ตอนที่ 3
1069 คำ
“คุณรบ...อ๊า...ฝ้ายเสียวเหลือเกิน อ๊า!”
แก้วกานดาไม่เหลือความอายใดๆแล้ว เธอกำลังจะขาดใจตายเพราะวูบหวิวจากจุดกึ่งกลาง มันแผ่ซ่านไปทั่วร่าง เสียดเสียวรุนแรงจนเธอต้องส่ายสะโพกยกขึ้น และใช้มือของตนกดศีรษะเขาแนบไปกับกลางกายของตัวเอง นักรบจึงใช้มือตรึงสะโพกของเธอไว้ เพื่อจะได้ชอนไชรุกรานได้ถนัดขึ้น
“คุณรบ คุณรบ อ๊า! กรี๊ด!”
แก้วกานดาถึงจุดสุดยอดรุนแรง จนระเบิดความชุ่มฉ่ำใส่หน้าของนักรบ ชายหนุ่มดูดดื่มไล้เลียกินทุกหยาดหยด แล้วลุกขึ้นนั่งมองร่างระทวยหายใจรวยริน เมื่อเขาใช้นิ้วกรีดช้าๆไปตามร่องรัก เธอสะท้านกายเบาๆสั่นเสียวไปทั้งร่าง
คนตัวโตเคลื่อนกายลงมายืนที่ขอบเตียง จับข้อเท้าสองข้างของหญิงสาว ออกแรงดึงจนขาเรียวหย่อนลงข้างเตียง มือใหญ่จับร่างของแก้วกานดาพลิกนอนคว่ำ เขาย่อตัวจับต้นขาขาวขึ้นแล้วแยกถ่างออก ลำกายแข็งแกร่งถูกดันเข้าไปในช่องรักคับแน่นที่ตอดรัดอีกครั้ง
“อ๊าย! อื้อ”
แก้วกานดาครวญครางเมื่อถูกบุกรุกกลางกายอีกครั้ง ชายหนุ่มจับต้นขาอวบแน่น ในขณะที่แก้วกานดากำผ้าปูที่นอนแน่นจนแทบจะขาดติดมือ ร่างกายท่อนบนของหญิงสาวอยู่บนเตียง เธอนอนคว่ำตะแคงหน้าข้างหนึ่งเพื่อหายใจรับอากาศเข้าปอด แต่ตรงกลางกายที่ถูกรุกล้ำลอยอยู่เหนือพื้นห้อง
นักรบแยกขากว้างยืนอย่างมั่นคง มือใหญ่ดึงรั้งต้นขาขาวมาข้างหลัง แต่กดสะโพกของตนสวนกลับไปข้างหน้าอย่างรุนแรง ท่อนลำแข็งแกร่งทะลวงเข้าจนสุดทางรัก ร่างของแก้วกานดาสั่นสะเทือนไปตามจังหวะที่เขาดึงและกระแทกกระทั้น ศีรษะเลื่อนไถลไปบนเตียงนุ่มตามความรุนแรงที่โดนรุกราน
“อื้ม...เอาให้สมกับที่ฝ้ายหลบหน้าผม อ่า...ฝ้ายต้องจำไว้ว่ามีแค่ผม
เท่านั้นที่จะทำกับฝ้ายได้ ทำอย่างนี้ อย่างนี้”
นักรบรัวสะโพกสอบไม่หยุดหย่อน แก้วกานดาแทบจะไม่เหลือเรี่ยวแรงใดๆแล้ว ในท่วงท่านี้เธอเสียวจนถึงจุดสุดยอดหลายครั้งติดต่อกัน แต่นักรบก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะหมดกำลัง เขายังคงตอกย้ำตัวตนเข้ามาในร่างของเธอลึกล้ำจนจุก เสียดเสียวครั้งแล้วครั้งเล่า สติของแก้วกานดาขาดสะบั้น น้ำหวานแตกกระเซ็นจนเธอเกร็งกระตุกอยู่หลายครั้ง
“อ๊ายๆ คุณรบ คุณรบ อ๊า! อ๊า! คุณรบ กรี๊ดดด” เสียงครวญครางสุดท้ายจากความเสียวกระสันอย่างที่สุดดังก้องยาวนาน ก่อนที่แก้วกานดาจะหมดสติไป นักรบจึงคลายความอดกลั้น ปลดปล่อยทุกหยาดหยดในการทะลวงลึกครั้งสุดท้ายทันที
“อื้มมม” ชายหนุ่มปลดปล่อยเสียงครางทุ้มต่ำอย่างสุขสม เขาปล่อยขาของแก้วกานดาลง แล้วรวบร่างหญิงสาว จัดให้นอนคว่ำบนเตียง แล้วใช้ร่างตัวเองทาบทับไว้เพียงบางส่วน ก่อนจะหลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้า แต่สะใจและสมใจกับการรอคอยคืนนี้มาแสนนาน
