“อย่าว่าแต่ชบาเลย แม่ก็รู้สึกหิวแล้วเหมือนกันหนูเหมียว”
คุณขวัญฤดีที่เดินตามกลิ่นหอมของแกงมัสมั่นมาเอ่ยขึ้น มองแกงมัสมั่นที่แม่บ้านใหญ่ตักใส่ถ้วยด้วยรอยยิ้มอบอุ่น นับว่าเป็นความโชคดีของท่านกับครอบครัวจริงๆ ที่ได้บัวชมพูมาเป็นสะใภ้
“ทำไมตื่นเช้าจังค่ะคุณแม่ เพิ่งจะหกโมงกว่าเอง”
“แม่ก็ตื่นเช้าเป็นประจำอยู่แล้ว ว่าแต่หนูเหมียวเถอะ ตื่นเช้าเหมือนกันนิจ้ะ แม่ไม่นึกว่าหนูเหมียวจะลงมาทำอาหารให้แม่ทานจริงๆ”
“ก็เหมียวบอกคุณแม่แล้วนิค่ะว่าเช้านี้เหมียวจะลงมือทำอาหารให้คุณแม่กับคุณพ่อทาน”
บัวชมพูบอกคุณขวัญฤดี หลังจากอธิปหลับได้ไม่นานเธอก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อคืนเธอทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่ได้รู้จักกับครอบครัวของอธิป สิ่งที่เขาพูดก็ไม่ถือว่าถูกหรือผิดทั้งหมด
เธอไม่ควรหันไปมองอดีต แต่เธอควรมองปัจจุบันและอนาคตมากกว่า ในเมื่อทุกคนในครอบครัวของเขาก็รักและอยากให้เธอเป็นลูกสะใภ้จริงๆ ไม่ใช่แ
