ไฟสวาทซ่อนรัก

ตอนที่ 4

ปัง! นักรบใช้เท้ากระแทกประตูห้องนอนปิดทันที ที่พาตัวเองและแก้วกานดาเข้ามาอยู่ในห้อง เขาเดินตรงไปที่เตียงกลางห้องแล้วโยนร่างของแก้วกานดาลง หญิงสาวดีดตัวลุกขึ้น คลานไปกอดเข่าตัวลีบชิดหัวเตียง

“จะหนีไปอีกหรือ ผมยังไม่อิ่มเลยนะ” น้ำเสียงข่มขู่มาพร้อมกับร่างของเขาที่ใช้สองเข่าเดินบนเตียง เข้าใกล้ร่างของแก้วกานดาทุกขณะ

“พอเถอะคุณรบ อย่าทำอะไรฝ้ายอีกเลย ฝ้ายไหว้ล่ะ” แก้วกานดากระพุ่มมือไหว้ ดวงตามีน้ำคลอเต็มสองเบ้า เขาใจร้ายมากเกินไปแล้ว เขาทำลายเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า บาดแผลในใจที่คิดว่าหายดีแล้ว ถูกเขากรีดซ้ำลงที่เดิมอย่างไม่ปรานี

“ผมยังไม่เบื่อ ฝ้ายต้องอยู่กับผม ต้องตอบสนองผมทุกครั้งที่ผมต้องการ เป็นที่ระบายอารมณ์ใคร่ให้ผม รู้ไหมลีลาฝ้ายเด็ดมาก ตรงนี้ก็แน่น ผมชอบ” นักรบล้วงมือเข้าไปใต้กระโปรงยาวรวดเร็ว แล้วตะปบมือใหญ่ลงกลางเนินสาวบีบขยำอย่างไม่เกรงใจเจ้าของ แก้วกานดาพยายามดิ้นรน สองมือดึงรั้งมือเขาออกจากจุดสงวนของตนเอง

“ฝ้ายไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ของใคร คุณรบไม่มีสิทธิ์ทำกับฝ้ายอย่างนี้”

“อยากให้ผมประกาศสิทธิ์ไปทั่วใช่ไหม ฝ้ายจะได้ตระหนักได้ว่าผมมีสิทธิ์แค่ไหน”

“คุณรบไม่มีหลักฐาน ไม่มีใครเขาเชื่อคุณหรอก” แก้วกานดาเชิดหน้าอย่างไม่กลัวเกรง เธอไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ที่ผ่านมาก็ให้มันผ่านไป อย่างมากเธอก็คงต้องหลบหนีเขาให้ไกลกว่านี้ เธอเคยเจ็บจนชินกับความเจ็บมาแล้ว มันคงไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่าเดิมหรอก

“หมายความว่าถ้ามีหลักฐาน ฝ้ายจะยอมใช่ไหม” นักรบหรี่ตามอง

แววตาวิบไหว

“ไม่ ฝ้ายไม่ยอมอีกแล้ว ปล่อยนะ เอามือสกปรกของคุณออกไป” มือใหญ่ที่ขยำเนินอวบอูมของเธอ ไม่ยอมผละออกไปสักที และเหมือนกับว่าเขาพยายามใช้นิ้วแทรกเข้าไปสัมผัสเนื้อนุ่มด้านในด้วย แก้วกานดาพยายามสะบัดขาเตะเขา กำปั้นที่มีแรงน้อยนิดพยายามทุบไปตามร่างของเขา แต่ไม่ได้ทำให้นักรบสะดุ้งแม้แต่น้อย เขาหัวเราะในลำคอและใช้มือรั้งขอบซับในตัวจิ๋วของแก้วกานดารูดลงไปตามท่อนขาเรียว แล้วโยนทิ้งทันที

“มาสร้างหลักฐานกันเถอะ” มือใหญ่ดึงร่างแก้วกานดาให้นอนราบลงบนเตียง เขาถลกชายกระโปรงขึ้นไปกองบนเอวคอด แยกขาขาวให้ห่างออกจากกัน แล้วตรึงขาของเธอไว้ด้วยการนั่งคร่อมบริเวณหน้าขาเรียว แก้วกานดาดิ้นรนได้เพียงส่วนบน หญิงสาวใช้ศอกยันตัวเองให้ลุกขึ้น แต่ก็ต้องทิ้งตัวลงทันที เมื่อนักรบใช้นิ้วบีบขยี้ที่ติ่งสีสวยสด มือเล็กทิ้งลงข้างลำตัวจิกผ้าปูที่นอนแน่น

