“เจ้า เอ่อ...สะอาดดีแล้วหรือยัง” ร่างเล็กโยนหินถามทางลองเชิงดูก่อน
“ก็ดี” ฝูหมิงตอบเสียงเรียบ สีหน้าไร้อารมณ์ทำให้เธอมิอาจตีความอารมณ์ของเจ้าตัวได้เลย
พวงหางนุ่มฟูของเซียงรื่อโยกส่ายไปมาเล็กน้อย ตราบใดที่พี่ชายนางร้ายยังพูดคุยกับเธอก็หมายความว่าเขาไม่ได้โกรธเท่าไรแล้ว
“ข้าซักเสื้อให้เจ้าแล้ว กู้ชิงก่อกองไฟไว้ให้ ข้าเอาไปผึ่งไว้ใกล้ๆ อีกไม่นานก็คงแห้ง”
“อืม” เขาเดินเข้ามาหาโขดหินที่เธอนั่งอยู่อย่างไม่รีบร้อน
“ข้าขอโทษด้วยที่อ้วกใส่เจ้า ข้าใช้พลังไปมากก็เลยเหนื่อย เจ้าคงไม่ใช่ผู้ที่มีจิตใจคับแคบจนถือสาคนป่วยใช่หรือไม่”
ร่างใหญ่กำยำหยุดยืนอยู่เบื้องหน้า ด้วยตำแหน่งที่หญิงสาวนั่งทำให้ระดับสายตาของพวกเธอตรงกันพอดี
“เจ้าป่วย?” ฝูหมิงเท้ามือทั้งสองไว้กับโขดหินโดยมีเธออยู่ตรงกลาง
หญิงสาวกะพริบตาปริบๆ ระยะห่างที่ร่นลงอย่างรวดเร็วทำให้เธอแทบสะอึก “ชะ...ใช่! ข้าป่วย”
“เท่าที่ข้าเห็น เจ้าก็