9.30น. นักรบงัวเงียวาดลำแขนแกร่งไปทั่วเตียง เพื่อควานหาร่างนุ่มนิ่มที่นอนกกกอดมาทั้งคืน แต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า ชายหนุ่มขมวดคิ้วเข้ม ดีดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปรอบห้อง ไร้เงาของแก้วกานดา นักรบขบกรามแน่น
“คิดว่าจะหนีพ้นหรือแม่กวางตัวน้อย” ชายหนุ่มรำพึงลอดไรฟัน
นักรบรีบจัดแจงธุระส่วนตัวอย่างรวดเร็ว เพื่อนๆของน้องสาวเขาที่มาปาร์ตี้วันเกิดของนลินเมื่อคืนคงกลับกันไปหมดแล้ว แต่แก้วกานดาน่าจะยังอยู่ในบ้านเขานี่แหละ เพราะเขารู้ว่าตอนมาที่นี่เธอนั่งรถมากับนลิน
“ลิน...ลิน” นักรบเคาะประตูห้องน้องสาวเสียงดัง
“อะไรพี่รบ” นลินสภาพผมยุ่งปิดปากขณะหาวเสียงดัง หน้าตางัวเงียในตอนที่เปิดประตูให้พี่ชาย นักรบแทรกตัวเข้ามาในห้องของน้องสาวทันที สายตาคมกริบกวาดไปทั่วทั้งห้อง แล้วไปสะดุดตากับผ้าห่มผืนใหญ่บนเตียง เขาเดินตรงไปที่เตียงแล้วกระชากผ้าห่มออกทันที
“ทำอะไรน่ะพี่รบ” นลินงงกับการกระทำของพี่ชาย
“คุณรบ” แก้วกานดาใจหายวาบ เธออุตส่าห์แอบหนีออกมาจากห้องเขาเมื่อเช้าตรู่ ชำระล้างร่างกายล้างทุกสัมผัสจากเขา ก่อนจะซุกตัวใต้ผ้าห่มอุ่น ร้องไห้จนเผลอหลับไป ดีที่นลินหลับสนิทจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เธอจึงไม่รู้ว่าเพื่อนหายไปทั้งคืนและเพิ่งกลับมาตอนเช้า
ที่จริงแก้วกานดาอยากจะหนีกลับกรุงเทพทันที แต่ก็ไม่รู้จะกลับอย่างไร เพราะเธออาศัยรถมากับนลิน และเพื่อนคนอื่นๆก็แยกย้ายกลับไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เพราะวันนี้เป็นวันทำงานวันแรกของสัปดาห์ แต่แก้วกานดาลาพักผ่อนไว้แล้ว เธอตั้งใจว่าจะพักผ่อนกับนลินต่อที่นี่สักสองวัน หากแต่ตอนนี้หญิงสาวไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว เธออยากหายตัวไปจากตรงนี้ เดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ
“มานี่” นักรบกระชากข้อมือแก้วกานดา ดึงให้เธอลุกขึ้นแล้วออกแรงลากให้เธอเดินไปกับเขา หญิงสาวพยายามขืนตัวไว้ แต่ก็สู้แรงเขาไม่ไหว นักรบลากเธอจนเกือบจะพ้นประตูห้องของนลิน ที่ตอนนี้ตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า เธอมึนงงและไม่เข้าใจสถานการณ์
“พี่รบทำอะไรฝ้ายอะ อย่ามาแกล้งเพื่อนลินนะ” นลินโวยวายที่เห็นพี่ชายพยายามออกแรงดึงลากเพื่อนของตัวเองออกไปจากห้อง
“พี่ขอคุยกับฝ้ายส่วนตัวก่อน แล้วเราค่อยมาคุยกัน ลินไม่ต้องตามมานะ” นักรบพูดเสียงเคร่งขรึม เมื่อพ้นประตูห้องนอนของนลิน เขาตวัดร่างของแก้วกานดาขึ้นอุ้ม หญิงสาวใช้สองแขนเกี่ยวคอเขาไว้ทันที เพราะกลัวตก เนื่องจากเขาตัวสูงใหญ่เกือบร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร ผู้หญิงร่างเล็กความสูงไม่ถึงบ่าเขาด้วยซ้ำอย่างเธอ จึงเป็นเหมือนแมวตัวเล็กๆสำหรับเขาที่จะจับอุ้มอย่างง่ายดาย และถึงแม้เธอจะออกแรงดิ้นรน แต่ก็ไม่ทำให้เขาสะทกสะท้านแม้แต่น้อย
- ผู้เขียน
