พิศวาสรักเมียชั่วคืน20+

พิศวาสรักเมียชั่วคืน บทที่3

ตลอดทางกลับบ้านอัจจิมาครุ่นคิดถึงอนาคตอันมืดมนสิ้นหนทาง เมื่อเงินชดเชยจากการผิดสัญญาจ้างไม่ได้ทำให้เธอวางใจลงได้ ภาระค่าใช้จ่ายที่ท่วมตัวทุกเดือนทำให้อัจจิมาจำเป็นต้องมองหางานใหม่ในเร็ววัน

เมื่อก่อนเพ็ญพักตร์เปิดร้านเสริมสวยกิจการถือว่าไปได้ดี แต่ยังไม่ถึงขวบปีก็เลิกทำโดยให้เหตุผลว่าร่างกายไม่อำนวย ตอนนี้แม่เลี้ยงของเธอเลยงอมืองอเท้าอยู่บ้าน ทว่ารายได้ของประสิทธิ์คนเดียวไม่พอให้จ่ายค่าเทอมกับค่าใช้จ่ายในแต่ละวันของเมธาวี สุดท้ายภาระเลยตกมาอยู่ที่เธอ

สองปีที่ถูกโรคระบาดทำพิษ อาชีพขับแท็กซี่ของประสิทธิ์ได้รับผลกระทบโดยตรง พอรายได้หลักหายไปประสิทธิ์เลยจำเป็นต้องกู้เงินนอกระบบมาหมุน ส่งดอกแพงในแต่ละเดือนยังพอถูไถแต่เพ็ญพักตร์ดันแอบเอาเงินไปเล่นการพนันจนหมดนี่สิ หนำซ้ำประสิทธิ์ก็ยังว่ากล่าวตักเตือนภรรยาไม่ได้

ลำพังงานกลางคืนคงไม่พอค่าใช้จ่ายในบ้าน อีกไม่กี่วันนี้ก็จะถึงกำหนดจ่ายค่าเทอมของเมธาวี

แค่คิด…เธอก็มืดไปแปดด้าน

ยังไม่ทันเข้าบ้านอัจจิมาก็ได้ยินเสียงเอะอะดังออกมา หญิงสาวเร่งฝีเท้า หวังว่าสาเหตุคงไม่ใช่เรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ หรอกนะ

“มีอะไรกันเหรอคะ” เมื่อเห็นว่าลูกกลับมาบ้านประสิทธิ์ก็ระงับโทสะด้วยไม่อยากให้เธอรู้ว่าภรรยาใหม่เอาเงินไปเล่นการพนันจนหมดตัว

“ทำไมกลับมาตอนนี้ ไม่ได้ทำงานเหรอ” ปรับอารมณ์ได้ก็เอ่ยถามลูกออกไป

“ช่างหนูเถอะค่ะ ว่าแต่พ่อกับน้าเพ็ญเถอะมีเรื่องอะไรกันเหรอคะ”

“ยุ่งอะไรด้วย” เมื่อก่อนเพ็ญพักตร์ไม่กล้าว่าให้ลูกเลี้ยงต่อหน้าสามีเพราะมีต้องอาศัยประสิทธิ์ช่วยเรื่องสำคัญ แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน นอกจากประสิทธิ์จะช่วยเหลืออะไรไม่ได้ ทุกวันนี้ยังมาเจ็บป่วยสามวันดีสี่วันไข้ ไม่รู้จะตายวันตายพรุ่ง

“หนูก็ไม่ได้อยากจะยุ่งหรอกถ้าเมื่อกี้หนูไม่ได้ยินน้เพ็ญพูดถึงเงินเก็บของพ่อหนู” แม้จะได้ยินไม่ชัดแต่อัจจิมาก็แน่ใจว่าเธอฟังไม่ผิด เพ็ญพักตร์ติดการพนันหนักถึงขั้นจะเอาเงินที่พ่อของเธอมีเก็บอยู่ไม่มากไปผลาญในบ่อน

“แล้วยังไง เงินของพ่อแกแต่มันก็คือเงินของผัวน้าเหมือนกัน อีกอย่างพ่อแกก็ใช้เงินน้าหมดไปตั้งเท่าไหร่ เคยคิดบ้างไหม” อัจจิมารู้ดีว่าแม่เลี้ยงไม่เคยเห็นเธอเป็นคนในครอบครัว แต่ก็คิดไม่ถึงว่าคนที่อยู่กินกันมานานจะมีความคิดน่ารังเกียจแบบนี้

“น้าเพ็ญก็รู้ว่ามันเป็นเงินที่พ่อเก็บไว้ใช้ยามจำเป็น” หญิงสาวพยายามพูดให้เพ็ญพักตร์เห็นคุณค่าของเงิน

“น้าก็จำเป็นต้องเอาเงินไปใช้หนี้เหมือนกัน”

“น้าเพ็ญเป็นหนี้เขาเท่าไหร่”

