คนนี้ผมจอง

Chapter 7

ฉันนั่งอยู่บนเตียงนอนของอิเด็กบ้ากัปตันระหว่างรอเขาเปลี่ยนชุดอยู่ในห้องน้ำ ฉันโกรธมากเลยนะโกรธตัวเองที่เมาแล้วจำอะไรไม่ได้แม้กระทั่งเสียบริสุทธิ์ครั้งแรกฉันยังไม่รู้ตัวเลย ฮือออออ อิเด็กบ้านั้นบอกว่าจะรับผิดชอบฉัน เหอะ!!! เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะยะ!! ตัวเท่านั้นจะเอาเงินไหนมาเลี้ยงฉันมากมายเรียนจบหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย

"ไปกับครับไปหาอะไรกินกันแล้วผมจะไปส่งที่บริษัท"

ฉันหันไปมองหน้าเขาที่เดินมาหยิบกระเป๋าถือฉันไปถือให้แล้วยื่นมือมาให้ฉันจับ ฉันปัดมือเขาแล้วกอดอกมองหน้าเขา

"จะรับผิดชอบฉันไม่ทราบว่าทำงานอะไร มีเงินเหรอ ฉันชอบช็อปปิ้งนะยิ่งของแพงๆยิ่งชอบ ถ้าเลี้ยงฉันไม่ไหวก็อย่ามารับผิดชอบ เข้าใจ้”

ฉันลุกขึ้นแล้วสะบัดหน้าเดินออกไปเลย เสียไปแล้วก็เสียไปยะถือว่าทำบุญทำทานแค่นั้นแหละจะมาร้องไห้ฟูมฟายไปทำไมจริงมั้ยยย

"ถ้าผมมีปัญญาเลี้ยงเจ๊บิวจริงๆ เจ๊จะยอมคบกับผมจริงๆใช่มั้ย"

ฉันหันไปมองหน้าเขาก่อนจะหัวเราะขำๆ จ๊ะ!!จะมาเลี้ยงคนอย่างฉันมันไม่ง่ายหรอกนะไม่รู้ชาตินี้จะหาผัวเลี้ยงได้ป่ะฉันก็เลยต้องรวยอย่างทุกวันนี้ไง

"ถ้าเลี้ยงได้ก็จะยอมคบด้วย เริ่มจากทานข้าวมื้อนี้เป็นไง ฉันจะไปทานที่ร้านอาหารอิตาเลี่ยนชื่อดังแถวๆบริษัท ว่าไงโอเคมั้ย"

ฉันยกยิ้มมุมปากจริงๆคบเด็กนี่ก็ไม่เลวนะหน้าตาก็ดีเสียอย่างเดียวฉันไม่อยากมีผัวไง

"ได้สิครับ"

ฉันเบ้ปากใส่เขาแล้วเดินลงไปชั้นล่างทันที หึหึ เดี๋ยวก็รู้จ๊ะว่าเลี้ยงได้หรือไม่

@ร้านอาหารอิตาเลี่ยน

"รับอะไรดีคะ"

ฉันมองเมนูไปมาเหลือบสายตามองคนตรงหน้าแล้วยกยิ้มมุมปาก ฉันชี้เมนูที่แพงที่สุดในร้านมาหลายอย่างกินอย่างละนิดก็ได้แต่อยากแกล้งคนเฉยๆ อยากเลี้ยงฉันรักไม่ใช่หรือไงเเดี๋ยวจะให้เลี้ยงสมใจอยาก อีกอย่างหนึ่งถ้าการคบกับหมอนี่อาจจะไม่แย่ก็ได้อย่างน้อยพ่อกับแม่ฉันก็จะได้เลิกจับคู่ให้ฉันถ้าเกิดว่าฉันมีแฟน ฉันนี่มันฉลาดจริงให้ตายสิ

"เอา Ossobuco alla Milanese แล้วก็เอาเป็น Linguine with clam sauce อืมมมม แล้วก็ไวน์ขาวราคาแพงที่สุดในร้านเลยนะ แล้วก็มีล็อบเตอร์ป่ะ"

