ฉันจะไม่รักคุณอีกแล้วค่ะ

9.ความสัมพันธ์ที่ไม่คาดหวัง NC

หลังจากที่เราคุยกับเสร็จ เอ็ดวินก็พาเธอมาส่งที่ร้านขายดอกไม้ พอเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับแกรนด์ดยุคที่นั่งรออยู่

"ในสัญญาระบุเอาไว้ชัดเจนว่าห้ามเจ้ายุ่งเกี่ยวกับบุรุษผู้อื่น"

กาเลนลุกขึ้นมาพร้อมกับกระชากเวโรนิก้าเข้ามาในอ้อมกอดเขาอย่างแรง เธอตกใจมากทีเดียวกับอาการโกรธของเขา

"ข้ามิได้ใจดีเวโรนิก้า ตรงกันข้ามข้าสามารถฉีกเจ้าออกเป็นชิ้นๆได้เลย...และอย่าพึ่งหวาดกลัวที่รักเพราะว่าข้ายังไม่ทันเริ่ม..."

เธอหลับตาลง เขาเกลียดการปฏิเสธและไม่ชอบให้เธอขัดขืน... เวโรนิก้าเจ็บที่แขนมากทีเดียวเพราะเมื่อครู่เธอถูกเขากระชากอย่างแรง

บางที หากว่าเธอยอม สถานการณ์อาจจะดีกว่านี้...

เธอซุกหน้าลงในอ้อมกอดของเขา พร้อมกับโอบกอดเขาเอาไว้

"....ขอโทษค่ะ ข้ามีได้คิดจะสร้างความสัมพันธ์กับใคร ข้ามองเอ็ดวินเป็นเพียงสหายเท่านั้น"

เขาปรายตามองเวโรนิก้าในอ้อมแขน ก่อนจะถอนหายใจ

เวลาเธอว่าง่าย ก็ดูน่าเอ็นดูดีเหมือนกัน และเขาก็ถูกใจในท่าทางเช่นนี้มากทีเดียว

"ข้าจะนอนที่นี่"

เธอ...เตรียมใจเอาไว้แล้วว่าวันนี้มันจะต้องมาถึง เพราะฉะนั้นเธอจะต้องทำหน้าที่ของเธอให้ดีที่สุด ถึงมันจะเจ็บปวด แต่เธอจะผ่านมันไปให้ได้...

"ค่ะ เดี๋ยวข้าไปปิดร้านก่อนนะคะ เชิญท่านแกรนด์ดยุคขึ้นไปด้านบน..."

"กาเลน เรียกข้าว่ากาเลน และแน่นอนในยามที่เจ้าส่งเสียงครางออกมา ก็ควรจะร้องครางเป็นชื่อของข้า!!"

เธอกำมือแน่น ก่อนจะส่งยิ้มให้เขา

"ค่ะ ข้าจะจดจำเอาไว้"

เธอเดินไปปิดร้านดอกไม้ พร้อมกับเตรียมเสื้อผ้าขึ้นไปด้านบน เวโรนิก้าเปิดประตูไปก็พบว่ากาเลนกำลังยืนรอเธออยู่ในสภาพเปลือยเปล่า

"เร็วสิ ข้าอยากอาบน้ำพร้อมเจ้า"

เธอก้มหน้าลงและพยายามไม่มองที่กาเลน

"ท่านควรจะ..ให้เวลาข้าบ้าง ท่านก็รู้ว่านี่คือ.."

"ครั้งแรกของเจ้า แล้วยังไง ทุกอย่างก็ต้องฝึกฝนจึงจะเก่งขึ้น เรื่องนี้ก็เช่นกัน ข้าจะค่อยๆสอนเจ้าเอง ถอดเสื้อออกได้แล้ว"

เธอดึงเชือกที่มัดชุดออก ด้วยมือที่สั่นเทา ให้ตายเถอะเธอกำลังหวาดกลัว!!

"ไม่ต้องกลัวเวโรนิก้า ข้าอ่อนโยนเสมอเมื่อยามที่เจ้าอยู่บนเตียง"

เขาจับมือเธอเดินไปที่ห้องน้ำ และปัญหาก็คืออ่างของเธอมันเล็กมากทีเดียว

"ข้าชอบนะ เพราะเราจะได้แนบชิดกันมากขึ้น"

เขาลงไปนั่งในอ่างก่อนจะดึงมือให้เธอเดินตามเข้าไป ตอนนี้กลายเป็นเธอที่นั่งอยู่บนตักของเขา กาเลนโอบกอดเธอเอาไว้ เขาซุกหน้าลงที่ซอกคอของเธอก่อนจะพรมจูบเบาๆ ส่วนมือทั้งสองข้างก็ถูกยกขึ้นมาบีบเคล้นที่เนินอกอวบอิ่ม

"รู้สึกเช่นไรเวโรนิก้า ในตอนที่นิ้วของข้าสะกิดที่ยอดอกเช่นนี้..."

