ลวงรัก

บรรยากาศภายในห้องโถงของบ้าน 'ศิริวัฒน์' ในเวลานี้ เต็มไปด้วยความอึดอัดของทุกๆฝ่าย ประมุขที่ใหญ่ที่สุดของบ้านศิริวัฒน์ในเวลานี้ ก็คือคุณฉวี ที่เป็นมารดาของ 'คีรี ศิริวัฒน์' ชายหนุ่มที่กำลังถูกกล่าวหา ว่าแอบลักลอบมีความสัมพันธ์กับบุตรสาวของอีกบ้าน คือ 'เพียงฝัน วรกาญจน์' ลูกสาวคนเดียวของ 'วิรุจน์ วรกาญจน์' เศรษฐีเก่า ที่มีข่าวลอยออกมาเป็นระยะๆ ว่าบ้านกำลังจะล้มละลาย "ผมไปเห็นกับตา ว่าลูกชายของคุณ กับลูกสาวของผม นอนอยู่บนเตียงด้วยกัน สภาพคีรีโดนปลุกยังลุกไม่ไหว ผมหวังว่าคุณเองจะเดาได้ ว่าก่อนหน้านั้นลูกสาวของผมจะเจอกับอะไรมา.." วิรุจน์อธิบายทุกอย่างออกมาอีกครั้ง และยังจับตามองไปยังภรรยาของเพื่อนเก่าอย่างฉวี ที่ตอนนี้ มีสีหน้าทุกข์ใจจนเขารู้สึกได้ "น่าเสียดาย ที่คุณไม่ได้ไปเห็นด้วยตา ไม่อย่างนั้นนะ คุณอาจจะช็อคหมดสติ อย่าง 'คุณอมร' ตอนนี้ก็เป็นได้" วิรุจน์ยังพูดต่อ โดยไม่ได้รู้สึกผิดแต่อย่างใด 'คุณอมร' ที่ถูกกล่าวถึง เป็นประมุขใหญ่ของบ้านหลังนี้ มีศักดิ์เป็นมารดาของพ่อคีรี มีศักดิ์เป็นย่าของคีรีเช่นกัน "เวลานี้คุณแม่กำลังเข้าโรงพยาบาล ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะคุยเรื่องอะไรทั้งนั้น เอาเป็นว่าเรื่องนั้นเอาไว้ก่อนจะได้ไหม" ฉวีร้องถามด้วยความไม่สบายใจ ขณะนี้ มารดาของสามีของเธออยู่ที่โรงพยาบาล สาเหตุ ก็มาจากการที่ท่านไปเจอเหตุการณ์แย่ๆของผู้เป็นหลาน ทำให้อาการโรคหัวใจกำเริบ จนต้องหามส่งโรงพยาบาล แต่ทว่า กลับไม่มีใครมีโอกาสได้ตามไปดูแลท่านทั้งนั้น เพราะบิดาของฝ่ายหญิง ที่ไปพบเหตุการณ์นั้นเช่นกัน ได้โวยวาย และไม่มีท่าทีว่าจะยอมง่ายๆ และเรียกร้องให้กลับมาคุยกันให้เข้าใจ "คุณจะบอกว่าเอาไว้ก่อนแบบนี้ไม่ได้.. ลูกสาวของผมคือผู้เสียหาย และอย่าลืมสิ ว่าผมกับสามีของคุณ เคยตกลงกันไว้ว่ายังไง สุดท้ายเด็กสองคนนี้ก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี.." "เรื่องนั้นดิฉันเข้าใจและตั้งใจจะทำตามความประสงค์ของสามีอยู่แล้ว.. แต่ตอนนี้คุณแม่กำลังเข้าโรงพยาบาล พวกเราต้องการไปดูอาการของท่านก่อน ส่วนเรื่องหมั้นและเรื่องแต่งงาน ยังไงเราจะรีบจัดการให้เร็วที่สุด.." "คุณพูดแบบนี้.. คุณจะไม่ถามลูกชายตัวดีของคุณเลยเหรอ ว่าจะรับผิดชอบในสิ่งที่คุณพูดหรือเปล่า.." ฉวีตวัดสายตากลับไปมองที่บุตรชายของตัวเองนิ่ง