สิบนาทีต่อมา...
อธิปต้องนั่งหน้าเครียด อารมณ์เสียอีกครั้งเมื่อถูกแม่ภรรยาตัวแสบไล่ให้ไปนอนบนพื้นห้อง ตั้งแต่เกิดมานี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกปฏิบัติแบบนี้
บัวชมพูยืนกอดอก หน้าตาหงิกงอ ถลึงตาใส่เจ้าของร่างสูงที่นั่งหน้าบูดบึ้งไม่ยอมลุกจากเตียงนอนเสียที
“ฉันง่วงแล้ว ลุกออกมาจากเตียงเดี๋ยวนี้นะคุณเสือ”
“เรื่องอะไร นี่มันเตียงนอนของฉันนะหนูเหมียว ฉันไม่ยอมลงไปนอนบนพื้นเด็ดขาด พื้นก็แข็ง ดึกๆ อากาศก็เย็น ฉันไม่ยอมให้หนูเหมียวนอนหลับมีความสุขอยู่บนเตียงของฉันคนเดียวแน่”
“คนอะไรน่าเกลียดที่สุด”
“น่าเกลียดที่ไหน หนูเหมียวนั่นแหละใจร้าย ทำไมต้องให้ฉันนอนบนพื้นด้วย เตียงก็ออกจะกว้าง นอนสามคนยังได้เลย” อธิปอธิบายเสียงเข้ม
“แต่ฉันไม่ไว้ใจคุณ” บัวชมพูบอก เม้มปากแน่น มองเจ้าของห้องหนุ่มอย่างไม่พอใจนัก ทั้งแววตาและสีหน้าดูเจ้าเล่ห์ยังไงก็ไม่รู้
“ฉันไม่ปล้ำหนูเหมียวหรอก แต่สักวันฉันจะทำให้หนูเหมียวยอ
