11
1148 คำ
11
บ้านหลังใหญ่ที่ไลลามองเห็น คือสถานที่พักพิงแห่งใหม่ของตน วันนี้เป็นวันแรกของการทำงานในฐานะพี่เลี้ยงอัลบาโร เด็กชายที่มีชื่อเสียงด้านการดื้อรั้น เอาแต่ใจและอีกหลายนิสัยที่ไม่ดีรวมตัวอยู่ในตัวอัลบาโร เป็นงานท้าทายอีกหนึ่งวานของไลลา ที่ต้องก้าวผ่านไปให้ได้ ลึกๆ เธอหวั่นใจกับงานนี้ไม่น้อย เพราะไม่ใช่แค่หน้าที่พี่เลี้ยงเด็กเท่านั้นที่ต้องทำ งานอารักขาฟานเซสโก้ก็ต้องทำพร้อมกัน แต่ถึงจะยากและหนัก เธอไม่หวั่น ตกปากรับคำคนเป็นลุงไปแล้ว เธอต้องทำให้ดีที่สุด
และเมื่อรถยนต์จอดสนิทหน้าประตูบ้าน มาเรียสาวใช้ของบ้านทำหน้าที่หยิบสัมภาระของไลลา ขึ้นไปไว้บนห้องพัก คนที่พาไลลาเดินเข้าไปในบ้านคือ จัสโก้ ที่ทำหน้าที่ไปรับไลลาที่จุดนัดหมาย
“คุณเซสโก้รอคุณไลลาอยู่ในห้องรับแขกครับ”
“ค่ะ” ไลลารับคำสั่นๆ ก้าวเดินตามจัสโก้เข้าไปในบ้านหลังใหญ่ที่โอ่อ่าและกว้างขวางสมกับเป็นบ้านมาเฟีย
ใบหน้าฟรานเซสโก้มีความตกใจเข้าแทรก เมื่อเห็นเจ้าของร่างสวยที่เดินเข้ามาในห้องรับแขก เขาจำหญิงสาวคนนี้ได้ดีไม่มีลืม ราวกับว่าติดอยู่ในจอประสาทตาของตนก็ว่าได้ เธอคือนักมวยสาวที่เพิ่งชิงเข็มขัดจากแชมป์คนเดิมเมื่อวานนี้ แล้วเธอมาที่นี่ทำไม หรือว่า...
โอ้...อย่าบอกนะว่า เธอคือพี่เลี้ยงคนใหม่ของอัลบาโร
ต้องใช่ไม่ผิดเพี้ยน เช้านี้เขาให้จัสโก้ไปรับพี่เลี้ยงคนใหม่ของบุตรชายที่จุดนัดหมาย แล้วที่เขาไปทำงานช้ากว่าทุกวันเพราะต้องอยู่คอยลูกน้องคนใหม่ เพื่อทำความรู้จัก จะว่าไปฟรานเซสโก้เป็นนายจ้างที่ไม่ได้เรื่อง แม้แต่ชื่อลูกจ้างคนใหม่ยังไม่รู้เลย อาจเป็นเพราะเขาไว้ใจและเชื่อใจอเล็สซานโดรว่า หาคนที่ไว้ใจได้มาทำงาน จึงไม่ได้ซักถามอะไรมาก คนเป็นอาให้ตนไปรับพี่เลี้ยงคนใหม่ที่ไหน เขาก็สั่งให้จัสโก้ไปรับ
“คุณไลลามาแล้วครับคุณเซสโก้” เสียงของจัสโก้เรียกสติของเจ้านายให้กลับมา
“ขอบใจมาก” ฟรานเซสโก้เงยหน้ามองไลลาที่ส่งยิ้มทักทายให้ตน แล้ววินาทีที่เขาเห็นรอยยิ้มสาวตรงหน้า หัวใจเขาเต้นถี่แรง และเต้นตุ้บๆ ราวกับหนุ่มวัยละอ่อนพบเจอสาวถูกใจ แต่เขาก็ดึงความรู้สึกตื่นเต้นให้กลับมาได้อย่างรวดเร็ว “นั่งสิ”
“ฉันชื่อไลลาค่ะ ฉันมาเป็นพี่เลี้ยงคนใหม่ของอัลบาโร” เธอแนะนำตัว
“ฉันบอกตรงๆ นะว่า ไม่คิดว่าพี่เลี้ยงลูกชายฉันคือเธอ” น้ำเสียงนุ่มนวลเอ่ยขึ้น “เมื่อวานฉันไปดูเธอชกด้วยนะ เธอเก่งมาก เก่งจริงๆ”
“ขอบคุณค่ะสำหรับคำชม”
เมื่อวานนี้มีผู้ชมไปชมการชกจำนวนมาก สองในจำนวนหลายร้อยคนคืออีเมอร์สันกับมาลิน่าสองกำลังใจสำคัญของเธอ เธอมีสมาธิอยู่กับการชกจึงไม่ได้มองผู้เข้าชม
“การชกเมื่อวานนี้ ทำให้ฉันค่อนข้างมั่นใจว่า เธอดูแลลูกชายฉันได้ ฉันไม่ว่านะถ้าจะดุหรือตักเตือน แต่การดุและเตือนต้องมีเหตุผลและขอร้องว่าอย่าถึงขั้นลงไม้ลงมือ ถ้าอัลบาโรทำอะไรเกินไป ขอให้บอกฉัน ฉันจะจัดการลูกฉันเอง”
