17
1012 คำ
17
“ขอลุงคิดสักสองสามวันก็แล้วกัน ลุงว่าช่วงนี้พวกนั้นยังไม่ลงมือหรอก” อีเมอร์สันคาดเดา
“ถ้าลุงได้ข่าวยังไงบอกหนูด้วยนะคะ หนูเองก็จะคิดหาวิธีเข้าใกล้คุณเซสโก้”
“อืม ได้”
“หนูขอตัวกลับก่อนนะคะ” ไลลากล่าวลาและยกมือไหว้ผู้มีพระคุณ ก่อนจะเดินออกจากบ้าน
“งานนี้ไลลาจะไหวหรือคะคุณ คุณไม่หาผู้ช่วยไปช่วยไลลาล่ะคะ” มาลีน่าหันมาบอกสามี
“ไม่ต้องหรอก ไลลาเอาอยู่” อีเมอร์สันเชื่อมือหลานรัก
“แต่คุณอย่าลืมนะคะว่า ไลลามีชกนัดสำคัญ ไหนจะเลี้ยงเด็ก ไหนจะคุ้มครองเซสโก้ ไหนจะซ้อมมวยอีก ทำสามอย่างเลยนะคะ” มาลีน่ากล่าวอย่างเป็นกังวล
“เอาน่า เชื่อมือไลลาเถอะ หลานเราเอาอยู่ทุกงาน” เขากล่าวอย่างมั่นใจ ตบบ่าภรรยาเบาๆ “ผมออกไปข้างนอกสักเดี๋ยวนะ นัดโทมัสไว้”
มาลีน่ารู้ว่าไลลาเก่ง ทว่าในความเก่งของไลลาคือความห่วงของนาง เป็นเรื่องที่นางอดห่วงไม่ได้ แต่ในเมื่อสามีมั่นใจตัวไลลาเองก็มั่นใจในหน้าที่ที่รับผิดชอบ มาลีน่าทำได้แค่เพียงเก็บควาห่วงไว้ในใจ คอยช่วยเหลือหลานรักอยู่เงียบๆ
ช่วงบ่าย
นักเรียนชั้นอนุบาลที่ถูกคัดเลือกให้ไปแสดงบนเวที ถูกพามาซ้อมการแสดงในห้องฝึกซ้อม หนึ่งในนักเรียนยี่สิบสี่คนมีอัลบาโรรวมอยู่ด้วย วันนี้เป็นวันที่สามของการฝึกซ้อม สองวันแรกเป็นการซ้อมที่สร้างความปวดหัวให้จูเลียโน่ คุณครูที่รับผิดชอบการแสดงชุดนี้และเป็นครูฝึกสอนท่าเต้นไม่น้อย เพราะเด็กแต่ละคนไม่ค่อยให้ความร่วมมือสักเท่าไหร่ ทว่าครูฝึกก็เข้าใจในความเป็นเด็กที่ห่วงเล่นมากกว่าถูกบังคับต้องให้เต้นรำตามจังหวะเพลง พอย่างเข้าวันที่สาม นักเรียนหลายคนปรับตัวได้ เริ่มเข้าใจและเรียนรู้ในสิ่งที่ครูฝึกสอน
“ครูให้พักสิบนาทีนะคะ เดี๋ยวเรามาซ้อมกันใหม่” จูเลียโน่บอกนักเรียนวัยกำลังซน ที่พากันทรุดตัวนั่งลงบนพื้นทันทีที่ได้ยินคำสั่ง แล้วพอนั่งลงก็พากันเล่นหยอกล้อตามประสาเด็ก แต่จะมีเด็กอยู่สองคนที่ชอบแกล้งเพื่อนคือร็อกโก้กับโอเว่น แล้วบังเอิญว่า วันนี้ทั้งคู่จงใจแกล้งอัลบาโรมากกว่าคนอื่น
“อัลบาโรมาเล่นกัน”
ลูเซียน่า เด็กหญิงวัยห้าปีกล่าวชวนอัลบาโรที่ยิ้มให้อีกฝ่าย ก่อนจะขยับตัวมาเล่นด้วย
“อัลบาโรเล่นกับผู้หญิง อัลบาโรเป็นตุ๊ด” เสียงร็อกโก้ดังลั่นห้อง เด็กชายปรบมือไปตามจังหวะที่พูด ยิ้มร่าไม่ยอมหยุดพูด “โอเว่น ดูอัลบาโรสิ อัลบาโรเป็นตุ๊ด อัลบาโรเป็นตุ๊ด”
“ใช่ๆ อัลบาโรเป็นตุ๊ด อัลบาโรเป็นตุ๊ด”
