สิบหก
สายน้ำฉ่ำเย็น
ฝูหมิงใช้สองมือรวบรัดเข้าที่ใต้สะโพกมนก่อนจะช้อนตัวเซียงรื่อขึ้นจากสายน้ำกระจ่างใส
“อารื่อ ข้าจะทำไม่เหมือนเดิม แต่รับรองว่าเจ้าจะรู้สึกดีกว่าเมื่อคืน!”
ร่างเล็กสะดุ้งแผ่วเบาพลางเอามือโอบรอบลำคอของอีกฝ่ายเพื่อมิให้ตนตกลงไป เสียงหัวเราะแผ่วเบาดังขึ้นข้างใบหูขณะที่ชายหนุ่มวางเธอลงบนโขดหินซึ่งถูกสายน้ำชะล้างจนเรียบเนียน
“อารื่อ...”
มือใหญ่กอบกุมเคล้นคลึงอกอวบเต็มไม้เต็มมือซึ่งถูกปิดกั้นด้วยอาภรณ์เปียกแฉะ ครั้นเซียงรื่อแอ่นกายครางเสียงหวานอย่างพึงพอใจ ฝูหมิงก็ก้มหน้าซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่น ใช้ปากพรมจูบและดูดเม้มจนผิวสีขาวสะอาดดุจหยกนมแพะเกิดรอยแดงเด่นชัด ไรหนวดที่ไม่ได้รับการโกนครูดผิวบางจนร่างเล็กสะท้านไหว
แควก!
ชุดสีอ่อนที่เปียกน้ำถูกฝูหมิงฉีกขาดออกจากกันในคราเดียว กระทั่งเอี๊ยมสีเข้มด้านในก็ยังขาดวิ่นติดมือไปด้วย
ยอดปทุมถันสีชมพูหวานซึ่งเข้มกว่าเรือนผมของเธอถูกปลา
