หลายชั่วโมงต่อมา
[Lilin Talk]
"อื้อ~" ฉันส่งเสียงครางในลำคอเบาๆ เมื่อรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ฉันค่อยๆ ปรือตาขึ้นช้าๆ อย่างงัวเงียพลางกวาดสายตามองไปรอบๆ บริเวณห้องนอนก็พบกับความว่างเปล่า
"ไปไหนนะ" ฉันพึมพำเสียงเบา ค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นนั่งเลื่อนสายตามองไปยังนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังที่บ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบห้าโมงเย็น
ฉันไม่ได้นอนตั้งแต่เช้าจนถึงห้าโมงเย็นนะ เพราะตอนเที่ยงพี่วิลเซอร์ปลุกให้ฉันไปกินข้าวกินยา ก่อนที่ฉันจะได้นอนต่อก็เกือบจะบ่ายโมงครึ่ง
มือเล็กยกขึ้นไปจับที่หน้าผากของตัวเอง ก็พบว่ายังคงมีเจลลดไข้ที่พี่วิลเซอร์เป็นคนแปะให้ติดอยู่ โดยที่ฉันก็เผลอคลี่ยิ้มออกมาบางๆ เมื่อนึกถึงตอนที่พี่วิลเซอร์ดูแลฉัน
บางทีผู้ชายหน้านิ่ง ขี้เก๊กและดุมากๆ อาจจะเริ่มใจดีขึ้นมาแล้วก็ได้
ฉันค่อยๆ ก้าวขาลงจากเตียงเดินออกมาจากห้องนอนเพื่อมองหาพี่วิลเซอร์แต่ก็ไม่พบ หรือว่าพี่วิลเซอร์จะอยู่ที่สระว่ายน้ำ