ฟรานเซสโก้รู้นิสัยอัลบาโรดีว่าเป็นอย่างไร แน่นอนว่าการดุด่าว่ากล่าวต้องเกินขึ้น แต่เขาอยากให้อยู่ในขอบเขต ไม่ใช่ทำโดยไร้เหตุผล
“ฉันเลี้ยงเด็กมาเยอะค่ะ การตีไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา เด็กเหมือนผ้าขาว แกบริสุทธิ์ แค่เราตักเตือน สั่งสอนก็พอค่ะ ที่สำคัญเราต้องใส่ใจ รักและให้ความอบอุ่นกับเขาด้วย เพราะหากตักเตือนหรือสั่งสอนไปแต่ถ้าเราไม่ให้ความรัก ความอบอุ่นมันก็ไร้ประโยชน์ค่ะ”
ไลลาพูดแทงใจฟรานเซสโก้โดยไม่รู้ตัว เธอไม่มีข้อมูลเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเขากับอัลบาโร มีเพียงข้อมูลเรื่องนิสัยใจคอของอลับาโรที่เกินบรรยายเท่านั้น แล้วเรื่องที่เธอเอ่ยมาก็ล้วนแล้วแต่เป็นความจริง
“มาเรียจะเป็นคนพาเธอไปที่ห้องพักนะ และจะบอกว่าในแต่ละวันเธอต้องดูแลอัลบาโรยังไง เธอสงสัยอะไรถามมาเรียก็แล้วกัน อ้อ...ถ้าอยากได้อะไรเพิ่มเติมบอกมาเรียนะ มาเรียจะจัดการให้” ฟรานเซสโก้ทำตัวเอ็นนายจ้างที่ดี “ฉันขอตัวก่อน วันนี้มีประชุมตอนสิบโมง”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ”
ฟรานเซสโก้ลุกเดินออกไปจากบ้านทันทีที่พูดจบ ไลลามองไปรอบบ้านที่ตกแต่อย่างหรูหรา เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นล้วนแล้วแต่มีราคา ช่วงหนึ่งที่เธอก้มมองดูโซฟาตัวเล็ก เห็นรอยฉีกขาดคล้ายคมมีดกรีดแต่ก็ไม่คิดใส่ใจ จังหวะนั้นมาเรียเดินเข้ามาหาเธอพอดี ไลลาจึงลุกขึ้นเดินตามมาเรียไปยังห้องพัก ระหว่างที่พาพี่เลี้ยงคนใหม่ไปห้องพัก มาเรียยังบอกรายละเอียดต่างๆ รวมถึงเรื่องที่ไลลาต้องรู้ให้ฟังด้วย
ไลลาทำหน้าที่พี่เลี้ยงทันที เธอเดินเข้ามาในห้องนอนของอัลบาโร ภาพที่เห็นคืออัลบาโรนอนเกลือกกลิ้งบนเตียงนอน ไม่มีทีท่าว่าจะลุกขึ้นจากเตียงมาอาบน้ำเพื่อไปโรงเรียน ปกติเวลานี้คือเวลาทานมื้อเช้า ไม่ใช่เวลาดูการ์ตูน แม้ว่าไลลาจะจ้องมองเด็กชาย ทว่าอีกฝ่ายไม่สนใจ นอนดูทีวีสบายใจเฉิบ
“อัลบาโรลุกขึ้นไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวไปโรงเรียนสาย”
ไลลาบอกเสียงเรียบ ไม่มีความดุในน้ำเสียง เธอพยายามใจเย็นเป็นที่สุด
“ไม่ลุก ไม่อาบน้ำ ไม่ไปโรงเรียน” เด็กแสนดื้อตอบกลับ มองหน้าพี่เลี้ยงคนใหม่แวบเดียวก็หันไปสนใจทีวีต่อ
“ทำไมถึงไม่ไป ไหนลองบอกเหตุผลสิ” ไลลาถาม
“รอลิซ่า จะให้ลิซ่าพาไป”
อัลบาโรตอบตามความรู้สึกที่แท้จริง เด็กชายคิดถึงลิซ่ามาก ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะทั้งคู่อยุ่ด้วยกันตั้งแต่อัลบาโรยังเด็ก มีความรัก ความผูกพันต่อกันมิใช่น้อย
“ลิซ่ากำลังจะแต่งงาน อยู่ดูแลอัลบาโรไม่ได้ ฉันถึงได้มาทำหน้าที่นี้แทน” ไลลาอธิบายให้เด็กดื้อฟังอย่างใจเย็น “ลิซ่าคงเสียใจที่รู้ว่าอัลบาโรดื้อ ไม่ยอมอาบน้ำ ไม่ยอมกินอาหาร ไม่ยอมไปโรงเรียน เธอคงผิดหวังในตัวอัลบาโรมาก และจะไม่มาหาอัลบาโรก่อนเดินทางไปโบโลญญา”
- ผู้เขียน