“ใครจะรู้ใจฝ้ายเท่าผม อา...แค่นี้น้ำหวานก็ฉ่ำแล้วฝ้าย” นักรบล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง เขายกมันขึ้นในระดับที่ถ่ายให้เห็นได้ตั้งแต่ใบหน้าจนถึงเนื้อนุ่มเบ่งบานฉ่ำเยิ้ม และมีมือของเขาที่กำลังขยี้ขยำสลับกับการใช้นิ้วแทงทะลวงไม่หยุดหย่อน แก้วกานดาบิดร่างทรมาน

“อ๊า...อย่านะ อย่าทำกับฝ้ายอย่างนี้” เสียงหวานทั้งครวญครางและอ้อนวอนเขา เมื่อปุ่มกระสันถูกบดบี้ครั้งแล้วครั้งเล่า นักรบยิ้มเย็นอย่างผู้ชนะ แก้วกานดายกสะโพกร่อนตามจังหวะ เธอกำลังไขว่คว้าความรู้สึกสุดยอด ประตูจิตสำนึกถูกปิดตาย เธอต้องการเขา ต้องการมากจนทรมาน จนต้องเอ่ยขอในสิ่งที่น่าอาย

“แรงกว่านี้คุณรบ ฝ้ายอยากได้แรงกว่านี้ คุณรบเข้ามาในตัวฝ้าย ช่วยด้วย” นักรบหัวเราะในลำคอ เขาเอื้อมมือเอาโทรศัพท์ไปวางไว้ที่โต๊ะหัวเตียง แล้วรวบร่างของแก้วกานดาพาลุกขึ้นจากเตียง จุดหมายคือผนังห้อง หญิงสาวใช้ขาเกี่ยวเอวสอบเขาไว้ทันที หลังเนียนถูกอัดเข้ากับผนังห้อง นักรบตรึงร่างของแก้วกานดาไว้ด้วยร่างของตน เขาค่อยๆรูดซิปกางเกงขาสั้นลง แล้วควักลำกายแข็งแกร่งออกมา จ่อมันเข้ากับช่องทางรักที่พรักพร้อมของแก้วกานดา ความเสียวซ่านแล่นไปทั้งร่าง เมื่อส่วนปลายสัมผัสกับความอุ่นลื่น นักรบส่ายสะโพกวนสร้างความเสียวกระสันให้คนที่รอคอย แก้วกานดาอึดอัดทรมาน เธอไม่ต้องการรออีกแล้ว หญิงสาวขยับสะโพกของตัวเองเพื่อกดให้ลำกายใหญ่โตเข้ามาในร่างตน

“อื้อ...ใจร้อนนะฝ้าย” นักรบเสยสะโพกรับทันที เขาเร่งซอยสะโพกถี่ยิบ ช่องทางรักที่อ้ากว้างและสะโพกที่ถูกตรึงด้วยผนังห้องทำให้นักรบทะลวงลึกได้อย่างถนัด เขาถอนลำแกร่งออกมาจนเกือบสุดแล้วย้ำกลับไปจนมิดลำ ครั้งแล้วครั้งเล่า ลำกายใหญ่ขยับเข้าออก ถูครูดไปกับติ่งกระสันขนแข็งเสียดสีไปกับเนื้ออ่อนก่อเกิดความเสียวซ่านกระจายไปทั้งร่าง แก้วกานดากอดคอเขาแน่น มือเล็กจิกลงบ่ากว้างแน่น

“อ๊ายๆ...คุณรบขา อ๊า!” ในที่สุดแก้วกานดาก็ตะกายไปถึงปลายทางของเพลงกามา เธอเกร็งค้างหอบหายใจแรง ช่องทางรักตอดตุบๆจนนักรบแทบคลั่ง เขาเร่งสะโพกสอบรัวอีกยก รุนแรงเท่าที่แรงทั้งหมดที่จะมีใส่เข้าไปในตัวของหญิงสาวได้

“อ่า...อื้มมมมม” เสียงครางทุ้มต่ำกับร่างหนาที่เกร็งกระตุกรุนแรง และแก้วกานดาก็รับรู้ได้ถึงความร้อนที่ฉีดเข้ามาในร่างของตนเอง หญิงสาวหลับตาปล่อยให้น้ำตาไหลรินออกมา เธอพ่ายแพ้เกมตัณหาของเขาทุกครั้ง กี่ครั้งแล้วแก้วกานดา กี่ครั้งที่เรียกร้องครวญครางน่าอายออกไป ผู้หญิงใจง่าย...คงเหมาะสมแล้วที่จะใช้เรียกแทนตัวเอง