บทที่ 17 กลับมาเป็นครอบครัว

1125 คำ

“อื่อ หิวจัง” “หิวก็ลุกขึ้นแต่งตัวเถอะครับวันนี้ผมจะพาไปทานของอร่อยๆ” “อะไรหรอคะ” “ไม่บอกครับไปถึงเดี๋ยวก็รู้” “เอ๊ะ! ทำไมบอกไม่ได้ละคะ” หญิงสาวถามกลับอย่างไม่พอใจ มีอะไรหรือเปล่าทำไมถึงบอกกับเธอไม่ได้ “ฮ่าๆ อย่าเพิ่งคิ้วขมวดสิครับคุณแม่” ชายหนุ่มหัวเราะชอบใจเมื่อเห็นแววตาสงสัยครุ่นคิดของหญิงสาว “ก็คนมันอยากรู้นี่คะ ว่าแต่นอนหลับไหมคะ” เธอถามเขาออกไปน้ำเสียงอบอุ่นอย่างลืมตัว “หลับสนิทเลยครับ แค่ได้นอนข้างๆพรีนผมก็นอนหลับฝันดีแล้วครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงกันนะครับ” ชายหนุ่มตอบกลับยิ้มๆสายตาเป็นประกายจนน่าหมั่นไส้ ยานอนหลับน่ะหรือเขาไม่จำเป็นต้องใช้มันอีกต่อไปแค่มีคนตัวน้อยนอนอยู่ข้างๆกันก็เพียงพอแล้ว “ไม่ต้องมาหยอดเลยค่ะ พรีนหิวแล้วลูกก็หิวมาก” “ฮ่าๆ โอเคครับ” ปริญหัวเราะชอบใจออกมาเบาๆ เขาหัวเราะครั้งแรกในรอบหลายเดือนเลยก็ว่าได้ ชายหนุ่มพาหญิงสาวมาดินเนอร์ที่ริมทะเล ทางร้านจัดสถานที่ส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม