6
3069 คำ
10 วันต่อมา... 17:34 น. บ้านวัฒนากรกิจ
หลังจากที่ฟ้ารดากลับจากงานเดินแบบ ก็เดินตรงขึ้นไปยังห้องนอนด้วยสีหน้าอิดโรย ทิ้งตัวนอนลงบนเตียงแล้วล้วงมือถือมากดเช็กข่าวบันเทิงของต่างประเทศ เพื่อแอบดูว่าจะมีข่าวของเพชรดนัยกับดารานางแบบคนไหนโผล่ขึ้นมาให้รู้สึกจี๊ดในหัวใจบ้าง
แต่ทว่า...เธอกลับเจอข่าวของออร์แลนโด้ ที่เมาเละจนบอดี้การ์ดและเพชรดนัย ต้องช่วยกันหิ้วปีกพาเดินออกจากไนต์คลับ ดังว่อนไปทั่วโลกโซเชี่ยล กับหัวข้อข่าวที่ระบุว่า...ออร์แลนโด้มีอาการเฮิร์ตหนักหลังถูกสาวทิ้ง
เธอจึงรีบส่งข้อความไลน์ไปหาเพื่อนสาวอย่างเป็นห่วง เพราะหลายวันก่อนที่คุยไลน์กัน แพรณาราก็เพิ่งจะบอกว่าออร์แลนโด้คุกเข่าขอแต่งงาน และเธอเองก็เพิ่งจะแสดงความยินดีกับเพื่อนสาวไปหยกๆ
ฟ้ารดา : มิกิ แกโอเคไหม?
ฟ้ารดา : ฉันเพิ่งจะเห็นข่าวของพี่อลัน
Miki : ฉันโอเค! แกไม่ต้องเป็นห่วงนะ
“อะไรกันเนี่ยยัยมิกิ?” ฟ้ารดาจ้องมองรูปถ่ายที่ส่งมาในไลน์อย่างมึนงง เพราะเพื่อนสาวไม่ได้มีสีหน้าทุกข์ร้อนใดๆ อย่างที่คิดแถมยังชูสองนิ้วให้เธออีก
Miki : คิดถึงแกนะ
ฟ้ารดา : ฉันก็คิดถึงแก ถ้าอยากจะคุยก็โทรมานะ ฉันว่างเสมอสำหรับแก
Miki : ขอบใจค่ะเพื่อนสาว ขอไปจัดการอาหารทะเลก่อนนะ
ฟ้ารดากระพริบตามองอาหารทะเลที่เพื่อนสาวถ่ายรูปส่งเข้ามาในไลน์อีกครั้ง ก็ถึงกับกลืนน้ำลายตามอย่างรู้สึกอิจฉา
ฟ้ารดา : โอเค! หิวเลย
Miki : แซ้บบบบ แซบ
ฟ้ารดา : ชิ!