เสียงของเขานั้นแหบพร่า เขาบรรจงกระซิบมันข้างหูเธอ ราวกับกำลังร่ายเวทมนตร์ เธอรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมดทุกครั้งที่เขาใช้นิ้วสะกิดมัน อีกทั้งที่ส่วนล่างของเธอก็ถูกความเป็นชายของเขาถูไถเบาๆ

"มัน..ร้อน.."

"ใช่แล้ว ที่มันร้อนก็เพราะว่าความต้องการของเจ้ามันกำลังลุกโชนขึ้นมาที่รัก บางทีเราอาจจะต้องไปที่เตียงเพื่อที่จะได้ทำสะดวกกว่านี้"

เขาอุ้มเธอขึ้นมาจากอ่างน้ำก่อนจะพาเธอเดินไปยังเตียงนอน กาเลนอ้าขาเธอออก เขาใช้นิ้วค่อยๆนวดคลึงมันเบาๆ

"อื้อ!!"

"ดีมาก ร้องครางออกมาสิ เห็นไหมว่าเจ้าแฉะแล้ว แต่แค่นี้ยังไม่พอ ต้องทำให้เจ้าพร้อมกว่านี้เสียก่อน อย่างเกร็งที่รักข้าจะสอดนิ้วเข้าไป...อ่า..แน่นจนอยากจะใส่แก่นกายของข้าเข้าไปเลย!!"

เธอจิกผ้าปูที่นอนแน่น เพราะว่ามันรู้สึกเจ็บและจุกไปพร้อมๆกัน

"จะ..เจ็บ!!"

"มันเจ็บแน่นอนอยู่แล้ว แต่ว่าเจ้าต้องอดทน"

เขาจับมือเธอให้มากอบกุมที่ตัวตนของเขา กาเลนใช้หัวหยักที่เปียกไปด้วยน้ำของเขาถูไถที่ปากทางเข้าของเธอช้าๆ

ขนาดของเธอมันเล็กมากจนหัวของเขามิอาจจะใส่มันเข้าไปได้เลย... เหตุใดถึงเล็กนักนะ!! เขาพึ่งเจอปัญหาเช่นนี้เป็นครั้งแรก แต่มันก็มิได้ทำลายอารมณ์ของเขาเลย ตรงกันข้ามเขากำลังรู้สึกสนุกสุดๆ

"เจ้าแฉะมากแล้ว ข้าอยากจะใส่เข้าไปแล้วล่ะ อย่าเกร็งเพราะนั่นจะทำให้เจ้าเจ็บ!"

"อ๊ะ..อ๊า!!! เจ็บ!!!"

มันเจ็บและจุกในเวลาเดียวกัน เวโรนิก้าสัมผัสได้ถึงความฉีกขาดเมื่อถูกเขาดันมันเข้ามา น้ำตาของเธอมันไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เธอกัดริมฝีปากแน่นจนมันห้อเลือด

กาเลนมองอาการทรมานของเวโรนิก้านิ่งๆ ก่อนที่เขาจะก้มหน้าลงไปจุมพิตกับเธอ เพื่อให้เธอผ่อนคลายลง เขายกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้เธอพร้อมกับโอบกอดเธอเอาไว้ราวกับกำลังปลอบโยน

วันนี้มันไม่จบลงแน่นอน เพราะว่าเขาพึ่งเข้ามาได้เพียงแค่ส่วนหัวเท่านั้น แต่ว่าเธอดูท่าจะทนไม่ได้ เลือดสีแดงสดไหลออกมาปนกับน้ำของเขาและเธอจนมันกลายเป็นสีชมพูอ่อน ไหลเปรอะเปื้อนเต็มที่นอนจนดูน่าสงสาร

เธอกำลังเจ็บปวด และเขาก็เช่นกัน กาเลนกำลังจะยอมแพ้ให้กับความสงสารที่เขามีต่อเธอ เขาเลือกที่จะดึงตัวตนออกมา แล้วก้มหน้าลงจุมพิตที่หน้าผากของเธอเบาๆ

"วันนี้ข้าจะยอมรามือเท่านี้ก่อน บอกเอาไว้เลยว่าครั้งหน้าข้าจะไม่ยอมเจ้าแล้ว!!"

เธอเจ็บ!! เจียนจะขาดใจ แต่เขากลับมาบอกราวกับว่าเขานั้นมีบุญคุณมากมายซะเหลือเกิน!! มันน่าเจ็บใจยิ่งนัก!!

น้ำตาของเวโรนิก้าไหลลงมาอีกครั้งเมื่อเธอเห็นเลือดที่เลอะบนที่นอน และน้ำตาของเธอมันไม่มีทีท่าว่าจะหยุดไหลเลย!!

