ฉันเม้มปาก ยกมือทุบผนังเย็นฉ่ำ อุณหภูมิที่ขึ้นๆ ลงๆ ก่อนหน้าพุ่งสูงติดเพดาน
แววตาฉันที่เห็นในกระจกน่ากลัวพิลึก
‘หวง’ คำคำนี้ผุดขึ้นมาในใจ ฉันไม่อยากให้เขาแตะต้องผู้หญิงคนอื่น เหมือนที่แตะต้องฉัน
“บ้าไปแล้ว ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ” ฉันพึมพำว่าตัวเอง
คืนนั้นกว่าฉันจะข่มตาหลับได้ ต้องใช้กำลังใจอย่างหนัก สมองของฉันวนเวียนอยู่แค่เรื่องบางเรื่องที่ปล่อยวางไม่ลง
ตอนที่ 18.จุดใต้ตำตอ
ขอบตาล่างของฉันดำคล้ำจนต้องใช้เครื่องสำอางปกปิดไว้ ไม่อย่างนั้นฉันคงถูกปรานปรียากระแหนะกระแหนจนหูชา ฉันไม่มีอารมณ์สำหรับคิดเรื่องนั้น เลยหาทางเลี่ยงเนียนๆ
ฉันเดินลงมาจากหอพัก หลังนัดแนะกับปรานปรียาเรียบร้อย
วันนี้ฉันต้องไปเริ่มทำงานกับเขา ตามที่ตกลงกันไว้ ฉันมีเวลาว่างแค่ช่วงเช้า ดังนั้นฉันต้องรีบจัดการธุระส่วนตัวของตัวเองให้เสร็จ และการที่ฉันหอบชั้นในเอวย้วยไปทิ้งจนหมด หากฉันไม่ซื้อใหม่ อีกสองวันถัดจากนี้ ฉันคงต