คนที่ตั้งใจว่าจะอาบน้ำแล้วนอน ถึงกับตาตื่นเมื่อโดนกระตุ้นต่อมอยากด้วยปูไข่ดอง กุ้งเผา ปูเผา กับน้ำจิ้มซีฟู้ด เล่นเอาน้ำลายสอขึ้นมาจนต้องรีบโทรไปสั่งที่ร้านประจำที่มีบริการมาส่งแบบถึงที่ จากนั้นก็ลุกเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วลงไปนั่งรอที่ด้านล่าง
7 วันต่อมา... (ประเทศไทย)
ตลอดช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา สื่อต่างประเทศก็ยังคงพากันประโคมข่าวของออร์แลนโด้ไม่หยุด ขณะที่แพรณาราก็ยังคงเงียบไม่ยอมเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ทำให้เธอต้องข่มความอยากรู้เอาไว้อย่างหนัก แล้วแอบเข้าไปส่องข่าวบันเทิงของคนดังต่างประเทศเองเงียบๆ
“พี่อลันนี่ก็ขยันเรียกร้องความสนใจจากมิกิจริงๆ” ฟ้ารดานั่งมองมือถือก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาบางๆ เมื่อเห็นเพชรดนัยประคองออร์แลนโด้เดินมาจากไนต์คลับ ทำให้เธอสัมผัสได้ถึงความรักและมิตรภาพของเพื่อนไม่ยอมทิ้งกัน ในยามที่อีกคนกำลังมีปัญหา
“น้องฟ้าคะ ชุดพร้อมแล้วค่ะ” ทีมงานสะกิดบอก หลังจากที่เห็นนางแบบสาวเอาแต่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว
“ค่ะ” ฟ้ารดาขานรับก่อนจะเดินกลับเข้าไปข้างในสตูดิโอ เพื่อถ่ายแบบต่อให้เสร็จ จะได้กลับบ้านไปเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋า เตรียมหนีเที่ยวกับแพรณาราที่เพิ่งจะบินมาถึงประเทศไทยเมื่อชั่วโมงก่อน โดยนัดกันเอาไว้ว่าจะนั่งเครื่องบินไปหาแพรลานนาที่เชียงใหม่ในวันรุ่งขึ้นเพื่อรำลึกความหลังสมัยเรียนมัธยมด้วยกัน
สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ (ดูไบ)...หลังจากที่ออร์แลนโด้รู้ว่าแพรณารานั่งเครื่องกลับประเทศไทยพร้อมพนักงานของโรคาซานเดอร์ที่ขนกันไปเตรียมเซอร์ไพรส์งานแต่งงานให้กับแพททริกสันและพิมพลอย
คนที่กำลังเสียอกเสียใจจนปริ่มๆ จะฆ่าตัวตายอยู่หลายครั้งก็รีบสั่งนักบินเตรียมเอาเอาเครื่องขึ้นบินกลับไทยด่วน
เพชรดนัยยกยิ้มมุมปากนิดๆ อย่างชอบใจ หลังจากที่รอคอยโอกาสมานาน เพราะการเจอกันเพียงครั้งเดียว ยังไม่สามารถกำหนดทิศทางของใจได้ แต่หากครั้งนี้ถ้าเขาได้เจอเธออีก ทุกอย่างที่มีมันคงจะชัดเจนขึ้น
แต่ทว่า...โชคชะตาก็เล่นตลกให้ต้องแวะนำเครื่องลงจอดที่ดูไบ เพราะพี่ชายของเขา (เสกสรร) โทรมาขอร้องให้เจคอปเข้าไปเซ็นเอกสารสำคัญ พร้อมกับแวะทำนู่นนั่นนี่อีกหลายอย่าง กระทั่งเวลาผ่านไปร่วมสิบชั่วโมงทำให้ออร์แลนโด้ ร่ำๆ ว่าจะทิ้งน้องชายตัวแสบเอาไว้ที่ดูไบ เพราะกลัวจะไปตามหาเมียรักไม่ทัน
เซฟเฮาส์...(ระหว่างที่สองหนุ่มนั่งดื่มฆ่าเวลารอเจคอป)
เพชรดนัยมองค้อนเพื่อนรักที่ทำท่าทางเหมือนกับคนที่จะมีชีวิตอยู่ได้อีกแค่วัน-สองวัน
“นี่ฉันทำตามที่แกบอกแล้วนะ ทำไมแม่ฉันไม่เอาเมียมาคืนสักทีวะ?” ออร์แลนโด้โวย ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกเพื่อดับอารมณ์เดือดๆ ในหัวใจ
“ใจเย็นน่า...มาดามคงจะอยากดัดนิสัยแกล่ะมั้ง” เพชรดนัยปลอบพลางยกมือขึ้นตบที่ไหล่เพื่อนรักเบาๆ อย่างให้กำลังใจ
“ไอ้เพชร! แกไม่เคยมีความรัก แกไม่รู้หรอกกว่ามันเจ็บปวดขนาดไหนที่ต้องกลับไปนอนกอดหมอนข้างแทนเมียน่ะ” คนถูกเมียทิ้งตัดพ้อด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด
“ก็แล้วใครใช้ให้แกใจร้อนด่ามิกิเสียๆ หายๆ ล่ะ” เพชรดนัยถอนหายใจทิ้งอย่างเพลียๆ ‘มึงรู้ได้ไงว่ากูไม่มีความรัก’
“พอๆ ไม่ต้องมาซ้ำ” ออร์แลนโด้มองค้อนก่อนจะยกบรั่นดีขึ้นกระดกรวดเดียว หมดแก้ว!