คีรีมีท่าทีคิดหนัก ท่าทางของเขาเหมือนกำลังคิดบางสิ่งบางอย่างในใจ เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมบุตรชายของเธอถึงทำเรื่องแย่ๆแบบนั้นได้ แม้จะรู้อยู่แล้ว ว่าเด็กสองคนนี้รักกันมากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่คิดว่า บุตรชายของเธอจะขัดคำสั่งของผู้ใหญ่ ทำให้เรื่องราวมันบานปลายใหญ่โตไปกันใหญ่ "คีรี.. มีอะไรจะพูดหรือเปล่า" เจ้าของชื่อเงยหน้าสบตากับมารดา เขาถ่ายทอดมันออกไปทางแววตา ว่ารู้สึกแย่มาก ที่ทำให้คุณย่าเป็นแบบนั้น เขากำลังสับสนอยู่เหมือนกัน ว่าทุกคนรู้เรื่องที่เขาทำได้อย่างไร และผู้หญิงข้างกายของเขาก็เงียบไปจนผิดวิสัย เธอแทบไม่กล้าสบตากับเขาด้วยซ้ำไป หลายสิ่งหลายอย่างที่เขาสงสัย เขาถูกเรียก แต่ไม่มีสติมาขานรับมันหมายความว่าอย่างไร แล้วเหตุใด เขาถึงหลับลึกขนาดนั้น แล้วทุกคนตามไปเจอได้อย่างไรว่าเขาอยู่ที่นั่น เขาทำอะไรอย่างนี้ มาตั้งหลายปี ทำไมที่ผ่านมาไม่มีใครสงสัยและจับได้ แล้วทำไมอยู่ๆครั้งนี้ เขาถึงมาโดนจับได้เอาง่ายๆ "คีรี.. แม่ถามได้ยินหรือเปล่า.." เขาหลุดจากห้วงความคิดอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงมารดาเรียกซ้ำ ไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยสิ่งใดออกไป บิดาของหญิงคนรัก ก็พูดแทรกขึ้นมาใหม่ "บอกเขาไปสิยัยฝัน.. ว่าเรื่องมันเป็นยังไงมายังไง ทำไมลูกถึงไปอยู่ที่นั่นได้ จะปฏิเสธไหม ว่าระหว่างที่อยู่กับคีรีตามลำพัง มันไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นเลย.." บิดาของเพียงฝันถามขึ้นด้วยน้ำเสียงแห่งความไม่พอใจอีกครั้ง ท่านหันไปมองที่บุตรสาวของตัวเองตาขวาง และนั่น ทำให้เขาหันกลับไปมองที่หญิงคนรักเช่นกัน เพียงฝันก้มหน้ามองต่ำ เขาแอบสังเกตเห็น ว่ามือบางทั้งสองข้างของเธอกำเข้าหากัน เหมือนเธอพยายาม สกัดกั้นบางสิ่งบางอย่าง และเธอก็ไม่กล้าสบตากับใครเช่นกัน "หนูฝัน.. ป้าไม่ได้จะทิ้งขว้างนะลูก ป้ายินดีที่จะรับผิดชอบทุกสิ่งทุกอย่าง เพียงแต่ที่ป้ายังไม่พร้อมคุยในตอนนี้ เป็นเพราะคุณย่าของตาคีตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล.." ฉวี บอกไปที่หญิงสาวคนรักของผู้ชาย จากนั้น หญิงสาวที่กำลังถูกจับจ้อง