ลวงรัก

ลวงรัก | 4

แล้วหลังจากที่เธอปะทะคารมกับเขาเรื่องนั้น ร่างสูงของผู้เป็นสามีก็เดินผ่าน เขาเดินขึ้นไปที่บนบ้าน ส่วนเธอก็ต้องนั่งทานอาหารคนเดียวเพียงลำพัง ซึ่งที่ผ่านๆมามันก็มักจะเป็นแบบนี้ประจำ ไม่เคยมีครั้งไหน ที่เขาจะกลับมาทานข้าวกับเธอที่บ้าน ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะทำแบบนั้น แม้แต่การพูดการจาแต่ละครั้งก็เช่นกัน ไม่เคยมีครั้งไหนที่เขาอยากจะพูดดีใส่ เขาทำเหมือนกับจำไม่ได้ว่าเมื่อก่อนเราเคยรักกันมากแค่ไหน จริงๆเหตุผลที่ทำให้เขาโกรธและเป็นแบบนั้น มันก็มีมากมาย แต่ทว่า สิ่งที่เธอต้องทำแบบนี้ มันก็จำเป็นไม่ต่างกัน

'เมื่อไหร่แกกับหลานชายบ้านนั้นมันจะแต่งงานกัน ฉันรออะไรไม่ได้แล้วนะ..'

'แต่ฝันยังเรียนไม่จบนี่ค่ะ ก็เคยคุยกันไว้แล้ว ว่าต้องรอให้ฝันเรียนจบแล้วอะไรๆต้องลงตัวก่อน..'

'เหอะ ไอ้คีรีมันก็คงจะเป่าหูแกมาอย่างนี้สินะ แกเคยรู้ตัวบ้างไหม ว่าย่าของมันพยายามจะหาผู้หญิงคนใหม่ให้มันบ่อยแค่ไหน ทำเป็นปิดหูปิดตา คิดว่ามันจะมีแค่แกคนเดียวตลอดไปเลยยังไง ไม่รู้แหละ ถึงยังไงแกก็ต้องคุยกับมันเรื่องแต่งงานให้เร็วที่สุด ฉันต้องการให้งานแต่งของแกกับมันเกิดขึ้นเร็วที่สุด ถ้าไม่อย่างนั้น แกก็แต่งกับคนอื่นไปก็แล้วกัน แล้วฉันจะนัดดูตัวแกไหม เอาแบบที่มันรวยมากกว่าเดิม..'

'ไม่นะคะ ฝันจะไม่ทำแบบนั้นแล้วนะ ฝันจะไม่ออกไม่เจอใครทั้งนั้น พ่อจะทำแบบนี้กับฝันไม่ได้ ฝันกับพี่คีคบหากันอยู่ พ่อไม่ควรทำแบบนี้..'

'ทำไมฉันจะทำแบบนี้ไม่ได้ จำที่แม่แกสอนไม่ได้หรือไง ว่าฉันเท่านั้นที่แกควรฟังฉันจะทำยังไงกับชีวิตของแกก็ได้ทั้งนั้น ฉันจะจับแกแต่งงานกับใครก็ได้ทั้งนั้น นี่ถือว่าฉันยังให้โอกาสแก เพราะถ้าแกยังยืนยันว่าจะแต่งงานกับมัน ถ้าแกยังยืนยันว่ามันรักแก แกก็ต้องรบเร้าให้มันแต่งงานกับแกให้เร็วที่สุด ไม่อย่างนั้น ฉันจะเลือกคนใหม่ให้แกเอง..'

แล้วทุกอย่างมันก็เป็นแบบนี้เสมอๆ พ่อรบเร้าที่จะให้เธอแต่งงานกับเขาให้เร็วที่สุด แน่นอน ว่าหนึ่งในเหตุผลหลักมันก็มาจากเรื่องของเงินตรา ซึ่งเธอเองก็รู้ดีว่าสถานะของที่บ้านเป็นแบบไหน แต่สิ่งที่ทำให้เธอตัดสินใจ ทำให้ผู้ชายคนนั้นมารับผิดชอบเธอไวๆ สำหรับตัวเธอมันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องของเงินตราแต่อย่างใด แต่มันเป็นเพราะว่า เธอไม่ต้องการให้บิดา นัดผู้ชายมาเจอเธอซ้ำๆ เขาพยายามจะให้เธอเลือกคนนั้นบ้างคนนี้บ้าง ซึ่งที่ผ่านมา เธอก็ขัดบิดาไม่ได้ทุกครั้ง บางครั้งเธอก็ต้องออกไปเจอผู้ชายเหล่านั้น แต่ในเมื่อสุดท้ายเธอมาถึงทางตัน เธอจึงเลือกที่จะทำวิธีแย่ๆ เพื่อให้เธอได้อยู่กับผู้ชายที่เธอรักตลอดไป และเหตุผลที่เธอบอกกับคีรีตรงๆไม่ได้ เป็นเพราะเธอและบิดาได้แลกเปลี่ยนข้อตกลงกันเอาไว้ เธอจะไม่พูดเรื่องเหตุผล ที่รีบแต่งงานออกไป แลกกับการที่บิดาไม่พูดเช่นกัน ว่าเธอก็เคยนัดเจอกับผู้ชายคนใหม่มานับไม่ถ้วนแล้วเช่นกัน ไม่ต้องสงสัยกันเลยว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงทำกับเธอแบบนี้ได้ จริงๆเขาไม่ใช่บิดาที่ทำให้เธอเกิดมาด้วยซ้ำไป แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็เป็นบิดาที่อยู่กับมารดาของเธอมาตั้งแต่เธอยังเด็ก ที่ผ่านมาเขาเลี้ยงดูเธอมาอย่างดีเสมอ เลี้ยงดูเหมือนลูกแท้ๆที่อยู่ในไส้ ก่อนมารดาของเธอจะเสีย มารดาของเธอ ก็ได้สั่งเอาไว้ชัดถ้อยชัดคำ ว่าเธอต้องเชื่อฟังบิดาของคนนี้เท่านั้น เพราะอย่างน้อยมันก็เป็นเรื่องของบุญคุณที่เขาเลี้ยงดูเธอมา ซึ่ง ณ ตอนนั้น เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธสิ่งใดสักคำ เพราะ ณ ตอนนั้น เขาก็ไม่เคยสร้างความหนักใจให้เธอแต่อย่างใด จนกระทั่งสถานะทางการเงินของเขาเปลี่ยนไป บ้านของเธอไม่ได้มั่งมีอย่างเก่า เหมือนที่ข่าวหลุดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ว่าเรากำลังจะล้มละลาย แล้วในเมื่อเขาสามารถกำหนดอะไรๆในชีวิตของเธอก็ได้ แม้จะเป็นเรื่องของการแต่งงาน

