกันต์เชียว ไม่งั้นเป็นเรื่อง" ชนะชลผู้อยู่ในฐานะคนกลางของทั้งฝั่งเพียงฟ้าที่มีศักดิ์เป็นน้องบุญธรรมซึ่งคบหากับลูกชายผู้ว่าราชการของจังหวัดนี้กับฝั่งของกษิเดชซึ่งมีศักดิ์เป็นพี่ชายของภรรยาถ้าให้กระทบกระทั่งกันคนกลางอย่างเขาจะลำบากแต่ถ้าไม่เชิญฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก็ไม่ได้
"นายไม่กลัวนายหญิงโกรธเหรอครับ" หมอกเอ่ยถาม ด้วยรู้เห็นกับตามาแล้วว่านายหญิงของตนกับเพียงฟ้านั้นไม่ถูกกันเท่าไหร่ซ้ำกษิเดชกับเพียงฟ้ายังเป็นอดีตคนรักกันอีก
"กลัวอะไร กลัวทำไม ที่ไร่นี้ฉันใหญ่สุด" ชนะชลเอ่ยอย่างมาดมั่นแม้ในใจจะหวั่นๆ จะให้บอกว่ากลัวไอ้หมใอกมันจะหาว่าเขากลัวเมียกันพอดี
"แน่ใจนะนาย ว่านายไม่กลัวเมีย ถ้านายหญิงปล่อยตุ๊กแกไอ้หมอกไม่ช่วยนะบอกให้" หมอกเอ่ย เขารู้ดีเชียวล่ะว่านายของเขากลัวและขยะแขยงตุ๊กแกแค่ไหนก็เขานี่แหละที่เล่นซ่อนหากับผู้เป็นนายจนนายหลงเข้าไปเจอกับตุ๊กแกตัวใหญ่ๆ
"ต๊กโตตัวใหญ่ๆ ยิ่งหาง่ายด้วยนะนาย จั้กกิ๊มคือจิ้งจก ส่วนต๊กโตก็คือตุ๊กแก โตมาจนจะแก่เพิ่งรู้ตุ๊กแกก็คือต๊กโต" หมอกพูดก่อนจะร้องเพลงของนักร้องค่ายดังวงหนึ่งที่มีชื่อสิ่งที่เจ้านายกลัวเป็นภาษาเหนือ
"ต๊กโต บ้านแกสิวะ น่าขนลุกชิบ" ชนะชลเอ่ยอย่างขยะแขยงไอ้ตัวต๊กโตของคนสนิท
"ต๊กโต คือหยั่งวะบักหมอก" คนงานชาวอีสานที่มาทำงานในไร่เกือบสามปีเอ่ยถามคนสนิทเจ้านายที่ยืนร้องเพลงอยู่ใกล้ๆอย่างสงสัยเพราะไม่ได้ยินคำสนทนาก่อนหน้านี้
"อ้อ ต๊กโต คือตุ๊กแก นะ" นายหมอกเอ่ยบอก คนงานคนเดิมร้องอ้อในใจ ก่อนจะเอ่ย " กับแก้ ติ ผมนึกว่า ขี้กะปอมแหมะ กับแก้ดองยาได้เด้นาย กินแล้วปึ๋งปั๋งคักๆ"
"เอ็งช่วยแปลหน่อย นายฟังไม่ออก" นายหมอกเอ่ยสั่งเพราะไม่เข้าใจที่คนงานบอกผู้เป็นนายก็ฟังออกแค่ปึ๋งปั๋งเท่านั้น
