โคแก่แพ้รัก

บทที่10 งานเลี้ยง

บทที่10 งานเลี้ยง

และแล้วงานเลี้ยงประจำปีของไร่แสนรักและฟาร์มกล้วยไม้เหมือนฝันก็มาถึงชนะชลมองสองพี่น้องกอดกันอย่างมีความสุขที่ได้เห็นรอยยิ้มแสนสุขของกรรณณาราในมุมหนึ่งของลานกว้างที่จัดไว้เป็นส่วนตัวเพื่อคนในครอบครัว

บรรดาคนงานต่างสนุกสนานรื่นเริงกันอยู่ทั่วลานกว้างที่ตอนนี้เต็มไปด้วยบรรดาสายย่อทั้งรุ่นเล็กและรุ่นใหญ่ออกมาโชว์สเต็ปการเต้นสุดเทพโดยเฉพาะพวกหลานๆวัยรุ่นของเขาที่ไปร่วมวงกับคนงานอย่างสนุกสนานขาดก็แต่ชัชรินทร์ที่หายเงียบไป

"นายครับท่านผู้ว่าฯมาแล้วครับ" หมอกเอ่ยบอกเมื่อรถของผู้ว่าราชการจังหวัดมาถึงพร้อมลูกชาย

"แต ไปรับท่านผู้ว่าฯกัน อาขอตัวแตสักครู่นะกันต์" ชนะชลเอ่ยบอกภรรยาตัวน้อยพร้อมทั้งบอกกล่าวคนที่ไม่ยอมปล่อยน้องสาวออกจากอ้อมกอดสักที

"ได้ครับ ผมเรียกพี่ชลดีกว่า อามันก็แก่เกินหน้า พี่ชลเนี่ยเป็นพี่ผมได้อยู่" กษิเดชเอ่ยบอกแม้สีหน้าจะดูดีแต่ชนะชลรู้ว่าแววตาไม่ได้ยิ้มด้วย พี่ชายของภรรยาเขากำลังไม่โอเคที่จะต้องเจอกับลูกชายผู้ว่าฯที่วันนี้มาร่วมงานพร้อมกับแฟนสาว

"พี่จะเชิญท่านไปทางโน่น จัดไว้ให้ห่างกันแล้ว ถ้าเขาไม่มาตรงนี้ก็ไม่ต้องเจอ ไม่ต้องคิดมากอีกอย่างพี่ไม่อยากให้กระแตอาละวาดเลยจัดตรงนี้เป็นโซนไว้สำหรับครอบครัวเท่านั้น ภานุกับน้องจะไปอยู่ทางโน่น" ชนะชลร่ายยาวก่อนจะยกมือขึ้นตบลงบนไหล่ของอีกฝ่ายก่อนจูงมือบางออกไปทิ้งให้กษิเดชยืนเหม่อลอยถึงผู้หญิงที่เขารัก ห่างเพียงเอื้อมมือ แต่เมื่อเธอเลือกคนอื่นเขาก็จะทำใจไม่เดินไปหาหัวใจตัวเอง

"ยัยเพียงฟ้าใจร้ายชะมัด ทำพี่ชายเค้าเสียใจขนาดนี้มันน่าตบให้เสียโฉม" กรรณณาราเอ่ยขณะเดินออกมา ชนะชลส่ายหน้าก่อนจะหยุดเดิน

"ฟ้าเขาไม่ได้ทำผิดแค่ฝ่ายเดียว กันต์ผิดที่ไม่มีเวลาสนใจฟ้าแต่มีเวลาให้แต ฟ้าผิดที่น้อยใจแล้ววู่วาม แตก็ผิดที่ไปกีดกันเขาสองคน " ชนะชลเอ่ยบอกก่อนที่จะเสริมอีกนิด "คุณเมียรักกันต์ สามีเข้าใจแต่แตต้องเข้าใจด้วยว่าสองคนนั้นเขารักกัน กันต์มีความสุขที่ได้อยู่กับฟ้า ฟ้าเองก็ด้วย เวลาที่กันต์เสียใจ แตมีความสุขมั้ย แตไม่อยากให้กันต์มีความสุขเหรอ"

