“ถึงเธอเป็นหลานสาวของป้าพลับพลึง แต่เธอก็เป็นสาวใช้ ฉันยังแปลกใจอยู่เลยว่าคนที่จบปริญญาตรีมาอย่างเธอ ทำไมถึงได้มาเป็นสาวใช้”
“ก็อยากจับคุณเสือไงค่ะคุณเหมียว ถึงมาเป็นสาวใช้ที่นี่”
ชบาโพล่งออกมา ไม่สนใจสายตาโกรธแค้นของบัวผัน เมื่อก่อนเธอก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมญาติสาวคนนี้ของเธอถึงยอมมาเป็นคนใช้ แต่พอนานวันเข้าก็เข้าใจว่าสาเหตุที่ยอมมาเป็นคนใช้ก็เพราะหวังในตัวเจ้านายหนุ่ม
“หุบปากของแกเลยนะนังชบา” บัวผันห้ามญาติสาวเสียงแข็ง แต่ไม่ลืมที่หันมองเจ้านายสาวว่าจะแสดงความรู้สึกอย่างไรกับคำพูดของชบา
“คุณเหมียว”
“ค่ะป้า”
“ป้าต้องขอโทษแทนลูกสาวกับหลานสาวของป้าด้วยนะคะ”
นางพลับพลึงเริ่มรู้สึกกลัวเจ้านายสาวขึ้นมา เมื่อเห็นแววตาที่เคยสว่างสดใสในตอนแรกกลับกลายเย็นชา เพียงแค่มองก็ทำให้รู้สึกหนาวไปถึงขั้วหัวใจ ยิ่งมีนัยน์ตาไม่เหมือนคนไทยด้วยแล้ว ยิ่งทำให้ดูน่ากลัวมากขึ้นไปอีก
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะป้