“ขอโทษครับ” เพชรดนัยส่ายหน้าก่อนจะยกแก้วบรั่นดีขึ้นมาจิบ
“ฉันโทรหาพี่คิมก็ติดต่อไม่ได้” คนถูกทิ้งระบายต่อ
“พี่คิมไปทำงานที่ต่างประเทศ” คนที่แอบไปสืบมารีบบอก
“แกรู้ได้ไง?” ออร์แลนโด้ขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย
“เพื่อนกูที่เป็นตำรวจบอกมา” เพชรดนัยบอกพลางเทบรั่นดีลงในแก้วให้กับตัวเองและเพื่อนรักต่อ
“แล้วนี่ไอ้ห่าเจคมันยังไม่มาอีกเหรอวะ” ออร์แลนโด้สบถถามอย่างหัวเสีย
“ใจเย็นน่าเพื่อน เดี๋ยวก็มา” เพชรดนัยหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยกแก้วขึ้นชน
“เดี๋ยวบ้าเดี๋ยวบออะไรวะ! นี่กูนั่งดื่มจนเหล้าหมดไปสองขวดแล้วนะโว้ย” ออร์แลนโด้บอกพลางยกแก้วบรั่นดีขึ้นกระดกอย่างหงุดหงิด ตั้งแต่ที่มาถึงเซฟเฮาส์เขาก็หลับยาวไปถึงห้าชั่วโมง พอตื่นขึ้นมาน้องชายตัวดีก็ยังไม่เสร็จธุระ จึงชวนเพื่อนรักมานั่งดื่มรอจนถึงตอนนี้ก็ปาเข้าไปสาม-สี่ชั่วโมงแล้ว
“เอ่อ! กูก็ดื่มเป็นเพื่อนมึงนี่ไง” เพชรดนัยกลอกตาเมื่อสำนวน แกกับฉัน เปลี่ยนเป็น มึงกับกู ไปตามอารมณ์
“แล้วตกลงกูจะต้องทำตัวทุเรศๆ แบบนี้ไปอีกนานไหม?”
“ไม่รู้เหมือนกัน” ที่ปรึกษาที่ยังเอาตัวไม่รอด ส่ายหน้าอย่างเพลียๆ จากตอนแรกที่คิดว่าหากออร์แลนโด้ทำตัวแย่ๆ แล้วมาดามแจสมินจะแคร์ แต่ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมานั้น ก็พิสูจน์ได้แล้วว่าตนคิดผิดไปถนัด
“อ้าว! ไหงพูดหมาๆ แบบนี้ฮะไอ้เพชร” คนที่เชื่อเพื่อนและทำตามอย่างไม่ห่วงภาพพจน์ ถามกลับอย่างไม่พอใจ
“คิดไรมาก คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอกน่า”
“มึงบอกกูหรือมึงบอกตัวเอง?”