กาเลนอุ้มเธอไปล้างตัวพร้อมกลับมาเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้ เธอหลับลงในอ้อมกอดของเขา อาจจะเป็นเพราะว่าเธอร้องไห้มากจนหลับไป

กาเลนถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆการนอนกับเธอ จะต้องมีเรื่องมาขัดขวางเขาตลอด แต่ถึงอย่างไรมันก็ได้เข้าไปแล้ว และนั่นคือเครื่องยืนยันว่าครั้งแรกของเธอเป็นของเขา

เขาจะใช้เวลาอีกสี่ปีกว่าๆที่เหลืออยู่จากนี้ให้คุ้มค่าเลยคอยดู!! แต่ตอนนี้คงจะต้องหาที่ปลอดปล่อยความรู้สึกที่คั่งค้างนี้เสียก่อน

พอเวโรนิก้าตื่นมาก็ไม่เห็นเงาของกาเลนแล้ว เธอกำผู้ปูที่นอนแน่นเพราะทุกครั้งที่ขยับเธอยังคงเจ็บปวดที่ส่วนนั้น ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าครั้งแรกของเธอถูกพรากไปซะแล้ว

แถมถูกพรากไปจากผู้ชายเฮงซวยนั่นอีก... เธอล้มตัวนอนอีกครั้งพร้อมกับหลับตาลง ปิดร้านสักวันคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง...

เบลเข้าทางประตูด้านหลัง นางเดินขึ้นมาบนห้องของเวโรนิก้าอย่างรวดเร็ว

"พระเจ้า นี่เจ้าไม่สบายอย่างนั้นหรือ?"

เวโรนิก้ารู้สึกว่าเปลือกตาของเธอมันหนักมาจนแทบจะลืมตาไม่ขึ้น

"ตัวร้อนจี๋เลย!!"

เบลนำผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้เวโรนิก้า

"คิดเอาไว้แล้วเชียว คนงกเช่นเจ้าไม่มีทางปิดร้านแน่นอนหากว่าเจ้าไม่ป่วย นอนเถอะข้าจะไปซื้อยามาให้"

เธอหลับตาลงอีกครั้ง รู้สึกตัวอีกทีก็มีคนมาเขย่าให้เธอตื่น

"กินยาก่อนแล้วค่อยนอนต่อ"

เวโรนิก้ารับยามาจากเบล ก่อนจะกลินลงคอแล้วดื่มน้ำตามไป

"ข้าวางขนมปังกับซุปไว้ตรงนี้ หากว่าตื่นขึ้นมาอีกรอบค่อยลุกมากิน ขอโทษด้วยวันนี้ข้าลางานไม่ได้จริงๆ ข้าจะแวะมาดูเจ้าอีกครั้งตอนเช้านะ"

"ไม่เป็นไรเบล เจ้าทำงานก็เหนื่อยมากพอแล้ว เดี๋ยวพอข้านอนอีกหน่อยก็ดีขึ้นแล้ว"

"หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น"

เวโรนิก้าล้มตัวนอนอีกครั้ง เธอนอนยาวจนรุ่งสาง นี่เท่ากับเธอนอนไปราวๆหนึ่งวันเต็มๆ และโชคดีที่ตื่นมาไม่ปวดหัวแล้ว ตรงนั้นก็หายเจ็บแล้วด้วย

หากว่าเบลไม่มา เธออาจจะตายไปแล้วก็ได้ บางทีชีวิตที่อยู่ตัวคนเดียวนี่ก็น่ากลัวเหมือนกันแฮะ เธอยกซุปที่เย็นชืดขึ้นมากินพร้อมกับขนมปัง อาการของเธอดีขึ้นมากแล้ว เช่นนั้นก็ควรจะลงไปเปิดร้านดอกไม้สักที

ทว่าสิ่งที่ดึงดูดสายตาของเวโรนิก้าก็คือผ้าในตะกร้า มันคือผ้าปูที่นอนที่มีรอยเลือดของเธอ!! โชคดีที่เบลมองไม่เห็นมัน

เธอรีบคว้าตะกร้าขึ้นมาเพื่อจะนำมันไปซัก บางทีเธอควรจะปิดร้านอีกสักวันเพื่อจัดการกับความรู้สึกและความแปรปรวนของร่างกาย!!

นานๆจะปิดร้านสักที เวโรนิก้าก็เลยมาเดินซื้อของที่ตลาด เธอมีเงินมากพอที่จะซื้อเสื้อผ้าและของกิน นั่นก็เพราะว่ากาเลนวางเงินเอาไว้ให้เธอ ซึ่งมันมีจำนวนมากพอสมควร

ขอใช้เงินให้สาสมกับความเจ็บปวดในใจหน่อยเถิด!! เธอเดินมาจนถึงร้านน้ำชาของมาดามกรีเช่ ที่นี่ขนมปังอร่อยมากทีเดียว อีกทั้งใบชาที่ร้านหมดแล้ว เวโรนิก้าจึงเดินไปซื้อใบชาและขนมปัง

หางตาของเธอมันเหลือบไปเห็นกาเลน เขานั่งอยู่ในร้านกับสตรีผู้หนึ่ง ทั้งสองคนโอบกอดและหอมแก้มกันราวกับว่านี่คือเรื่องปกติ...

ใช่แล้ว นี่คือเรื่องปกติของเขา สิ่งเดียวที่ห้ามคาดหวังคือความรู้สึกของเขา ชายผู้นั้นไม่มีความรักให้ใคร เพราะเขามองสตรีเป็นเพียงแค่ของเล่น

เธอเองก็เช่นกันเธอเป็นเพียงของเล่นของเขา ห้ามคาดหวังใดๆกับความสัมพันธ์เช่นนี้เด็ดขาด!!