“ทะ…ท่าน ท่านหมอหลวงหลี่บอกว่าทั้งคู่นั้นเคยนัดเจอกันเพื่อตกลงเรื่องการแบ่งบ่อเกลือและการยุติสงครามเช่นนั้นหรือเจ้าคะ?”
หลี่คังอี้ถอนหายใจช้าๆ ก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยเสียงเอื่อยๆ
“ได้ยินพวกเสี่ยวเอ้อซุบซิบกันว่า ตอนนี้พวกเขาก็นัดเจอกันที่นี่ หวังว่าคงจะไม่มีเหตุการณ์อะไรที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นที่นี่หรอกนะ”
‘เป็นเช่นนั้นจริงๆ ด้วย นี่เราไม่ได้ตาฝาดไปจริงๆ ด้วยที่เห็นอีตาชินอ๋องขี้เก๊กนั่น ว่าแต่…การเจรจากันคราวนี้จะสามารถตกลงกันได้หรือเปล่าเถอะ ขอให้สงครามจบสิ้นลงเร็วๆ เถิด ชาวบ้านชาวช่องจะได้อยู่กันอย่างมีความสุขเสียที’ ฝูเฟยเมี่ยวนึกภาวนาในใจ
“เอ่อ ท่านหมอหลวงหลี่เจ้าคะ ตกลงตามนั้นแหละเจ้าค่ะ หากข้าได้ครั่ง เอ๊ย จุ้ยเก้งมาอีกเมื่อใด ข้าจะส่งข่าวบอกท่านทันทีเลยเจ้าค่ะ แล้ว…เรื่องเงิน เอ่อ…”
“อืม เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง ทางหอโอสถในวังนั้นมีเงินสำรองสำหรับการซื้อตัวยาและสมุนไพรต่างๆ เพียงพอ