กรรณณาราคิดตามแล้วก็เริ่มรู้สึกผิดขึ้นมา "จะมาสอนอะไรตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้ว ยัยเพียงฟ้าคบคนอื่นไปแล้ว"

"สามีไม่คิดว่าสองคนนั้นจะคบกันนาน คุณธิเบศ เป็นคนเจ้าชู้ ฟ้าเองก็ไม่ได้รักแค่คบเพื่อประชดกันต์ สักวันก็คงเลิกลากันไป" ชนะชลพูดก่อนจะจูงมือหญิงสาวเดินต่อไปในจุดที่รถของผู้ว่าราชการจังหวัดจอดอยู่ ท่านธนาเป็นข้าราชการที่ดีต่างจากลูกชายที่ไม่เอาถ่านเลยสักเรื่อง คนแบบนั้นเขาไม่มีทางเอามาเป็นน้องเขยหรือแม้จะแค่น้องบุญธรรมก็เถอะ

"สวัสดีครับท่านธนา คุณธิเบศ" ชนะชลเอ่ยทักทายก่อนจะรับไหว้จากเพียงฟ้าที่เดินมาพร้อมธิเบศ

"สวัสดีพ่อเลี้ยง แล้วนี่..." ผู้ว่าธนาเอ่ยทักก่อนจะหันมองหญิงสาวข้างกายชายหนุ่มอย่างสงสัย

"นี่กรรณณาราหรือ กระแตครับ ภรรยาของผม แตนี่ท่านธนา นั้นคุณธิเบศลูกชายของท่าน" ชนะชลเอ่ยแนะนำให้ทั้งสองฝ่ายรู้จักกันก่อนที่กรรณณาราจะยกมือขึ้นไหว้ผู้ว่าธนาอย่างสวยงาม

"นี่พ่อเลี้ยงแต่งงานตั้งแต่เมื่อไหร ผมไม่เห็นได้ข่าวเลย" ท่านธนาเอ่ยถามอย่างสงสัย ชนะชลยิ้มให้ตามมารยาทก่อนจะเอ่ยตอบ

"ก็เกือบเดือนแล้วล่ะครับ พอดีจัดงานที่แม่ฮ่องสอนนะครับคนที่นี่เลยยังไม่ค่อยรู้"

"อือ แล้วแม่เลี้ยงอายุเท่าไหร่ล่ะหน้าตายังเด็กอยู่เลย พ่อเลี้ยงไม่ได้ไปพรากผู้เยาว์หรอกนะ555" ผู้ว่าธนาเอ่ยถามอย่างหยอกล้อไม่จริงจัง

"ครบ20แล้วค่ะท่าน เท่ายัย เอ้ย เพียงฟ้าค่ะ" กรรณณาราเอ่ยบอกก่อนจะส่งสายตาท้าทายให้เพียงฟ้า แม้จะรู้ว่าผิดแต่มันก็อดไม่ได้จริง ๆ

"นี่หนูรู้จักกับเพียงฟ้าเขาด้วยเหรอ" ท่านธนายังคงถามต่อแต่เหมือนจะถามฝั่งแฟนของลูกชายมากกว่า

"เราเรียนที่เดียวกันค่ะท่าน แต่ยัย เอ้ย พี่กระแตจบก่อน " เพียงฟ้าเอ่ยบอกพร้อมจิกอักฝ่ายเล็กๆด้วยการเรียกพี่ทั้งที่เธอแก่เดือนกว่ากรรณณารา

"ผมว่าเข้าไปข้างในดีกว่าครับ เดี๋ยวผมนำไป แตไปที่พี่กรณ์ก่อนไป เดี๋ยวตามไป" ชนะชลเอ่ยบอกเมื่อเห็นท่าไม่ดีระหว่างสองสาว ชายหนุ่มเดินนำผู้ว่าธนาไปทางขวาของลานกว้างที่มีบรรดาคนงานสายย่อยืนเต้นกันอยู่เต็มและแน่นอนว่าคนงานเหล่านั้นคือกำแพงมนุษย์ที่จะทำให้ธิเบศ และเพียงฟ้าไม่เจอกับกษิเดช

