เสียงฮือฮาอีกด้านของงานได้ดึงความสนพระทัยของไทเฮา พระนางจึงสั่งให้คนสนิทไปสืบเรื่องมา
“ไปสืบมาซิ ทางนั้นมีอะไร เหตุใดผู้คนจึงส่งเสียงดังเช่นนั้น”
“รับด้วยเกล้าพะย่ะค่ะ” ขันทีคนสนิทรับคำแล้วรีบถอยออกไป
บริเวณจัดแสดงเครื่องเรือนที่ส่งเข้าแข่งขันในครั้งนี้นั้นเวลานี้มีผู้คนมารุมล้อมเพื่อชื่นชมเครื่องเรือนอันงดงามล้ำค่าเป็นจำนวนมาก บ้างก็ซุบซิบพูดคุยกันเบาๆ บ้างก็ทำการพนันขันต่อเล็กๆ น้อยๆ ว่าเครื่องเรือนชิ้นใดจะชนะการแข่งขัน
“ข้าว่า เครื่องเรือนของจวนใต้เท้าหว่างต้องชนะเลิศเป็นแน่ ดูสิ ฝีมือช่างก็ชั้นเลิศ อีกทั้งยังทำจากไม้ฮวาหลีที่หาได้ยาก ราคาแพงยิ่ง”
“ฮึ!มันก็ไม่แน่หรอก งานนี้สกุลซ้งก็ส่งเครื่องเรือนเข้าแข่งขันด้วย ดูนั่นสิ เก้าอี้ตัวนั้น น่านั่งสบายชะมัด ไม้นั่นก็ดูเป็นไม้ล้ำค่าหายาก ถ้าจำไม่ผิดเขาเรียกไม้จื่อถานใช่หรือไม่?”
“อืม…มีแต่เครื่องเรือนสวยๆ งามๆ ฝีมือช่างก็ประณีตทั้งนั้น
