ซาบรีน่าสังเกตเห็นชายร่างสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลา สง่างามอยู่บนหลังม้าตัวใหญ่ที่เขากำลังควบบังคับด้วยความชำนิชำนาญ ม้าสีขาววิ่งเหยาะๆ สวนออกไปที่ประตูทางเข้าคฤหาสน์
ซาบรีน่าจดจำใบหน้าหล่อเหลานั้นได้อย่างแม่นยำว่าเป็นคริสโตเฟอร์อย่างแน่นอน ทว่าในตอนนั้น คริสโตเฟอร์ไม่เห็นว่าเธอกับแม่นั่งอยู่ในรถที่จอร์จเป็นคนขับเข้ามา
“คุณคริสโตเฟอร์...”
ซาบรีน่ารำพึงขึ้นลอยๆ เกาะขอบประตูรถ ทอดสายตามองไปที่ชายหนุ่มผู้งามสง่า น้ำเสียงชื่นชมคริสโตเฟอร์ เธอยังจดจำดวงตาสีน้ำผึ้งชวนฝันของเขาได้ติดตา ยังจำรอยยิ้มที่ทำให้เธอได้เห็นด้านสวยของโลกที่รกร้าง
“อย่าไปเกะกะคุณคริสโตเฟอร์เข้าล่ะ...”
จอร์จถลึงตา ปรามซาบรีน่าด้วยน้ำเสียงดุ ด้วยความที่เขารู้จักนิสัยใจคอของคริสโตเฟอร์ดีว่าไม่ชอบให้ใครไปยุ่มย่ามในความเป็นส่วนตัวของเขา
ครู่เดียวรถก็จอดสนิทในโรงจอดรถ โซเฟียและซาบรีน่าก้าวลงจากรถช้าๆ รู้ส
