12
1123 คำ
12
“จริงเหรอ ลิซ่าจะมาหาฉันเหรอ” อัลบาโรหูผึ่ง ดีดตัวลุกขึ้นนั่ง
“ฉันไม่ใช่คนโกหก ฉันพูดจริงทุกคำ” ไลลาตอบ “คราวนี้จะไปอาบน้ำได้หรือยัง”
อัลบาโรติดลิซ่า คิดว่าลิซ่าเป็นเพียงคนเดียวที่รักและเอาใจใส่ตน เป็นทั้งพี่เลี้ยงและเพื่อนในยามเหงา หว้าเหว่ เด็กชายจึงอยากพบลิซ่า อัลบาโรก้าวลงจากเตียง รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำเปลี่ยนชุดทันที ก่อนจะเดินลงมาในห้องทานอาหารที่ไลลาจัดเตรียมมื้อเช้าไว้ให้ หลังจากทานมื้อเช้าเสร็จเรียบร้อย ไลลาทำหน้าที่พลขับขับรถพาอัลบาโรไปโรงเรียน
“ดีนะที่มาทัน คราวหน้าอัลบาโรอย่าดื้ออีกนะ คนนิสัยดีต้องรักษาเวลา ห้ามมาช้ามาสายเข้าใจไหมครับ” ไลลาสั่งสอนเด็กชายที่หันมามองหน้าทำตาปริบๆ
“แล้วคนไม่ดีเป็นยังไง” เด็กชายสงสัย
“คนไม่ดีมีหลายรูปแบบ ฉันจะยกตัวอย่างง่ายๆ เมื่อเช้านี้อัลบาโรทำตัวไม่น่ารัก นิสัยไม่ดี ไม่ยอมลุกขึ้นจากเตียงไปอาบน้ำเพื่อไปโรงเรียน จะมาอ้างว่าลิซ่าไม่อยู่ไม่ได้ เพราะเป็นหน้าที่ที่อัลบาโรต้องทำ แต่ถ้าวันไหนไม่สบายจริงๆ ไปโรงเรียนไม่ไหวก็อีกเรื่องหนึ่ง คราวนี้เข้าใจแล้วใช่ไหมครับว่า ตัวเองทำนิสัยไม่ดี คนที่รู้ตัวว่าผิดแล้วปรับปรุงตัว มักจะได้รับการอภัยเสมอครับ”
ไลลาไม่รีบเร่งสอนอัลบาโร เรื่องแบบนี้ต้องค่อยๆ ป้อนเข้าหัวทีละน้อย ด้วยวัยเพียงห้าขวบไม่สามารถรู้ความในคราวเดียวได้ ทำทีละนิด เติมเต็มทีละหน่อยเป็นวิธีที่ดีที่สุด
“ลิซ่าไม่เคยบอกว่า การไปโรงเรียนสายเป็นคนไม่ดี”
อัลบาโรเถียงแบบใสซื่อ
“ก็ถูกของลิซ่า การมาโรงเรียนสายไม่ใช่ว่าคนคนนั้นจะนิสัยไม่ดี อาจมีเหตุผลหลายอย่าง ขึ้นรถไม่ทันบ้าง รถของผู้ปกครองเสียเลยทำให้ล่าช้า ตื่นสายบ้าง แต่อัลบาโรไม่ได้เข้าข่ายจำพวกนั้น อัลบาโรจงใจไม่ลุกขึ้นจากเตียง นอนดูทีวี ไม่สนใจเวลาว่า ตอนนี้ต้องทำอะไร นี่แหละคือคนนิสัยไม่ดี อัลบาโรต้องปรับปรุงตัวนะครับ” ไลลาตอบพร้อมกับสั่งสอนไปในที “ลงจากรถได้แล้ว ใกล้ถึงเวลาเข้าเรียนแล้วครับ”
“ฮะ” เด็กชายตอบรับสั้นๆ ทำท่าจะเปิดประตูรถ ทว่าเสียงของพี่เลี้ยงสาวสวยดังขึ้นเสียก่อน
“เดี๋ยวก่อนครับ มากอดกันก่อน” อัลบาโรทำหน้าแปลกใจกับประโยคคำพูดของไลลา เด็กน้อยกำลังไม่เข้าใจว่า ทำไมต้องกอดกันด้วย ทุกเช้าที่ลิซ่ามาส่ง ลิซ่าไม่เคยกอดตนเลยสักครั้ง จะมีหอมแก้มบ้างเป็นครั้งคราว
“กอดทำไมฮะ ลิซ่าไม่เคยทำ”
“การกอดเป็นการบอกความรู้สึกอย่างหนึ่งไงครับ อย่างฉันกอดอัลบาโรแบบนี้” ไลลาทำตัวอย่างให้เด็กชายรู้ ด้วยการรั้งตัวเด็กชายเข้ามากอด ไลลาสวมกอดแบบลูบหลัง ฝ่ามือนุ่มลูบแผ่นหลังคนที่เธอกอดเบาๆ “กอดแบบนี้เป็นการแสดงความไว้เนื้อเชื่อใจ ฉันอยากให้อัลบาโรเชื่อใจฉัน ไว้ใจฉัน ถ้าอัลบาโรรู้สึกไม่มีใคร ยังมีฉันอยู่นะ”