"ขอโทษครับนาย ผมบอกว่าตุ๊กแกเหรอผมนึกว่ากิ้งก่า ตุ๊กแกดองยาได้กินแล้วปึ๋งปั๋ง รับสักแก้วบ่นายผมดองไว้ สิได้คึกๆแซบอีหลีแห่งมีเมียเด็กต้องฟิตๆไว้นาย ผมเนี่ยเตะปีกยังดังอยู่เดะ" คนงานคนเดิมยังเอ่ยโพนทะนายาดองตุ๊กแกให้ผู้เป็นนายฟัง ด้านนายได้แต่ขยะแขยง โอ๊ยต่อให้ไม่สู้ กูจะไม่เตะเด็ดขาดไอ้ยาดองตุ๊กแกเนี่ย ขนลุก
"จริงเหมือนไอ้จ้อยหมันว่า ดีอย่างแรงนาย ผมนี่ลองมาแล้ว แถมยังหร่อยจังหูหลาว ลองแลตะนายรับรองเด็ด" คนงานชาวใต้ที่อยู่ใกล้ๆเข้ามาผสมโรงด้วยอย่างอดไม่ได้
"นี่ผมจับได้ว่าจิเอาห้ายไอ้จ้อยหมันดองให้หลาว แต่เดี๋ยวกะเห็นอยู่แถวนี่ตัวนึงว่าอิจับอยู่นิ" ชาวใต้ใจกล้ายังเอ่ยบอกต่อ
"หมอก ไอ้ยศมันว่าไงวะ" ชนะชลถามคนสนิทเมื่อฟังคนใต้แหลงทองแดงแบบรัวๆจนฟังจับใจความไม่ได้
"ไสอยู่ไส ข่อยขอจับกับแก้ก่อนเด้อนาย" คนงานชาวอีสานเอ่ยบอก
"เดี๋ยวๆ แปลทั้งหมดให้ฟังก่อนสิวะ" พ่อเลี้ยงหนุ่มเอ่ยบอกดีนะที่มาแค่อีสานกับใต้ ไอ้คนสุพรรณเสียงเหน่อกับชาวเขามาร่วมด้วยคงงงกว่านี้
"ผมขอโทษครับนายมันชิน ผมบอกว่าจริงของไอ้จ้อยมันว่า ดีมากนาย ผมนี่ลองมาแล้ว แถมยังอร่อยด้วย ลองดูสินาย รับรองเด็ด นี่ผมเพิ่งจับได้ตัวนึง ว่าจะเอาให้ไอ้จ้อยดองให้อีก เมื่อกี้ก็เห็นอยู่แถวนี้ตัวนึงว่าจะจับอยู่ เดี๋ยวผมกับจ้อยดองให้นายแล้วกัน" คนใต้ผู้ใจดีแปลอย่างช้า ๆ
"ตายห่า พวกแกรีบจับให้ได้แล้วเอาออกไปจากไร่ฉันเลย แถมอย่าให้เหลือรอดสักตัวจะเอาไปทำอะไรก็ช่างแต่อย่าเอามาฝาก กูไม่กิน" ชนะชลบอกก่อนจะรีบเดินออกไปอย่างเร็ว มันจะบอกว่าอยู่แถวนี้หนึ่งตัวให้เร็วกว่านี้ก็ไม่ได้ เขาจะบ้าตายกับความคิดคนงาน ที่จะดองมาฝาก ขนาดตุ๊กแกปลอมเขายังขยะแขยงเลยนับประสาอะไรกับของประหลาดๆแบบนั้น
หลังจากที่เดิน(หนีตุ๊กแก)ออกมาจากลานกว้างที่ใช้จัดงานชนะชลก็กลับไปที่บ้านเพราะอยากเห็นหน้าสาวน้อยที่เขาจูบจนดูดดื่มเมื่อตอนบ่าย อยู่กับเธอแล้วเขารู้สึกดีและปลอดภัย(จากตุ๊กแก) ชนะชลเดินเข้ามาในบ้านก่อนจะเห็นว่ากรรณณารานั่งคุยกับมารดาของเขาอยู่จนยืนฟังอยู่ไม่เข้าไป
"เป็นอะไรรึเปล่าลูก หน้าซีดๆ" แม่เลี้ยงชนิสาเอ่ยถามลูกสะใภ้อย่างเป็นห่วงหลังจากคุยกันมาสักพักแล้วเห็นหน้าของกรรณณาราซีดลง