"ถึงกับต้องแยกเลยเหรอครับคุณชล" ภานุที่เพิ่งมาเอ่ยถามขณะที่ท่านธนาไปนั่งที่โต๊ะแล้ว

"จะให้ทะเลาะกันรึไงเล่านุ แถมกันต์ก็มาด้วยถ้าเจอกับคุณธิเบศแล้วรู้สถานะอีกฝ่ายนายคิดดูว่าจะเป็นยังไง" ชนะชลกระซิบตอบเพราะไม่อยากให้เพียงฟ้าได้ยินก่อนจะเหลือบไปเห็นเพียงฟ้ากับธิเบศลุกขึ้นแล้วเดินออกไปชนะชลจึงหันหน้ามองภานุราวกับปรึกษาว่าใครจขะตามไปก่อนที่จะเป็นฝ่ายแอบตามไป

ชนะชลแอบตามเพียงฟ้าและธิเบศมาจนรู้สึกว่าตรงนี้ช่างปลอดคนก่อนจะหันไปเห็นร่างบางของกรรณณาราแอบซุ่มอยู่หลังกอเฟื่องฟ้าที่บังร่างเธอจนมิดเพียงฟ้าและธิเบศไม่เห็นเธอแต่เธอเห็นและพอที่จะได้ยินที่ทั้งสองคุยกันชนะชลแอบย่องไปหาหญ้าอ่อนอย่างเงียบเชียบ

กรรณณาราที่หันมาเห็นพอดียกมือขึ้นส่งสัญญาณให้เงียบ ชนะชลย่องเข้ามาใกล้ก่อนจะรวบหญิงสาวมากอดพร้อมกับปิดปากเธอไว้ ก่อนจะชี้ไปทางสองหนุ่มสาวแล้วคลายมือออก กอดเธอต่อก่อนจะหอมแก้ม ก็แหม่โอกาสดีอย่างนี้ต้องรีบฉวยไว้ ด้านกรรณณาราไม่อาจทำอะไรได้เพราะอยากฟังสองหนุ่มสาวคุยกัน

"น้องฟ้ามีอะไรรึเปล่าครับ เรียกพี่ออกมา" ธิเบศเอ่ยถามสายตาไม่ได้สนใจคนที่เรียกเขาออกมาเพราะกำลังตอบแชตกับผู้หญิงอีกคนอยู่แถมดูเหมือนคนนี้จะง่ายกว่าเพียงฟ้าที่ตั้งแต่คบกันมาเขายังไม่ได้แตะต้องเธอเลยสักครั้ง

"เราเลิกกันเถอะค่ะ ฟ้าไม่ได้รักคุณธิ คุณธิเองก็แค่อยากเอาชนะพี่นุ" เพียงฟ้าเอ่ยบอก เธอพอจะรู้ว่าธิเบศกับพี่ชายเธอเคยมีปัญหากันและที่ธิเบศเข้ามาจีบเธอก็เพราะอยากเอาชนะภานุเท่านั้น

"ทำไมพี่ต้องเลิกด้วยล่ะน้องฟ้า" ธิเบศเอ่ยถามแต่ก็เห็นด้วยเพราะเริ่มเบื่อที่หญิงสาวเอาแต่เล่นตัวบวกกับเจอเป้าหมายใหม่ แต่ติดที่เขายังไม่สะใจกับการเอาชนะภานุเต็มที่

"พอเถอะค่ะ ฟ้ารู้ว่าคุณธิยังไม่สะใจแต่การเอาชนะกันไปเอาชนะกันมามันไม่มีความสุขหรอก เอาเป็นว่าเราเลิกกันนะคะ " เพียงฟ้าเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกไป ธิเบศมองอีกฝ่ายก่อนจะยอมรับความจริงที่เพียงฟ้าพูดเอาชนะกันไปเอาชนะกันมามันไม่มีความสุขอย่างที่เธอว่า ก่อนจะยิ้มแล้วยกสมาร์ทโฟนขึ้นเข้าโปรแกรมแชตกับหญิงสาวคนเดิมแล้วเดินออกไป

