บทที่ 11
วันเกิด
“อื้อ นายอดอยากมาจากไหนเนี่ย!” เสียงเล็กเอ่ยปากบ่นคนตัวโตหลังจากที่วายุปล่อยให้เธอเป็นอิสระจากกิจกรรมบนเตียงอันแสนหนักหน่วง
“ฉันก็สนองให้เธอไงเหมี่ยว” วายุยกยิ้มร้ายเมื่อเห็นใบหน้าหวานง้ำงอและมองเขาตาแข็ง
“ไอ้บ้า! ฉันจะตายอยู่แล้ว!” มะเหมี่ยวแยกเขี้ยวใส่ก่อนจะขยับตัวออกและหันหน้าไปอีกฝั่ง
“ก็นอนพัก ก่อนที่ฉันจะจับเธอเอาอีกรอบ”
“ไอ้บ้า! ไม่ต้องเข้ามาใกล้ฉันเลย ไอ้บ้าไอ้หื่น ไอ้เสือหื่น!!” เธอไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดที่เรียกร้องความต้องการจากวายุเพราะหลังจากเริ่มบทรักวายุก็ไม่ปล่อยให้เธอได้พักแถมยังรังแกเธออย่างหนักหลายชั่วโมง
“ว่าคนที่เพิ่งเอาเธอเสร็จรึไง”
“นายมันบ้า! ฮึ่ย!”
Rrrrr Rrrrr
เสียงโทรศัพท์ของมะเหมี่ยวที่วางอยู่โต๊ะหน้ากระจกมุมห้องดังขึ้นทำให้คนตัวเล็กหันไปหาวายุที่นอนอยู่ข้างกายเนื่องจากตอนนี้ร่างกายของเธอเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าห่มผืนหนาปกปิดเอาไว้เท่านั
