ท่ามกลางกลุ่มคนทั้งหลายที่มาเยือน ร่างของหญิงสาวซึ่งนั่งอยู่บนหลังสัตว์อสูรก็กระโดดลงมาอย่างระมัดระวัง จากนั้นค่อยยื่นมือให้กับหญิงสาวอีกคนหนึ่งซึ่งมีรูปร่างอรชรกว่า ช่วยประคองอีกฝ่ายให้มายืนบนพื้น
พอยืนได้อย่างมั่นคง ร่างดังกล่าวก็มุ่งหน้ามาหาอวิ๋นซูทันที
“คุณชายอวิ๋น” เสียงหวานเรียกชื่อเขาอย่างนุ่มนวลดุจสายน้ำ “ข้าทราบมาว่าที่นี่มีครอบครัวของคนงานเหมืองอยู่ด้วย ข้าจึงให้พ่อครัวที่โรงเตี๊ยมทำอาหารมาเพิ่ม มีเห็ดตุ๋นน้ำแกง ข้าวต้มที่ย่อยง่าย น้ำสะอาดกับน้ำขิงที่ช่วยเพิ่มความอบอุ่นให้ร่างกาย ระหว่างนี้หากใครต้องการกลับบ้านก็สามารถนั่งเกวียนเทียมได้ ข้าสั่งพวกเขาไว้ให้หมดแล้ว”
แม้มองดูเผินๆ แล้วเหมือนผู้มาใหม่จะเป็นเพียงกลุ่มชาวบ้านทั่วไป ทว่าความจริงพวกเขาเป็นผู้ที่ทำงานในโรงเตี๊ยมและคฤหาสน์ของสกุลสือด้วยกันทั้งสิ้น
ตระกูลสือเป็นตระกูลที่เพาะปลูกทำเกษตรมาช้านาน ข้าวและผักผลไม้กว่าหนึ่งใน