"เขาเลิกกันแล้วเหรอ อา เอ้ย คุณสามี" กรรณณาราเอ่ยถามก่อนจะเปลี่ยนคำเรียกเพราะชนะชลคิดจะฉวยโอกาสเธอเพราะคำเรียกนี่สิ

"ก็ใช่นะสิ นุเคยมาปรึกษาว่าฟ้าอยากจะเลิกกับคุณธิเบศแต่ติดที่ทั้งสองไม่ค่อยได้เจอกันวันนี้เป็นโอกาสที่เหมาะมั้ง" ชนะชลเอ่ยว่าแต่จมูกโด่งนี่สิยังคงวนเวียนอยู่แถวต้นคอขาวเนียนของเธอจนกรรณณาราต้องตีแขนอย่างหมั่นไส้

"เลิกเล่นได้แล้ว สองคนนั้นเลิกกันแล้ว ดังนั้นเราต้องหาทางให้ยัยเพียงฟ้ากับพี่กันต์กลับมาดีกัน" กรรณณาราเอ่ยบอกพร้อมส่งสายตาปราม ชนะชลมองสายตาภรรยาเด็กด้วยความรู้สึกแปลกๆในใจรู้สึกหวั่นๆ เหมือนกับว่าต้องยอมฟังคำของเธอ เขาคงไม่ได้กำลังกลัวเธอหรอกนะ บ้าไปกันใหญ่แล้ว

"ก็ได้จ๊ะ แล้วเราจะทำไงดี" ชนะชลเอ่ยเสียงหวาน แต่ยังคงกอดหญิงสาวไว้

"ต้องให้เขาสองคนเจอกัน คุณสามีช่วยพายัยเพียงฟ้าไปที่พี่กันต์อยู่หน่อยสิ นะนะนะ" กรรณณาราเอ่ยบอกอย่างออดอ้อนอย่างไม่เคยทำกับชนะชลมาก่อน

"สามีช่วยแล้วจะได้อะไร?" ชนะชลเอ่ยถามอย่างเป็นต่อรู้ดีว่านอกจากเขาแล้วไม่มีใครพาเพียงฟ้าไปเจอกษิเดชได้

"อยากได้อะไรล่ะ ว่ามาเลย ยกเว้นเรื่องบนเตียงภรรยาหาให้ได้หมด" กรรณณาราเอ่ยบอกแต่ไม่ลืมดักทางไว้ก่อน รู้หรอกว่าในหัวอีตาโคแก่นี่คิดอะไร

"โธ่รู้ทันซะงั้น งั้นแค่จูบได้ไหม จูบหวานๆ ทุกเช้าและก่อนนอน" ชนะชลเอ่ยบอกอย่างเป็นต่อ กรรณณารามองอย่างทำอะไรไม่ได้ก่อนจะพยักหน้า "โอเค จูบก็จูบ"

"งั้นมัดจำก่อนทีนึงจูบมาเลย แล้วเดี๋ยวสามีจะไปจัดการให้" ชนะชลบอกอย่างอารมณ์ดี กรรณณาราได้แต่หมั่นไส้ในใจก่อนจะยกมือทั้งสองประคองใบหน้าหล่อเหลาแล้วยืดตัวขึ้นประทับจูบลงที่ริมฝีปากร้อนอย่างไร้เดียงสา

เมื่อริมฝีปากบางแค่แตะอยู่ไม่ได้ทำอะไรต่อชนะชลจึงเอื้อมมือประคองท้ายทอยเธอไว้ก่อนจะสานต่อทุกอย่างตามที่ใจต้องการชายหนุ่มส่งลิ้นร้อนเข้าไปลิ้มลองความหวานในโพลงปากหวานไม่ว่ากี่ครั้งมันก็หวานจนเขาติดใจ หนุ่ม(ใหญ่)ดูดเม้นจนพอใจก่อนจะยอมผละออกเมื่อเจ้าของโพลงปากหวานเริ่มหายใจไม่ออก