"เดี๋ยวครับทานหมดเหรอเจ๊บิว"

เขาเอ่ยถามฉันยิ้มๆแววตาไม่ได้มีทีท่าจะบอกว่าไม่มีเงินจ่ายแต่แค่จะถามว่าฉันจะทานหมดมั้ย

"ก็ถ้าไม่หมดก็ทิ้งไงปกติฉันก็ทานแบบนี้จะทำไม"

ฉันกอดอกมองหน้าเขานิ่งๆ

"ผมไม่ได้สนใจว่ามันจะแพงเท่าไหร่ แต่กินทิ้งกินขว้างแบบนี้มันเกินไปครับผมไม่โอเค ถ้าสั่งมาต้องทานให้หมดไม่งั้นผมจะลงโทษ โอเคมั้ย"

เขายิ้มอย่างเป็นต่อฉัน เหอะ แกเป็นใครยะถึงกล้ามาขู่ฉันอ่ะ

"กล้ามากนะที่มาขู่คนอย่างเจ๊บิว คิดว่าคนอย่างฉันจะกลัวเหรอไง เหอะ"

"ก็ไม่คิดว่าจะกลัวหรอก แต่ผมจะประกาศให้โลกรู้ไปเลยว่าเจ๊กับผมกินกันแล้วและตอนนี้ก็เป็นแฟนกันดีมั้ยครับ"

ฉันอ้าปากค้างทันที นะ...นี่เอาเรื่องแบบนี้มาต่อรองกับฉันอย่างนั้นเหรอ

"ไหนตกลงกันแล้วไงว่าเป็นความลับไง"

"ก็เจ๊เล่นแง่กับผมก่อนอ่ะ ถ้าไม่เชื่อฟังผม ผมจะแฉแค่นั้นแหละบอกเลยนะว่าผมไม่ได้แมนนะ"

อะ...ไอ้เด็กบ้าเอ้ย ฉันกรีดร้องออกมากำหมัดแน่นแต่ไม่สามารถทำอะไรคนตรงหน้าได้เลย ไอ้บ้าเอ้ยฝากไว้ก่อนเถอะ

"งั้นเอาแค่ Ossobuco alla Milanese แล้วก็เครื่องดื่มเอาน้ำเปล่า"

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่าทำอะไรคนตรงหน้าไม่ได้คนอย่างเจ๊บิวไม่เคยที่จะมีใครกล้ามาขัดใจแบบนี้มาก่อน คอยดูเถอะอย่างให้ถึงเวลาฉันเอาคืนนะไอ้เด็กบ้า ฉันจะพาเขาไปพบพ่อกับแม่ฉันเสร็จเพื่อบอกว่าฉันมีแฟนแล้วจากนั้นฉันก็จะเฉดหัวมันทิ้ง คอยดูเถอะ

"ทำไมทำหน้าเหมือนแค้นผมแบบนั้นครับคนสวย หน้าเหี่ยวหมดเลยอ่ะ"

"อะ...ไอ้เด็กบ้าเอ้ย คอยดูเถอะฉันจะแก้แค้นแก ไอ้เด็กบ้า! กริ๊ดดดดดด"

.

.

"ออกไปรอผมก่อนเดี๋ยวผมจ่ายเงินแป๊บหนึ่ง"

ฉันเดินตามอิตากัปตันไปแอบมองเขายื่นบัตรแบล็คการ์ดสุดหรูไปให้พนักงาน ไม่ธรรมดาแหะหมอนี่กับข้าวมื้อละสามพันจ่ายแบบไม่เสียดายเงินแต่มาสั่งให้ฉันกินให้หมดมันเสียดายของเขาทำแบบนั้นมันเหมือนฉันเป็นเด็กที่เขามาสั่งสอนอ่ะ ยิ่งคิดยิ่งหมั่นไส้ฉันแก่กว่าเยอะยะ ฉันมีความเป็นผู้ใหญ่กว่าเขาเยอะ