ก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองที่เธอ จากนั้น หญิงสาวคนรักของบุตรชายก็เลือกที่จะเอ่ยบางสิ่งบางอย่างออกมา ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น เธอเอาแต่เงียบเสียงอยู่อย่างเดียว "ฝันอยากให้พี่คีรับผิดชอบ.. ด้วยการ จัดงานแต่งงานให้เร็วที่สุดค่ะ.." คำตอบนั้น ทำให้คีรี ถึงกับรีบหันไปมองที่ใบหน้าของเธอ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหญิงคนรักถึงพูดแบบนั้น ทั้งๆที่เราตกลงกันแล้ว ทั้งๆที่เราคุยเรื่องนั้นกันแล้ว แล้วเหตุใดเธอถึงมากลับคำเอาง่ายๆ อะไรที่ทำให้เธอเปลี่ยนใจ ร้องขอให้ฝ่ายเขาทำ. ในสิ่งที่เขา ไม่พร้อมที่จะทำ "เราคุยกันแล้วนี่ฝัน.. จริงๆตอนนี้เราก็อยู่ในฐานะของคนรักกัน เรื่องงานแต่งงานหมั้น ยังไงมันก็เกิดขึ้นอยู่แล้ว เพียงแต่ว่ามันไม่ใช่ตอนนี้ไง.." เขาพยายามอธิบาย และเหมือนเป็นการรื้อฟื้นความจำของเธอใหม่ เพียงฝันเป็นคนว่าง่าย เธอยอมเข้าใจในสิ่งที่เขาพูดเสมอมา แต่ทว่า ตอนนี้เธอกลับเปลี่ยนไป ใบหน้าสวยของคนที่เขากำลังจับจ้อง รีบทำการส่ายหน้ากลับไปกลับมา จากนั้นเธอก็เลือกที่จะยืนยันคำเดิมออกมาอีกครั้ง "ฝันไม่ต้องการอยู่ในฐานะคนรัก.. ฝันต้องการอยู่ในฐานะของภรรยา ฝันต้องการจัดงานแต่งงาน ฝันต้องการทะเบียนสมรส ความจริงฝันกับพี่คี เรามีอะไรกันมานานแล้ว ฝันไม่อยากแอบทำอะไรแบบนั้นอีกแล้ว ฝันอยากให้พี่คีรับผิดชอบ โดยการจัดงานแต่งงานให้เร็วที่สุดค่ะ.." คำตอบนั้น ทำให้สีหน้าของคีรีถึงกับเปลี่ยนไป ไม่ใช่ว่าเขาไม่รักน้อง ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากรับผิดชอบน้อง แต่เขาเคยบอกน้องไปแล้ว ว่าเพราะเหตุใด เขาถึงยังทำอย่างนั้นไม่ได้ แล้วทำไมเพียงฝัน ถึงไม่รักษาสัญญาที่ให้ไว้ ทำไมเธอถึงไม่รอให้อะไรๆมันลงตัวก่อน เพราะเหตุใด เธอถึงรีบร้อนขนาดนั้น เพราะเหตุใด เธอถึงรีบร้อนที่จะแต่งงาน แล้วจู่ๆ เหตุการณ์ตอนที่ทุกๆคนไปเจอเขาและเพียงฝันอยู่ด้วยกันก็ค่อยๆแทรกเข้ามา ใครกันที่บอกผู้ใหญ่ ว่าเขาและเธออยู่ด้วยกันที่นั่น แล้วทำไมเขาถึงหลับนาน ไม่ทันรู้ด้วยซ้ำ ว่าพวกเขาเข้าไปในห้องได้อย่างไร จากนั้น สมองของเขาก็ประมวลในเหตุการณ์ที่เขาจำได้เป็นเหตุการณ์สุดท้าย นั่นก็คือ เพียงฝัน ยื่นแก้วน้ำส้มครั้น ที่เธอบอกว่าทำเองกับมือให้เขาทาน จากนั้นเขาก็จำสิ่งใด ไม่ได้เลย