คงเป็นเพราะชะตาของหยางอี้คังลิขิตไว้เช่นนี้ เขาจะได้พบสตรีผู้หนึ่ง และเป็นมารดาแก่บุตรชายหัวปีท้ายปี ดังนั้นร่างสูงใหญ่ของเขาจึงถูกกระแสน้ำพัดพาไปสู่ถ้ำโบราณลึกลับแห่งหนึ่ง โดยมีซูกุ้ยฟางติดตามไปด้วย
หญิงสาวพยายามทำให้ร่างกายตัวเองกับเขาอบอุ่น ด้วยการจุดไฟในถ้ำแห่งนั้น ซึ่งเป็นสถานศึกษาที่เคยรุ่งเรืองมาก่อน และมีทุกสิ่งให้ใช้สอย รวมถึงน้ำสะอาดได้ดื่มกินพอไม่ให้ท้องต้องร้องหิวจนเกินไป
เมื่อไฟถูกจุดให้แสงสว่าง นางก็เริ่มก่อกองไฟเล็กๆ เพื่อขับไล่ความหนาว เสื้อผ้านางถูกถอดออกทีละชิ้น จนรู้สึกไม่อึดอัดและสบายตัว ส่วนร่างสูงใหญ่นอนนิ่ง มีเพียงเสียงหายใจที่ดังพอให้รู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่
“ท่านแม่ทัพ...” นางเรียกเขา ก่อนสัมผัสเนื้อตัวที่ปกติแผ่ความอุ่นซ่านออกมา หากยามนี้ตัวเขาเย็นจนน่าใจหาย
เสื้อผ้าเขาเปียก บาดแผลยังมีเลือดซึม นางจึงตัดสินใจเปลื้องผ้าเขาเสีย เหนือหน้าอกข้างซ้ายของหยางอี้คัง