"รอนานมั้ยครับ"

ฉันส่ายหน้าเบาๆ

"ไม่นิ”

"ร้อนมั้ยงั้นรอตรงนี้นะครับเดี๋ยวผมไปเอารถมารับตรงนี้จะได้ไม่ต้องเดินฝ่าแดดเดี๋ยวเป็นฝ้าแล้วมาบ่นไม่สวยอีก"

ฉันเบ้ปากใส่หมอนั้น แหม่ทำมาเป็นรู้จักฉันดีถึงฉันจะเป็นแบบนั้นก็เถอะฉันไม่ชอบแดดยะ!! มันทำให้ฉันเป็นกระแล้วฉันจะไม่สวยเข้าใจมั้ย

"อือ รอเนี้ยแหละรีบๆมานะฉันร้อน"

เขาพยักหน้ายิ้มๆไม่ลืมที่จะหยิบกระเป๋าฉันติดมาด้วย ฉันก็มีความรู้สึกแปลกๆกับเขาอยู่ไม่น้อยเกิดมาไม่เคยมีผู้ชายคนครไหนทำให้ฉันแบบนี้มากสุดก็แค่ซื้อดอกไม้มาให้พาไปทานข้าว แต่กับเด็กนี่ ทั้งหิ้วกระเป๋าถือของให้ เวลาฉันทำอะไรผิดก็ตักเตือนไม่เหมือนเด็กเลยสักนิด!! ไม่น่าเชื่อว่าจะห่างกับฉันตั้งหกปี อีกอย่างเรื่องของเราสองคนมันเป็นไปไม่ได้หรอกหกปีเลยน่ะไม่ใช่หกเดือนพ่อแม่เขารู้หรือพ่อแม่ฉันรู้พวกท่านก็คงไม่โอเคหรอกที่ลูกมีแฟนอายุห่างกันหกปีอ่ะ อีกอย่างฉันก็มีความสุขดีกับชีวิตโสดที่คุยกับเขาก็แค่จะเอาไปเป็นไม่กันหมาพ่อกับแม่ฉันเรื่องหาคู่เท่านั้นแหละยะ!!!

"ขึ้นมาครับคนสวย"

เขาลงมาเปิดประตูให้ฉันไม่พอยังถือร่มที่อยู่หลังรถมากางให้ฉันเพราะกลัวฉันจะโดนแดด ทำไมฉันถึงรู้สึกใจเต้นแปลกๆกันนะความรู้สึกนี้ระ...หรือว่า ฉันร้อน ใช่สิฉันร้อนก็เลยหัวใจเต้นไวกว่าปกติ

"ผมไปส่งที่บริษัทนะครับ ผมมีประชุมเที่ยงแล้วตอนเย็นจะมารับนะ"

ฉันมองเขาอย่างสงสัย มีประชุมด้วยเว้ยทำงานทำการอะไรเนี่ยเข้างานสายชิบ

"ทำงานอะไรอ่ะเราทำไมสายขนาดนี้ยังไม่ไปอีก เดี๋ยวเขาไล่ออกหรอก"

เขาหัวเราะขำๆก่อนจะวนรถมาจอดตรงหน้าบริษัทของฉัน เขาหันหน้ามาสบตากับฉันแล้วยื่นมือมาเกลี่ยปอยผมให้ฉัน

"ไม่มีใครกล้าไล่ผมออกหรอกผมเส้นใหญ่ แล้วผมก็มีงานทำไม่ได้ลอยไปลอยมา แล้วผมก็มีเงินที่จะเลี้ยงเจ๊บิวโดยที่ไม่ต้องทำอะไรก็ได้ หน้าที่การงานก็ดี เงินก็มีที่สำคัญหล่อมากๆ แค่นี้ยังไม่พอที่จะเป็นแฟนที่ดีของเจ๊บิวได้อีกเหรอ หืมมมม"

'อยากจะมองบนใส่ความหลงตัวเองมากจ๊ะ เด็กบ้า'