"ปวดท้องนะคะ พอดีรอบเดือนมา" กรรณณาราเอ่ยบอกแม้จะทุเลาลงจากก่อนได้ยาแก้ปวดประจำเดือนมาแต่ก็ยังคงมีอาการปวดอยู่นิดๆ
"อ๋ออย่างนี้เอง วรรณนาไปต้มน้ำใส่ถุงน้ำร้อนมาสิเอาแค่อุ่นนะอย่าร้อนมาก" แม่เลี้ยงชนิสาเอ่ยสั่งวรรณนาแล้วขยับเข้าไปใกล้ลูกสะใภ้
"หนูปวดแบบนี้ประจำเหรอลูก แล้วปวดกี่วันล่ะเนี่ย" ผู้เป็นแม่สามีสอบถามอาการอย่างเป็นห่วง
"ก็ทุกครั้งล่ะค่ะ ปวดจนถึงวันสุดท้ายเลยค่ะ" กรรณณาราเอ่ยบอกเสียงเริ่มแหบ วรรณนาเดินถือถุงน้ำร้อนมาพอดีแม่เลี้ยงชนิสาจึงนำมาประคบบริเวณท้องน้อยของหญิงสาว
"เมื่อตอนสาวๆแม่ก็เป็นนะ แต่พอคลอดตาชัย ก็ไม่เป็นอีกเลย ยัยชาม กับ ยัยชมก็เคยเป็นแต่พอคลอดลูกคนแรกมันก็หายไปเลย หนูรินทร์ หนูลิณี หนูปาก็ด้วย" แม่เลี้ยงชนิสาเอ่ยบอก หวังลึกๆว่าไอ้ที่เธอพูดออกมาจะทำให้คนที่กำลังปวดท้องอยู่รู้วิธีแก้และตัวเธอเองจะได้มีหลานเล็กๆจากพ่อลูกชายคนเล็กอุ้มกับคนอื่นเขาบ้าง กรรณณารารับฟังด้วยสีหน้าไม่สู่ดี นี่แม่สามีกำลังยุให้เธอมีลูกเพื่อจะได้ไม่ปวดท้องตอนมีประจำเดือนใช่มั้ย ดีนะเนี่ยที่คนตัวโตไม่มาได้ยินไม่งั้นเข้าทางคนอยากฉวยโอกาสนะสิ
"อ้าวป้อเลี้ยงมายืนทำอะไรตรงนี้กา" นางจันทร์ฟองที่เพิ่งเดินมาเอ่ยถามทำให้คนที่อยู่ข้างในห้องรับแขกรู้ว่าชายหนุ่มอยู่หน้าห้อง ชนะชลจึงยอมเดินเข้ามาในห้อง แม่เลี้ยงชนิสามีสีหน้ายิ้มแย้มปนมีหวังจะได้อุ้มหลานจากลูกชายคนเล็ก ผิดกับลูกสะใภ้อย่างกรรณณาราที่ใบหน้าที่เจื่อนอยู่แล้วเจื่อนลงไปอีก
"มาตั้งแต่เมื่อไหรล่ะตาชล" ผู้เป็นแม่เอ่ยถาม อยากจะให้คำตอบเป็น มาจนได้ยินทุกอย่างที่เธอกับลูกสะใภ้คุยกันซะจริง
"เพิ่งเข้ามาก่อนป้าจันทร์เดินมานิดเดียวเองครับ" ชนะชลโกหกออกไปแล้วนึกขำมารดาในใจเมื่อเห็นใบหน้าผิดหวังของท่าน ส่วนกรรณณารายิ้มแป้นอย่างโล่งอก ยิ้มไปเถอะ แม่หญ้าอ่อน หลอกให้ตายใจแล้วค่อยรุกหนักๆมันถึงจะดี หึหึหึ
- ผู้เขียน
