ภามเดินเข้าไปในลิฟต์ กล่าวอธิบายพร้อมชี้สิ่งที่แฟรงค์ถืออยู่ “ของลูกชายคุณ เขาส่งข้อความมาหาผมในไลน์ บอกผมว่าคุณต้องการไลเซนซ์โปรแกรมแอนติไวรัส”
เขาเหลือบมองท่าทีงงงวยของอันรดา “และผมคิดว่าแล็ปท็อปเครื่องใหม่น่าจะดีกว่า”
ชายหนุ่มเอามือล้วงกระเป๋าด้วยท่วงท่าสบาย ๆ “ผมคิดว่าคุณอาจจะได้ใช้มันสำหรับการทำงาน อชิน่าจะมีแล็ปท็อปเป็นของตัวเองดีกว่า ผมก็เลยซื้อเครื่องใหม่ให้เขา”
“อะไรนะคะ” เธอถามซ้ำเพราะไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ตนเองได้ยินนั้นถูกต้อง ก่อนจะฉุกนึกได้อีกหนึ่งประเด็น “ท่านประธานคะ มันไม่จำเป็นจริง ๆ แล้วลูกฉันได้ไลน์ติดต่อคุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”
“ตั้งแต่เจอกัน... ยังไงก็ซื้อมาแล้ว ร้านคอมพิวเตอร์ไม่มีนโยบายคืนสินค้า!”
ภามพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมซึ่งทำให้แฟรงค์งงมากเมื่อได้ยินเจ้านายพูดเรื่องทางร้านไม่รับคืนสินค้า จึงพยายามแก้ไขคำพูดของภาม “จริง ๆ แล้วบอสครับ ร้านคอมพิวเตอร์…”
“ไม่มีนโยบ
