โซเฟียคิดว่าเธอน่าจะดีใจ หลงใหลได้ปลื้มกับถ้อยคำนี้ หากเธอเป็นผู้หญิงโสด ไม่ใช่ผู้หญิงที่มีลูกมีผัวเหมือนที่เป็นอยู่ในตอนนี้
เขามองเธอ ใช้เวลาครุ่นคิดเพียงสั้นๆ จากนั้นจึงเอ่ยถามขึ้น
“เธออยากทำอะไร?”
“ร่วมรักกับคุณ...ให้มันจบๆไป” โซเฟียตอบออกมาอย่างไม่คิด ด้วยความกล้ำกลืน
โจนาธานแอบได้ยินเสียงสะอื้นอยู่ในอก รู้สึกได้ในน้ำเสียงประชดประชันชีวิต เห็นเธอแอบกลืนก้อนความเศร้าลงลำคอด้วยความยากเย็น
“เรื่องนั้นเราได้ทำร่วมกันแน่ๆ และเรายังมีเวลาอีกตั้ง 3 ปี...ฉันไม่ได้รีบร้อน”
“หมายความว่าคืนนี้เราแค่คุยกันใช่ไหมคะ” เธอแกล้งถามทั้งที่รู้ว่าเขาคงอดใจเอาไว้ไม่ไหว
เขาหัวเราะเบาๆอย่างใจเย็น มองเห็นความดื้อในสายตาเธอ
โจนาธานปากแข็งว่าไม่รีบร้อน ทว่าสายตาก็วาวโรจน์ไปด้วยเพลิงกิเลส จากนั้นก็ขยับเปลี่ยนท่าจากเอามือประสานรองไว้ใต้ศีรษะ เปลี่ยนเป็นกอดอก พร