เขาเลือกที่จะทวงถามเรื่องงานแต่งงาน ที่เขาและบิดาของคีรีเคยตกลงกันไว้ ตอนแรกเธอเองก็ตกใจและคงจะไม่ยอมง่ายๆ แต่มันติดที่ว่า เขาบอกย้ำเอาไว้ ว่ายังไงทางออกที่จะทำให้ชีวิตของเขาไม่แย่ไปกว่าเก่า ก็คือวิธีที่จะให้เธอแต่งงาน แม้ว่าจะไม่ได้แต่งกับคนนี้ เขาก็จะหาคนใหม่ให้ แล้ววันนั้นเป็นวันที่เธอขัดบิดาไม่ได้ เธอเลยได้ไปเจอกับคีรี แล้วมันก็โชคดีของเธอ ที่ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ดูแย่ในสายตาเธอ และเธอก็เลือกที่สานสัมพันธ์กับเขาเสมอมา แต่ทว่า ต่อให้เราคบหา งานแต่งงานกลับไม่มีทีท่าว่าจะเกิดขึ้นได้ง่ายๆ ซึ่งที่ผ่านๆมาบิดาของเธอก็พยายามที่จะรบเร้าด้วยความร้อนใจ ท่านรอไม่ได้จนถึงขั้นพยายามที่จะหาผู้ชายคนใหม่มาให้ แล้วสุดท้ายของสุดท้ายเธอก็ทนไม่ไหว จำต้องใช้วิธีแย่ๆเพื่อให้เธอได้อยู่กับคนที่เธอรักตลอดไป และเป็นการสิ้นสุด สำหรับการที่เธอต้องไปพบหน้าผู้ชายที่บิดาพยายามหาให้ตลอดไปเช่นกัน

จริงๆเธอเคยคิดที่จะเปิดใจคุยเรื่องนั้นกับเขาตรงๆเช่นเดียวกัน แต่ทว่า พอคิดกลับกัน เธอก็ไม่ควรที่จะพูดอะไรทั้งนั้น เรื่องราวเหล่านั้นมันอาจจะทำให้เราบาดหมาง เธอเชื่อว่ายังไงเขาก็รับมันไม่ได้อยู่แล้ว และมันก็อาจจะทำให้คนที่เธอรัก เกลียดเธอไปตลอดกาล

แต่บางมุมมอง เธอก็เคยคิดว่า ณ เวลานี้มันก็ไม่ได้ต่างกันสักเท่าไหร่ เขาทำเหมือนเกลียดเธอจนไม่อาจจะมองหน้าได้ จากคนที่เคยรักมากแต่ดันมาเปลี่ยนไป แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็เลือกที่จะให้ความหวังกับตัวเองเอาไว้ ว่าสักวันเธอจะทำให้เขากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ เธอเชื่อเสมอว่ามันจะต้องมีวันนั้น แม้ว่านับวันๆเวลามันก็จะยิ่งก้าวผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ตาม

แล้วสุดท้ายเพียงฝันก็เลือกที่จะเก็บอาหาร โดยที่เธอยังไม่มีโอกาสได้ทานมันสักคำ เธอทานอะไรไม่ลงทั้งนั้น และมันก็เป็นแบบนี้ซ้ำๆ จนเธอเริ่มรู้สึกตัว ว่าตัวเองผอมไป

"พี่คีพึ่งกลับบ้านนี่คะ.. แล้วพี่คีกำลังจะออกไปไหนอีก.."

ร่างบอบบางรีบขยับกายออกจากที่ ตาสวยเคลื่อนมองเรือนร่างของคนรักตั้งแต่หัวจดปลายเท้า ซึ่งเขาเอง ก็ใช้หางตามองมาที่เธอเช่นเดียวกัน

"ฉันจะไปไหนมาไหน ฉันจําเป็นต้องรายงานเธอใช่ไหม.."

แล้วทันทีที่คำพูดนั้นหลุดออกมา ก็เป็นอีกครั้ง ที่เธอจำต้องพยายามข่มความรู้สึกเสียใจเอาไว้ คำตอบของเขามันไม่ได้ใส่ใจ แววตาของเขามันก็ไม่ได้อาลัยอาวรณ์อะไรเธอแล้วเหมือนกัน

"ถ้าอย่างนั้น.. พี่จะกลับตอนไหนคะ.."

เธอถามย้ำออกมา ในขณะที่น้ำตากำลังจะไหล กลัวเหลือเกิน ว่าเขาจะทิ้งให้เธออยู่คนเดียวแบบนี้ต่อๆไป แม้ว่าเขาจะปล่อยเธอทิ้งไว้แบบนี้ จนเธอเกือบจะชินแล้วก็ตาม