เมื่อกอดเสร็จ ไลลาคลายอ้อมแขนออก ดันร่างหนูน้อยให้ออกห่างตน ฝ่ามือเล็กทว่าอบอุ่นของไลลาประคองใบหน้าอัลบาโรที่มองเธอนิ่ง แล้วทำบางอย่างที่เหมือนกับพี่เลี้ยงคนเก่าทำ ทว่าความรู้สึกที่เด็กชายได้รับต่างกัน
ไลลาหอมแก้มอัลบาโร
วินาทีที่จมูกไลลาสัมผัสกับแก้วสีชมพูระเรื่อของอัลบาโร เด็กชายใจเต้นแรง มีความตื่นเต้นอยู่ในจิตใจ อัลบาโรถูกคนแปลกหน้าสวมกอดหลายครั้ง ทุกครั้งที่ถูกคนไม่รู้จักกอด เขาจะไม่ยินดียินร้าย มีความนิ่งเฉย แต่กลับไลลาไม่ใช่ เด็กชายรู้สึกถึงความอบอุ่น ปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก
“เข้าโรงเรียนได้แล้วครับ”
ไลลายิ้มอ่อนโยนให้เด็กชายที่มองเธอตาแป๋ว อัลบาโรไม่พูดอะไร หนูน้อยเปิดประตูรถยนต์ กระโดดลงไปบนพื้น ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปโรงเรียนก เขาก้าวไปเพียงสองสามก้าวก็หันมามองไลลาที่ยังไม่เคลื่อนรถไปไหน เธอโบกมือและส่งยิ้มให้อัลบาโรอย่างเป็นมิตร เด็กชายลืมตัวหรือด้วยเหตุผลใดมิทราบได้ เขายิ้มตอบและโบกมือ ก่อนจะเดินเข้าไปในโรงเรียน
วันนี้อัลบาโรรู้สึกว่า ตนจะมีความสุขในการเรียน
รถเก๋งกลางเก่ากลางใหม่คันหนึ่งแล่นมาจอดหน้าบ้านหลังหนึ่งที่ไม่มีคนอาศัยมาร่วมห้าปี ก่อนที่เจ้าของรถจะก้าวลงมายืนมองดูบ้านตัวเองที่ไม่ได้อาศัยมาหลายปีนิ่ง หากมีคำถามถามว่า ช่วงเวลานั้นเขาไปอยู่ที่ใด คำตอบคือ คุก
ห้าปีที่อยู่ในคุก มารูแอลไม่มีความสุขเลยสักวัน เขาทรมานทั้งกายและใจ และมีอีกหนึ่งความรู้สึกที่ไม่เคยลดเลือนไปจากจิตใจคือ ความแค้น เขาแค้นคนที่ผลักเขาเข้าไปอยู่ในคุก เขานึกถึงคนคนนั้นทุกลมหายใจเข้าออก หมายมั่นตั้งใจว่า หากวันใดได้รับอิสระ วันนั้นเขาจะชำระแค้นที่มันทำไว้อย่างสาสม ฟรานเซสโก้ เดอมาร์ชีต้องได้รับโทษทัณฑ์ที่ทำไว้กับตน
เหตุการณ์ที่ทำให้เอมาเอเล่ต้องติดคุก เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่เขาจดจำ ความไม่รอบคอบ ความไว้เนื้อเชื่อใจคนมากเกินไป เป็นเหตุผลสำคัญที่ถีบเขาเข้าคุก มันสอนให้รู้ว่า ต่อจากนี้ไปมารูแอลจะไม่ไว้ใจบุคคลอื่นอีก คนเดียวที่ไว้ใจ เชื่อใจและไม่มีวันคิดทรยศหักหลังคือ ตัวเขาเอง
“มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ”
มารูแอลก้มลงมองน้องชายอดีตเพื่อนร่วมคุกที่ได้รับอิสระก่อนหน้าเขาหนึ่งเดือน วันนี้เซอร์เก้มารับเขาไม่ได้ จึงให้น้องชายมารับเขาแทน
“ขอบใจมาก”
มารูแอลตอบ ยกมือให้อีกฝ่ายที่ขับรถออกจากจุดที่จอด คนที่เพิ่งกลับมาถึงบ้านก้าวเดินเข้าไปในบ้านที่ไม่น่าเชื่อว่า ระยะเวลาห้าปีที่ไม่มีคนอยู่ มันยังสะอาดเอี่ยมเหมือนมีคนดูแล สาเหตุของความสะอาดมาจาก เซอร์เก้ให้คนมาทำความสะอาดรอกการกลับมาของเขา
- ผู้เขียน