โอเว่นประสานเสียงล้อเลียนอัลบาโรที่หันมามองสองเพื่อนร่วมห้องตาเขียว
“ฉันไม่ใช่ตุ๊ด ฉันแค่เล่นกับเซียน่า” อัลบาโรโต้กลับ สายตาของเด็กชายเอาแต่ใจมองเพื่อนด้วยความโกรธ
“ใช่สิ นายใช่ตุ๊ด เพราะนายเล่นกับเซียน่า ผู้ชายไม่เล่นกับผู้หญิงหรอก นายเป็นตุ๊ด อัลบาโรเป็นตุ๊ด”
ร็อกโก้ไม่หยุด ล้อเลียนต่อไป ไม่สนใจสีหน้าจองอัลบาโร แล้วไม่สังเกตเห็นมือของคนถูกล้อที่เวลานี้ กำหมัดแน่น แล้วเสียงของสองเด็กชายที่ชอบแกล้งเพื่อนดังมากพอที่จะให้เพื่อนคนอื่นเข้ามามุงดู
“นายเป็นตุ๊ด อัลบาโรเป็นตุ๊ด ฮ่าๆๆ” โอเว่นล้อเรียนร่วมด้วย
“อัลบาโรไม่ใช่ตุ๊ด อัลบาโรเป็นเพื่อนฉัน เป็นเพื่อนกันก็เล่นกันได้” เสียงใสของลูเซียน่าแก้ต่างแทนอัลบาโร
“ฉันไม่ใช่ตุ๊ด ฉันเป็นผู้ชาย” อัลบาโรพูดบ้าง มองหน้าคนล้อเลียนตนเขม็ง
“อัลบาโรเป็นตุ๊ด อัลบาโรเป็นตุ๊ด” คราวนี้เสียงของร็อกโก้กับโอเว่นดังพร้อมกัน
อัลบาโรเริ่มทนไม่ไหว เด็กชายไม่เคยถูกเพื่อนล้อ และไม่มีใครกล้าแกล้ง จะมีเพียงเด็กชายนิสัยไม่ดีสองคนนี้ที่มักแกล้งอัลบาโรเนืองๆ แต่อัลบาโรไม่เคยโต้กลับ เพราะเป็นการแกล้งปกติธรรมดาของเด็กผู้ชาย แต่ครั้งนี้เมื่อถูกล้อว่าเป็นตุ๊ด อัลบาโรทนไม่ไหว ชกเข้าที่แก้มของร็อกโก้เต็มแรง โอเว่นตกใจหมายจะวิ่งหนีแต่ก็ถูกลูกชายมาเฟียกระชากคอเสื้อ อัดหมัดใส่ดั้งจมูกของโอเว่น
“เห็นไหมว่าฉันไม่ใช่ตุ๊ด ฉันเป็นผู้ชาย ชกนายสองคนได้” อัลบาโรพูดใส่หน้าสองเพื่อนที่ตนชก
“ฮือ...ฮือ” ร็อกโก้กับโอเว่นสิ้นฤทธิ์ นั่งร้องไห้อยู่บนพื้น
“เกิดอะไรขึ้น ตายแล้ว! ใครทำร็อกโก้กับโอเว่น” จูเลียโน่ที่เพิ่งกลับเข้ามาในห้อง ต้องตกใจเมื่อเห็นร็อกโก้กับโอเว่นนั่งร้องไห้บนพื้น พอก้าวเข้าไปใกล้เห็นจมูกของโอเว่นมีเลือดไหลออกมา ส่วนแก้มร็อกโก้มีรอยช้ำ
“อัลบาโรชกร็อกโก้กับโอเว่นฮะ” เพื่อนร่วมชั้นอีกคนบอกครู
“ร็อกโก้กับโอเว่นล้ออัลบาโรว่าเป็นตุ๊ดค่ะ อัลบาโรเลยชกสองคนนี้” ลูเซียน่าบอกจูเลียโน่
“เดี๋ยวครูพาร็อกโก้กับโอเว่นไปทำแผลก่อนนะคะ แล้วครูจะมาสืบสาวราวเรื่อง” จูเลียโน่พาคนถูกชกไปยังห้องพยาบาลเพื่อดูบาดแผล ก่อนที่เธอจะไปแจ้งครูใหญ่ให้ทราบเรื่อง สาเหตุที่ต้องรู้ถึงหูครูใหญ่เป็นเพราะ กฎของโรงเรียนนี้หากมีเรื่องชกต่อย ถือเป็นความผิดร้ายแรง ต้องแจ้งให้ครูใหญ่ทราบ เพื่อที่ครูใหญ่จะได้จัดการตามระเบียบของโรงเรียน
- ผู้เขียน