“ห้าหมื่น” ถึงจะมีความคิดอยากให้อัจจิมาช่วยหาเงินมาใช้หนี้แต่เพ็ญพักตร์ก็เชิดหน้าเชิดตาพูด

“งั้นไม่ต้องไปเอาเงินพ่อ เดี๋ยวหนูเอาให้เอง”

“แกไม่ต้องมายุ่งเรื่องนี้เดี๋ยวพ่อจัดการเอง” ประสิทธิ์ไม่ต้องการให้ลูกเดือดร้อนด้วย แค่ทุกวันนี้ต้องให้เธอมารับผิดชอบค่ากินค่าใช้แทบจะทุกอย่างในบ้าน พ่ออย่างเขาก็ละอายใจพอแล้ว

“แต่พ่อต้องเก็บเงินไว้รักษาตัวนะคะ” ประสิทธิ์พบว่าตัวเองป่วยเป็นโรคหัวใจเมื่อห้าปีก่อน การไปโรงพยาบาลแต่ละครั้งต้องใช้เงินเยอะอัจจิมาจึงเป็นห่วงเรื่องนี้ แต่เพ็ญพักตร์ก็ไม่ได้เป็นห่วงชีวิตของสามี

ตรงกันข้ามกลับรู้สึกว่าตัวเองคิดผิด ไม่น่ามาอยู่กับคนมีแต่ตัวกับหนี้สินอย่างประสิทธิ์เลยจริง ๆ

“เออน่า พ่อจัดการเองได้”

“แล้วพ่อจะไปเอาเงินมาจากไหน เดือนหน้าหมอนัดไม่ใช่เหรอคะ” คนเป็นพ่อได้แต่นิ่งเงียบ เงินก้อนนี้ต้องเก็บไว้เป็นค่ารักษาตัวอย่างที่เธอว่า

โรคหัวใจที่ประสิทธิ์เป็นอยู่ต้องรักษาด้วยการทำบอลลูน ค่าใช้จ่ายแต่ละครั้งค่อนข้างสูง

“ถ้าจะให้ก็เอามาตอนนี้เลย น้ารีบ” ขณะที่พ่อลูกตกอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียดเพ็ญพักตร์กลับห่วงแต่เรื่องของตัวเอง

อัจจิมาโอนเงินให้เพ็ญพักตร์ผ่านการทำธุรกรรมในโทรศัพท์มือถือ

ทำรายการเสร็จเรียบร้อยเธอก็เดินขึ้นไปบนบ้าน โดยไม่ได้พูดอะไรกับประสิทธิ์อีก แม้ที่ทุกวันนี้เธอต้องทำงานเป็นบ้าเป็นหลัง ‘ทำทุกอย่างที่ได้เงิน’ เพราะต้องการช่วยค่ารักษาของประสิทธิ์ แต่เธอก็ไม่อาจทนมองดูพ่อตัวเองถูกเพ็ญพักตร์เอาเปรียบไปมากกว่านี้ สู้ให้เธอเป็นลูกเลี้ยงโง่เง่า ยอมควักเงินใช้หนี้ให้ยังดีกว่า

อัจจิมาทิ้งตัวลงนั่งกอดเข่าอยู่ที่พื้นไม้บาเก้ในห้องนอน ปล่อยน้ำตาที่อัดแน่นในอกให้ไหลทะลักออกมากับความไม่ยุติธรรมของชีวิต

จู่ ๆ เธอก็กลายเป็นคนตกงาน เงินเก็บก่อนสุดท้ายหมดไปกับการชดใช้บุญคุณที่ไม่รู้จะจบสิ้นวันไหน

มือทั้งสองกุมใบหน้าที่เปียกชุ่ม แม้จะถูกปัญหารุมเร้าหนักแต่เธอก็ต้องกลั้นไม่ให้เสียงสะอื้นของตัวเองดังออกไปข้างนอก ถ้าตอนนี้ ‘บังอร’ แม่ของเธอยังมีชีวิตอยู่ หากประสิทธิ์ไม่พาเพ็ญพักตร์เข้ามาอยู่ในบ้าน

ชีวิตของเธอจะดีกว่านี้ไหม สวรรค์ต้องทดสอบเธออีกสักแค่ไหน ความสุขเลือนรางถึงจะมากองอยู่ตรงหน้า

ปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับความทุกข์ในใจได้ไม่นาน อัจจิมาก็ต้องดึงสติให้กลับมา ไม่มีประโยชน์อันใดที่เธอจะมัวมาอ่อนแอ เรียกร้องหาความยุติธรรมหรือความใจดีจากฟ้าจากสวรรค์ที่ไหน

ร่

างบางพยุงตัวเองให้ลุกยืนใช้หลังมือปาดน้ำตาออกอย่างลวก ๆ เข้าไปอาบน้ำชำระล้างให้เนื้อตัวสะอาดสดชื่น เมื่อเธอยังต้องออกไปรับบททดสอบของชีวิต