“เอาที่มึงสบายใจเถอะอลัน” เพชรดนัยหัวเราะเบาๆ ที่โดนย้อนศร พลางนึกไปถึงสาวเจ้า ที่ป่านนี้อาจจะกำลังปลอบใจเแพรณารา เหมือนที่ตนกำลังปลอบใจ ออร์แลนโด้อยู่
“ขออนุญาตครับท่าน” บริกรเอ่ยหลังจากที่เดินผ่านด่านของบอดี้การ์ดนับสิบคนเข้ามายังโต๊ะที่มีสองหนุ่มทายาทคนดังนั่งอยู่
“เชิญ” เพชรดนัยพยักหน้าให้พนักงานเสิร์ฟยกอาหารวางลงบนโต๊ะ
“ไม่รู้ป่านนี้เมียกูกินข้าวหรือยัง” ออร์แลนโด้เอ่ยเสียงสั่น
“อลัน!” เพชรดนัยถอนหายใจอย่างรู้สึกเหนื่อยหน่าย
“อะไร?” คนที่กำลังคิดถึงเมียหันไปถาม
“มึงควรไปพบจิตแพทย์บ้างนะ” เพชรดนัยบอกด้วยสีหน้าจริงจัง ‘ใช่! จริงๆ แล้ว นี่คือสิ่งแรกที่เขาควรจะแนะนำมันตั้งแต่อาทิตย์ก่อน ไม่น่าปล่อยให้ผ่านมาถึง จุดนี้ได้’
“กูแค่โดนเมียทิ้ง ไม่ได้เป็นบ้าสักหน่อยจะไปทำไม?” ออร์แลนโด้ตอกกลับด้วยสายตาขวางๆ
“มึงยิ่งกว่าคนบ้าอีก แต่แค่ไม่รู้ตัวเท่านั้น” เพชรดนัยบอกอย่างขำๆ
“ไอ้เพชร!” ออร์แลนโด้หน้าตึงขึ้นมาทันใด
“ฮ่าๆๆ ดื่มๆ เพื่อน” เพชรดนัยหัวเราะชอบใจก่อนจะยกแก้วบรั่นดีขึ้นจิบ
สองหนุ่มนั่งดื่มไป ถกเถียงกันไป จนกระทั่งเจคอปกลับมาก็พากันเดินทางกลับไปยังเครื่องบินส่วนตัว แล้วสั่งนักบินให้เอาเครื่องขึ้นเพื่อเดินทางต่อ
ประเทศไทย...ฟ้ารดาขับรถไปรับเพื่อนสาวที่คฤหาสน์หลังงามเสร็จ ก็ขับรถพากันไปหาอะไรทาน จากนั้นก็รีบเดินทางไปขึ้นเครื่องที่สนามบินนานาชาติสุวรรณภูมิ เพื่อบินไปเชียงใหม่ โดยหารู้ไม่ว่า...หนุ่มหล่อซุ่มซ่ามที่เดินชนแล้วมือถือตกแตกนั้น คือน้องชายของออร์แลนโด้ ซึ่งเพิ่งจะเดินทางมาถึงไทยพร้อมกับพี่ชายและเพชรดนัย
สนามบินนานาชาติเชียงใหม่...ทันทีที่ลงจากเครื่องบิน สองสาวก็เรียกเเท็กซี่ให้ไปส่งที่บ้านของแพรณารา โดยตกลงกันว่าจะเที่ยวก่อนคืนหนึ่ง จากนั้นก็ค่อยไปหาแพรณาราที่ไร่สิรันยากรณ์ แล้วเดินทางไปแจกของให้กับเด็กๆ ที่อยู่ในเขตทุรกันดารด้วยกัน
กระทั่ง...รถแท็กซี่ได้แล่นเข้ามาจอดด้านหน้าของเขตพื้นที่ที่เตรียมจะก่อสร้างแห่งหนึ่ง ซึ่งมันเคยเป็นบ้านของเพื่อนรักมาก่อน
