ตอนที่ ๒๘
ในระหว่างที่ดวงจิตนิ่งสงบนั้น กระแสแห่งบุญกระจายแผ่ พระยอดเห็นบางสิ่งบางอย่างปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางแสงสีขาว
มันเป็นจุดเล็กๆ สีดำ แล้วขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงหัวเราะจากผู้ที่ไม่มีตัวตน
“ฮะ ฮะ ฮ่า”
หัวใจที่นิ่งสงบพลันสั่นไหว แปลกที่มันเข้ามารบกวนสมาธิทำให้ใจโอนเอียง แปลกที่มันสามารถสั่นคลอนพระที่อยู่ในพรรษามาหลายพรรษา และฝึกปรือสมาธิได้อย่างไม่ควรจะเป็น
เขาเป็นใครกันหนอ เหตุใดถึงได้สั่นคลอนหัวใจพระได้
นึกถึงหลวงตาสาย หากท่านยังอยู่ คงจะตักเตือนให้พระยอดมีสมาธิมากกว่านี้ บัดดลพอคิดถึงหลวงตา พระยอดกลับมีจิตใจสงบนิ่งได้อย่างน่าอัศจรรย์ กำลังใจทวีเพิ่ม ท่านมองจุดสีดำอันนั้นอย่างมั่นคง เห็นมันค่อยๆ ย่อส่วนลง เสียงหัวเราะจางหาย
ลืมตาออกจากสมาธิ เห็นสัปเหร่อนั่งนิ่งอยู่ไม่ห่าง ไพล่คิดถึงตำรามหากาฬ จุดดำอำมหิตนั้นอาจมาจากตำรานั่น บัดนี้มันหายไป เขาจะต้องหยุดยั้งความชั่วช้านั้
