หลังจากอิทธิพัทธ์ออกไปแล้วลดาวัลย์ก็ขลุกอยู่กับดอกไม้ใบหญ้าทั้งวันจนเนื้อตัวมอมแมมไปหมด แต่ก็มีความสุขที่ได้มองดูดอกไม้ที่กำลังแตกยอดอ่อนบ้างผลิดอกบ้าง
ตกเย็นทานข้าวมื้อค่ำเสร็จเธอจึงหยิบเสื้อผ้าของอิทธิพัทธ์ที่ป้าน้อยซักแล้วขึ้นมารีด เพราะลดาวัลย์อาสาทำเองรอให้เธอทำไม่ทันก่อนค่อยให้ป้าน้อยช่วย ส่วนอิทธิพัทธ์เขากำลังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะภายในห้องนอนของเขาเช่นกัน
“ทำไมไม่ทำพรุ่งนี้ล่ะอ้อ วันนี้ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้วไม่ใช่เหรอ เสื้อผ้าอาก็มีตั้งเยอะตั้งแยะ” อิทธิพัทธ์เห็นหญิงสาวพึ่งละมือจากการทำสวนก็ตอนที่เขากลับจากทำงานนี้เอง ปกติเธอก็รีดผ้าแบบนี้บ่อยครั้งจนเขาเริ่มชินแต่วันนี้อิทธิพัทธ์ไม่อยากให้หญิงสาวหักโหมจนเกินไป
“ไม่เป็นไรค่ะ อ้อไม่เหนื่อย ทีอาอิทยังทำงานดึกดื่นทุกวันเลยนี่คะ” ลดาวัลย์แอบดูเขาอยู่บ่อยครั้ง
“เถียงทุกคำ”
“คะ? อาอิทว่าอะไรนะคะ”
“เปล่า เกียจคุยกับเด็กดื้อ”
“อ้อก็