แพรณาราเดินลงจากรถไปเกาะที่รั้วด้วยหัวใจที่แตกสลาย เพราะบ้านหลังนี้คือความทรงจำที่มีค่าที่สุดในชีวิต แต่มันกลับไม่เหลือซากหรือชิ้นส่วนใดๆ ให้จดจำอีกต่อไป ฟ้ารดากอดเพื่อนสาวร่ำไห้อย่างรู้สึกเสียใจ ไม่รู้เลยว่าบ้านของเพื่อนโดนรื้อไปตั้งแต่ตอนไหน เพราะเธอเองก็มัวแต่ยุ่งๆ เรื่องงานประกอบกับย้ายไปอยู่กรุงเทพฯ. ทำให้นานๆ ครั้งถึงจะมีโอกาสแวะเวียนมาดูให้
สองสาวกอดกันร้องไห้อยู่ร่วมชั่วโมง ก่อนจะพากันเดินทางไปเช็กอินที่โรงแรมในเมือง
The Rofwell Grand Hotel...(เชียงใหม่)
ฟ้ารดาพาแพรณาราเข้าพักโรงแรม ร็อฟเวลล์ แกรนด์ ที่อยู่ติดแม่น้ำปิง ซึ่งเธอมาพักแทบทุกครั้งที่มาเชียงใหม่ เพราะได้บัตรวีไอพีจากคุณหญิงเพียงดาวที่ลดราคาให้สูงถึง 50%
หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยชุดสบายๆ เสร็จ สองสาวก็เตรียมตัวออกไปหาอะไรทาน
“มิกิแกอยากกินอะไร” ฟ้ารดาหันไปถามเพื่อนอย่างเอาใจ
“ฉันเหรอ? ฉันอยากกินขนมจีนน้ำเงี้ยว อยากกินข้าวซอยไก่ อยากกินน้ำพริกหนุ่ม หมูทอดกระเทียม กับข้าวเหนียวร้อนๆ อยากกิน ไส้อั่ว แคบหมู แล้วก็น้ำเสาวรสปั่นเย็นๆ สักแก้ว ไม่รู้สิ! แล้วแกล่ะฟ้า อยากกินอะไร” แพรณาราบอกไปกลืนน้ำลายไปอย่างรู้สึกหิวไปหมด
“คิกๆ สงสัยแกจะหิวจริงๆ งั้นเราไปตามหาของที่แกอยากกินกันเถอะ” ฟ้ารดาอดขำไม่ได้ที่เห็นเพื่อนหายจากอาการเศร้า แล้วแทนที่ด้วยอาการหิวพร้อมกับท่าทางกลืนน้ำลาย ซึ่งดูท่าแล้วคงจะอยากกินสุดๆ
สองชั่วโมงต่อมา...
หลังจากไปหาของอร่อยๆ ทานกันจนอิ่ม สองสาวก็พากันนั่งรถสองแถววนรอบเชียงใหม่ เพื่อชมวิวและซึมซับบรรยากาศเก่าๆ ให้ชื่นใจ
“นึกถึงสมัยก่อนเนาะ” แพรณาราบอกยิ้มๆ
“อืม...นึกถึงร้านหมูกระทะที่เราไปกินด้วยกันบ่อยๆ” ฟ้ารดาบอกพลางหัวเราะเบาๆ
“จริงสิ! ยังเปิดอยู่หรือเปล่าเนี่ย?” แพรณาราถามด้วยสายตาเป็นประกาย พลางรู้สึกหิวขึ้นมาตงิดๆ ทั้งๆ ที่เพิ่งจะจัดขนมจีนน้ำเงี้ยวกับข้าวซอยไก่ไปหยกๆ
“เปิดจ้า พรุ่งนี้เราชวนแพรไปกินด้วยกันนะ” ฟ้ารดาเอ่ยชวนอย่างรู้สึกตื่นเต้น
“เยี่ยมเลย ว่าแต่พรุ่งนี้เราต้องไปซื้อของที่จะแจกเด็กๆ ก่อน แล้วค่อยไปรับแพรที่ไร่ใช่ไหม?” แพรณาราถามถึงกำหนดการ
“ใช่! พรุ่งนี้แพรจะเอาผลไม้ไปให้เด็กๆ คุณเพียงท่านก็เตรียมของแจกเอาไว้ให้อีกเหมือนกัน” ฟ้ารดาบอกเพราะโทรไปคุยกับแพรลานนามาเมื่อวันก่อน
