“ว้ายย! อาอิท” มือเล็กทั้งสองที่หอบเสื้อผ้าอยู่ปิดตาไว้แทบไม่ทัน ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นผู้ชายเปลือยท่อนบน ที่บ้านสวนก็เห็นคนงานทำออกบ่อย แต่ไม่ใช่ในห้องสองต่อสองแบบนี้ กลิ่นแชมพูและสบู่หอมอ่อนๆโชยเข้าจมูก หัวใจเต้นแรงแบบไม่เกรงใจเจ้าของบ้างเลย ใบหน้าร้อนวูบวาบไปหมดแค่มองตอนไม่ถอดเสื้อเขายังดูเซ็กซี่พออยู่แล้ว ให้มาเห็นตอนเปลือยอกแบบนี้มีเหรอจะไม่กรี๊ด
“เป็นไร อาน่ากลัว?” คนถามทำหน้าตาเฉยไม่ได้รู้สึกรู้สาหรือเขินอายสักนิด เขาเคยชินกับการทำแบบนี้ ก็นี่มันห้องนอนเขา จะให้ออกจากห้องน้ำมาพร้อมกับใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยมันก็ไม่ใช่
“ปะ เปล่าค่ะ คุณอารีบใส่เสื้อผ้าเถอะค่ะ” แค่เธอก้าวขาเข้าห้องน้ำไปได้ก็บุญแล้ว เข้าไปในห้องน้ำได้ก็พ่นลมหายใจออกแรง
‘คนแก่บ้า อายเป็นรึเปล่าวะเนี่ย’
ลดาวัลย์ใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานเกือบชั่วโมงเพื่อรอเวลาให้เขาหลับ หัวใจเธอตอนนี้เริ่มเข้าสู่สภาวะปกติ จึงแง้มประตูเปิดออกมา
