ตอนที่ ๒๙
แต่ละคนแยกย้ายไปทำตามหน้าที่ของตัวเอง ขณะพระยอดนำผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าของสุธนอย่างเป็นห่วง เด็กน้อยคนนี้แม้ว่าจะไม่ใช่ลูกในเชื้อ เนื้อในอก แต่เขาก็ได้เคยเลี้ยงดูมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย เห็นเป็นลูก เห็นเป็นคนในครอบครัวที่ต้องดูแล การที่เขาตัดสินใจมุ่งหน้าสู่พระศาสนา ได้สร้างรอยร้าวขึ้นมาในหัวใจของสุธนไม่ใช่น้อย ลูกคงเกลียดเขาไปแล้ว แต่ลูกคงไม่เข้าใจความรู้สึกของเขา
ความขมในอก มีเพียงความใสของพระศาสนาเท่านั้นที่จะสามารถเยียวยาได้ แม้ต้องฝืน ต้องอดทน มองดูความขมเหล่านั้นให้นิ่งที่สุด ตะกอนความขุ่น เมื่อเจอความนิ่งเข้าไป มักนอนใต้แก้ว เมื่อนั้นเราก็จะเห็นถึงความใสที่อยู่ในน้ำ
เช็ดหน้าเช็ดตา เช็ดตามเนื้อตัวที่เปรอะเปื้อนดินเปื้อนฝุ่น ไม่นานจึงเห็นดอกสร้อยถกผ้าถุงวิ่งฝ่าดินฝุ่นเข้าวัดมา นางโผเข้าไปหาลูก ห่วงหา อาทรอย่างสุดแสน แม้แต่หน้าของพระยังไม่มอง
แน่แล้วสุธนคือลูกของเธอ เขาที่เป็นคนอ