"หวานจริง ๆ รู้มั้ยเนี่ยว่าทำให้สามีติดใจจนไปไหนไม่รอดแล้วนี่แค่จูบนะ โอ๊ยสามีไม่อยากคิดเลยว่าถ้าได้ทำอะไรอะไรจะติดใจขนาดไหน" ชนะชลว่าก่อนจะประคองหญิงสาวลุกขึ้นพร้อมปัดเศษหญ้าเศษดินออกจากชุดของทั้งสองก่อนที่ทั้งสองจะไปทำตามที่ตกลงกันไว้ ติดจรงติดใจอะไรกันยะ บ้าชะมัด ได้แค่จูบแหละ เพราะเค้าจะเป็นสาวพรหมจารีไปจนตาย จูบได้จูบไป ไม่ได้แอ้มหรอก

"คุณชลมีอะไรรึเปล่าคะถึงชวนฟ้าออกมานอกงานเดี๋ยวเมียคุณชลก็มาอาละวาดฟ้าอีก" เพียงฟ้าเอ่ยถามพี่ชายบุญธรรม แม้เธอและพี่ชายจะได้รับความเมตตาจากชนะชลและครอบครัวแต่ทั้งสองก็ยังไม่ลืมว่าเคยเป็นแค่เด็กกำพร้าไม่ควรยกตนเทียบเท่าชนะชลและครอบครัว

"พี่ได้ยินจากนุว่าเรากำลังจะเลิกกับคุณธิเบศ" ชนะชลเอ่ยขณะที่เดินไปยังที่นัดหมายที่นัดแนะกับกรรณณาราไว้

"ฟ้าเลิกกับเขาแล้วค่ะ" เพียงฟ้าเอ่ยบอกพร้อมทั้งยิ้มอย่างโล่งใจแล้วเดินต่อไป ชนะชลหยุดเดินเมื่อถึงที่หมายที่นัดไว้แล้วเหลือบไปเห็นคนที่แอบฟังอยู่ตามแผนชายหนุ่มจึงเอ่ยขึ้น

"แล้วไม่คิดจะกลับไปคืนดีกับกันต์เหรอ" เสียงชนะชลทำให้หญิงสาวชะงักและหยุดเดินไปดื้อๆ ก่อนจะยิ้มเศร้า

"เขาคงไม่อยากคืนดีกับฟ้าหรอก อีกอย่างกระแตก็ไม่ชอบฟ้าด้วยเราคงไปกันไม่ได้ สู้ตัดใจตั้งแต่ตอนนี้จะได้ไม่เจ็บทั้งคู่ในวันข้างหน้า" เพียงฟ้าเอ่ยบอก ตอนแรกแค่อยากประชดแต่ไปๆมาๆแล้วระยะเวลาสอนให้เธอรู้ว่าวันข้างหน้ายังอีกไกลเธอจะรักกับเขาท่ามกลางความไม่พอใจของกรรณณาราไม่ได้

"ความรักเป็นเรื่องของคนสองคนฟ้า ถ้าฟ้าสู้ และมั่นใจจะรักกันต์ต่อ มั่นใจจะยืนเคียงข้างกันต์สักวันกระแตก็จะยอมรับเอง แตไม่ใช่คนร้ายกาจถ้าฟ้าลองเปิดใจ"ชนะชลเอ่ยบอกก่อนจะถอยออกไปเมื่อกรรณณาราผลักหลังพี่ชายให้ออกมาจากที่ซ่อน

"ถ้ามั่นใจว่าคนนี้ใช่ ช่วยดูแลให้ดี พี่ฝากด้วย" ชนะชลบอกพี่ชายภรรยาก่อนจะเดินมาจูงมือกรรณณาราเดินออกไปปล่อยให้เพียงฟ้าและกษิเดชคุยกันเพียงลำพัง

