ฝูเฟยเมี่ยวแทบกรีดร้องเมื่อหลี่คังอี้ส่งคนของเขามาพบนางที่บ้านเพื่อนัดเจรจาเรื่องการซื้อขายครั่ง คร่าวๆ คือให้ราคาตันละ 10000 ตำลึง และเป็นการซื้อเข้าคลังยาหลวงเพื่อส่งเข้าวังและกระจายไปยังค่ายทหารต่างๆ
‘ตันละหมื่น ตอนนี้เรามีครั่งทั้งหมด 5 ตัน ก็ 5 หมื่นตำลึง เห็นหรือไม่ เส้นทางเศรษฐีนั้นไม่ยากเลย กรี๊ดดดด’
และวันส่งมอบครั่งนั้นใกล้จะมาถึงแล้ว โดยที่ท่านลุงเจินและท่านป้าเจินจะเดินทางกำกับดูแลการขนส่งด้วยตนเอง ฝูเฟยเมี่ยวได้ว่าจ้างคาราวานรถม้าที่รู้ใจกันอีกเช่นเคย
เมืองไท่ซุน ยามเซิน (15.00-16.59น.)
“ท่านลุงเจิน ท่านป้าเจิน พวกท่านมาถึงแล้ว” ฝูเฟยเมี่ยวคารวะสองสามีภรรยาชราที่เคยมีบุญคุณต่อกัน
“คารวะท่านลุงเจิน ท่านป้าเจินเจ้าค่ะ” ฝูฟางหรงประสานมือคารวะอย่างที่ผู้เป็นมารดาฝึกให้ทำทุกวัน นางสอนว่าเด็กดีต้องมีสัมมาคารวะ
“คารวะลุงเจิน” เสียงใสๆ ของเจ้าก้อนแป้งวัย 2 ขวบเรียกรอยยิ้มจากสอง