“ดีจังเลย จะได้เข้าไปกราบคุณเพียงด้วย” แพรณาราบอกอย่างดีใจ
“อืม” ฟ้ารดาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย เพราะชีวิตหลังเรียนจบนั้นมีแต่งานและงาน จนทำให้หลงลืมสิ่งรอบข้างไปอย่างไม่รู้สึกตัว
กรุงเทพฯ. (P&P Rocasander)
หลังจากที่ลงเครื่องเสร็จตอนบ่ายโมง ออร์แลนโด้ก็ชวนเพชรดนัยมาพักคฤหาสน์หลังใหม่ที่ตนเป็นคนออกแบบให้ตามคำขอของบิดาและมารดา ที่เตรียมเอาเป็นเรือนหอให้กับแพททริกสันและพิมพลอย
พอมาถึง...ออร์แลนโด้ก็สัมผัสได้ถึงสีหน้าที่แปลกไปของคนสนิทมารดาที่บินมาถึงก่อนหน้าเพียงหนึ่งวัน แต่ก็ทำเนียนเป็นไม่รู้อะไร แล้วเดินขึ้นห้องพักไปอาบน้ำ ก่อนจะลงมาทานข้าวกับคารอสและน้องชาย จากนั้นก็กลับขึ้นไปนอนพักให้เต็มอิ่ม
กระทั่งทุ่มนิดๆ สามหนุ่มก็พากันลงมาทานอาหารอีกครั้ง พอทานเสร็จก็พากันไปนั่งคุยว่าจะทำในวันแต่งงานของแพททริกสัน
หลังจากที่ถกเถียงกันอยู่นาน ก็ได้บทสรุปว่าจะขึ้นไปเล่นดนตรีและร้องเพลงในงานเลี้ยงรอบค่ำ โดยจะให้เจคอปตีกลอง เพชรดนัยจะเล่นเบส ส่วนออร์แลนโด้จะเล่นกีตาร์และร้องเพลง แล้วให้อันโตนีโอ้เล่นคีย์บอร์ดให้ พอตกลงกันเสร็จ ทั้งหมดก็ย้ายไปยังห้องดนตรีในคฤหาสน์ที่มีอุปกรณ์ครบครัน แล้วเริ่มบรรเลงบทเพลงต่างๆ ที่มีท่วงทำนองหวานซึ้งและจังหวะที่ร้อนแรง วนซ้ำไปมากันอย่างสนุกสนานอยู่ร่วมสองชั่วโมง ก็ย้ายกันไปนั่งดื่มเบาๆ ที่ข้างสระว่ายน้ำ
“อลันแกว่าเจคมันดูอารมณ์ดีเกินเหตุไหมวะ ตั้งแต่ตอนที่วิ่งเข้าห้องน้ำที่สนามบินมาแล้ว” เพชรดนัยสะกิดเพื่อนรักถามอย่างสงสัย ตามประสาคนช่างสังเกต
“อืม! ก็ว่าแปลกๆ อยู่เหมือนกัน” ออร์แลนโด้พยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“เฮ้! เจค นายเป็นอะไร ทำไมถึงได้ยิ้มไม่หุบอยู่แบบนั้นวะ” เพชรดนัยถามตรงๆ อย่างไม่อ้อมค้อม
“แหมเฮียเพชร! ใครเป็นผมก็อารมณ์ดีทั้งนั้นแหละครับ ฮ่าๆๆ” เจคอปทำตาเยิ้มเมื่อนึกไปถึงใบหน้าของสองสาวที่เดินชนที่สนามบิน
“ทำไม! นายไปเจออะไรมาเหรอ?” เพชรดนัยถามอย่างสนใจ
“ก็เจอนางฟ้ามาน่ะสิครับ สวยทั้งสองคนเลย เล่นเอาผมเลือกไม่ถูกเลยว่าจะตามจีบคนไหนดี” เจคอปบอกพร้อมกับยิ้มต่อเหมือนคนกำลังเพ้อหนัก จน ออร์แลนโด้และเพชรดนัยถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัยเข้าไปอีก