"คิดว่าพี่กันต์กับยัยเพียงฟ้าจะคืนดีกันมั้ย?" กรรณณาราเอ่ยถามเมื่อเดินออกมาได้สักพัก

"ฟ้าค่อยข้างใจแข็ง สามีว่าคงไม่คืนดีกันในตอนนี้หรอก" ชนะชลเอ่ยอย่างมั่นใจ กรรณณารามองคนที่มั่นใจก่อนจะเอ่ยขึ้น "พนันกันมั้ยล่ะ ถ้าพี่กันต์กับยัยนั้นคืนดีกันวันนี้ คุณสามีห้ามทำอะไรภรรยาเด็ดขาดแม้แต่จูบหรือกอด"

"ก็ได้แต่ถ้าสามีทายถูก ขอกินได้ไหม" ชนะชลเอ่ยน้ำเสียงหวานสายตาแพรวพราวจนกรรณณาราหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ใครเขาขอกันตรง ๆแบบอีตานี่มั้ยเนี่ย หมดกันความศรัทธา

"ได้...เชื่อเถอะว่า คุณสาแพ้แน่นอน" กรรณณาราเอ่ยอย่างมาดมั่น ชนะชลเริ่มใจเสีย หวาดหวั่นขึ้นมาซะแล้ว

"เดี๋ยว พนันครั้งนี้ไม่รวมจูบหวานๆที่ตกลงกันไว้นะ ไม่งั้นไม่ยอม" ชนะชลกล่าวเพราะกลัวจะไม่ได้แตะได้ต้องเนื้อตัวหญ้าอ่อนอีก

"ก็ได้ ยกเว้นสัญญานั้นก็ได้ แต่ต้องไม่ทำมากกว่าจูบ หอมกอดพร่ำเพรื่อด้วย จับก็ไม่ได้" กรรณณาราเอ่ยว่า ชนะชลพยักหน้าตอบรับอย่างพอใจ 'เอาวะถ้าแพ้ก็ยังได้จูบเช้ากับก่อนนอน แต่ถ้าชนะได้ก็ดีสิ ดูแล้วเขาไม่มีอะไรเสียได้ทั้งขึ้นทั้งร่อง

"ทุกคนครับผมมีเรื่องจะบอก" กษิเดชเอ่ยขึ้นกับครอบครัวของตนและครอบครัวของน้องเขยหลังจากได้พูดคุยทำความเข้าใจกับเพียงฟ้า

"ผมจะขอหมั้นกับฟ้าก่อนจะกลับไปเรียนต่อ เราจะแต่งงานกันทันทีที่น้องเรียนจบ" กษิเดชเอ่ยบอกสร้างรอยยิ้มกว้างให้กับทุกคนโดยเฉพาะกรรณณารา

"ฮะฮะฮะ แพ้แล้ว คุณสาแพ้ อย่าลืมสัญญานะคุณสา" หญิงสาวเอ่ยออกมาให้ได้ยินแค่สองคน ถึงแม้จะเคยไม่กินเส้นกับเพียงฟ้าแต่พอฟังที่เธอพูดกับชนะชลทำให้หญิงสาวลดความไม่ชอบลงมากทีเดียวและอาจต้องปรับกันต่อไปเพื่อความสุขของพี่ชาย

"เสียดายชะมัด ฟ้านะฟ้าจะใจแข็งกว่านี้ก็ไม่ได้" ชนะชลเอ่ย ทำไมเขาต้องชวดโอกาสทองแบบนี้ด้วยนะ น่าจะใจแข็งอีกนิดเขาจะได้กินหญ้าอ่อนสักที ไม่ใช่อดแบบนี้แถมยังโดยคำสั่งกฎอัยการศึกฉบับหญ้าอ่อนสั่งเคอร์ฟิว ห้ามจูบ ห้ามกอด ห้ามหอม โอ้ยจะรอดไม่ล่ะ น่าจะรอดนะ แค่นี้คงไม่ตายหรอก

​

​