"คีตะ เค้าอยากได้ตุ๊กตาน่ะ คีบให้เค้าหน่อยนะ"
ฉันแอบมองก็เห็นยัยฤดูร้อนนั่นออดอ้อนเสียงเล็กเสียงน้อย พลางกะพริบตาปริบๆ ใส่คีตะที่หน้าตาและอารมณ์ดูต่างกันสุดขั้ว
สรุปว่าสองคนนี้คบกันจริงๆ ใช่ไหม แต่ทำไมท่าทางคีตะถึงดูอึดอัดแบบนั้นนะ แต่ทำไมฉันต้องสนใจด้วยล่ะ
"ฉันอารมณ์ไม่ดี อยากได้ก็ไปคีบเองสิ"
ว่าแล้วเขาก็สะบัดแขนออก แล้วเดินหนีกลับไปทางเดิม แต่เธอก็ยังวิ่งตามไปเกาะแขนไว้เหมือนเดิม
"ทำไมนายถึงใจร้ายกับฉันแบบนี้ นายก็รู้ว่าฉันชอบนายมากขนาดไหน แต่ทำไมถึงไม่เคยเห็นใจหรือสนใจกันบ้างเลย หรือว่านายมีคนอื่นที่ชอบอยู่แล้ว"
อ้าว! ตกลงว่ายังไงเนี่ย ดูยุ่งเหยิงชอบกล ฉันเริ่มจะสับสนกับความสัมพันธ์ของพวกเขาแล้วนะ
คีตะไม่ตอบได้แต่ทำหน้านิ่ง ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มร้องไห้ออกมา
"ฉันชอบนายจริงๆ นะคีตะ ชอบมาตั้งแต่ม.ต้นแล้ว แต่ทำไมนายถึงไม่เคยเห็นฉันในสายตาเลย"
ตอนนี้ฉันได้แต่ถามตัวเองว่ามาทำอะไรท
