เช้าตรู่
กริ๊ง! กริ๊ง!
เสียงนาฬิกาปลุกตั้งโต๊ะเครื่องเล็กดังลั่นเมื่อถึงเวลาที่ผู้เป็นเจ้าของตั้งปลุกไว้ เสียงของมันช่างดังสนั่นแหลมบาดหูไม่สมกับรูปร่างเลยสักนิด ทำให้สองชายหญิงที่นอนกอดกันต่างขยับตัวหลุดพ้นจากภาวะหลับใหล จะว่ากอดกันก็ไม่ใช่ เป็นฝ่ายหญิงรูปร่างบอบบางที่โดนกอดจากด้านหลังโดยชายร่างบึกบึนเสียมากกว่า
"อื้อ ประธาน หนัก.." ขวัญนรีบ่นเสียงอู้อี้ให้เจ้าของท่อนแขนแกร่งที่พาดอยู่บนเอวเธออยู่ในขณะนี้ ความหนักอึ้งบนลำตัวทำให้เธอต้องขยับตัวออกจากการกอดรัดแต่ก็โดนผู้ร่วมเตียงโอบกระชับกลับ ดีที่นาฬิกาปลุกอยู่ในรัศมีช่วงแขนเลยทำให้เธอสามารถเอื้อมไปปิดเสียงได้
"อือ" เจ้าของวงแขนแข็งแรงครางในลำคอตอบรับก่อนจะซุกหน้าเข้าหากลุ่มผมยาวหอมกรุ่นแชมพูอย่างเผลอไผล ความนุ่มของหมอนข้างมีชีวิตทำให้เขาไม่อยากจะลุกจากเตียงเลย
"ทำไมประธานข้ามเขตมาเนี่ย?" ขวัญนรีที่เปิดเปลือกตาแล้วก็พบว่าเธอยังนอนอย
