“แต่เดิมข้าอยากไปร่วมซื้อขายเจ้าจากตลาด ผิดแต่อี้คังใช้อำนาจบาตรใหญ่ข่มเหงผู้อื่นให้มิกล้าประมูลตัวเจ้า เรื่องนี้ข้ายังแค้นมิหาย”
ได้ยินอย่างนั้นซูกุ้ยฟางจึงตระหนักถึงความจริง ชายผู้นี้ดูไปก็ไม่ใช่คนที่มีพื้นนิสัยต่ำทราม แต่เหตุใดถึงได้แสดงจิตใจที่ชั่วช้าออกมา
ในขณะที่ก้าวไปข้างหน้า ยังไม่ถึงจุดหมายด้วยซ้ำ ซูกุ้ยฟางก็ถูกอีกฝ่าย
ผลักแรงๆ ลงบนหินขนาดใหญ่ซึ่งมีลักษณะคล้ายเตียงนอน หญิงสาวใจเต้นแรง นางกลัวจับใจจนมือเท้าเย็นไปหมด ตอนนี้ดูท่าแล้วหลี่ป๋อคงคิดจะปลุกปล้ำนางอย่างที่ประกาศเมื่อครู่บนเตียงหินแห่งนี้
“จะ เจ้า ไม่หาที่ลับตากว่านี้หรอกหรือ”
“เสียเวลา ข้าอดอยากปากแห้งมาหลายวันแล้ว”
“แต่...ที่โล่งแจ้งเช่นนี้ย่อมไม่เหมาะ ข้าไม่อยากเผยเรือนร่างให้ใครเห็น อีกทั้งยามร่วมรักกัน ขะ ข้า...แผดร้องเสียงดัง กลัวจะเป็นที่ครหาของผู้คน”
ซูกุ้ยฟางพยายามหว่านล้อมหลี่ป๋อ
“เหลวไหล การที่จะเสพรั