“ใครวะ! ดาราไทยเหรอ?” เพชรดนัยถามอย่างรู้สึกใจคอไม่ดี
“ไม่รู้เหมือนกันครับ! รู้แต่ว่าคนหนึ่งชื่อฟ้ารดา วัฒนากรกิจ ส่วนอีกคนชื่อ แพรณารา สิริรันทนากรณ์ พระเจ้า! ผู้หญิงอะไรสวยหยาดฟ้าเลยครับ” เจคอปยกให้สองสาวเป็นนางในดวงใจ
“เฮ้ย!/เฮ้ย!” ทั้งออร์แลนโด้และเพชรดนัยอุทานเสียงดังอย่างตกใจ ไม่คิดว่าคนที่ตามหาจะอยู่ใกล้ขนาดนี้
“คนหนึ่งหุ่นนางแบบสวยอย่างกับนางฟ้านางสวรรค์ ส่วนอีกคนหนึ่งไซส์มินิสวยเซ็กซี่เร้าใจสุดๆ ครับ ทำเอาผมเลือกไม่ถูกเลยว่าจะจีบคนไหนก่อนดี” เจคอปอวดต่อเพราะดูเหมือนทั้งออร์แลนโด้ และเพชรดนัยจะอิจฉาตน จึงขยายภาพให้เห็นชัดขึ้น
“เจค! แพรณาราน่ะเมียกู! พี่สะใภ้มึง!” ออร์แลนโด้เอ่ยเสียงเย็นจนมือขวาทั้งสามถึงกับขนลุกซู่อย่างบอกไม่ถูก
“แล้วฟ้ารดาก็เป็นผู้หญิงของฉันโว้ย!” เพชรดนัยบอกเสียงดังอย่างลืมตัว ลืมนึกไปว่าตัวเองนั้นเพิ่งจะเจอกับสาวเจ้าแค่ครั้งเดียว
ออร์แลนโด้หันมองเพื่อนรักอย่างมึนงงว่านางแบบสาวไปเป็นผู้หญิงของอีกฝ่ายตั้งแต่เมื่อไหร่
“ได้ไงอะ! ไม่จริง ผมไม่เชื่อ!” เจคอปมองคนนั้นทีคนนี้ทีอย่างรู้สึกช็อก
“แกเจอเมียฉันที่ไหนบอกมาเดี๋ยวนี้!” ออร์แลนโด้จ้องน้องชายตาเขม็งบ่งบอกว่าไม่ได้อยู่ในอารมณ์จะล้อเล่น
“ที่สนามบินตอนไปห้องน้ำแล้วเดินชนกัน” เจคอปเอ่ยพร้อมกับยกแก้วขึ้นกระดกอย่างเครียดๆ ‘ให้ตายสิ! ยังตัดสินใจไม่ได้เลยว่าจะจีบคนไหนดี หึ! แห้วรับประทานซะแล้วกู’
“พีเค! นายไปเช็กเดี๋ยวนี้เลยว่าเมียฉันบินไปที่ไหน”
“ดอมแกตามไปช่วยพีเค” เพชรดนัยรีบหันไปบอกคนสนิท เพราะกลัวว่าเจคอปจะลงสนามแข่งเดียวกัน
“ครับ” อันโตนีโอ้และโดโนเวลรับคำ ก่อนจะเดินออกไปทำงานที่ได้รับมอบหมาย
“พระเจ้า! ไม่อยากจะเชื่อว่ามิกิจะอยู่ใกล้ขนาดนี้ แต่ฉันกลับไม่รู้เลย ให้ตายสิ!” ออร์แลนโด้สบถเสียงดัง ก่อนจะเดินหนีออกไป
เพชรดนัยได้ทีรีบข่มขวัญน้องชายของเพื่อนรัก ด้วยท่าทีขึงขัง เล่นใหญ่จนอีกฝ่ายไม่กล้าเซ้าซี้ถามอะไรต่อ จากนั้นก็ทำเนียนไปเข้าห้องน้ำ แล้วแอบส่งแชตไปบอกคนสนิทให้รีบรายงานทันทีที่ทราบว่าฟ้ารดานั่งเครื่องไปเที่ยวที่ไหน
- ผู้เขียน
