"ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยที"
ฉันตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่เหมือนจะไม่มีใครได้ยินเลย
"คุณลุงคุณป้าคะ ช่วยหนูด้วย!"
ฉันตะโกนออกไปสุดเสียง แต่ก็ยังไม่มีใครได้ยินอยู่ดี ในขณะที่เปลวไฟร้อนๆ ก็ขยับเข้ามาใกล้ทุกทีจนร้อนไปหมด
"คีตะอยู่ห้องข้างๆ นี่นา ใช่แล้ว! คีตะ คีตะช่วยฉันด้วย!"
"ต้นเตย!"
อ๊ะ! มีคนได้ยินฉันแล้ว แต่ไม่ใช่เสียงคีตะนี่นา หรือจะเป็นคุณลุงคุณป้า
"หนูอยู่ทางนี้ ในห้องค่ะ"
ฉันตะโกนกลับไปก่อนจะหลับตาลง เมื่อเปลวเพลิงโหมแรงขึ้น
"ต้นเตย"
เสียงเรียกดังอยู่ใกล้ๆ ฉันเลยรีบลืมตาขึ้น แต่แล้วก็พบว่าห้องนอนฉันหายไป ข้างหน้ากลายเป็นพื้นที่โล่งและกว้าง แต่ทว่า...
มีเครื่องบินลำใหญ่จอดอยู่ และเครื่องบินลำนั้นกำลังถูกไฟลุกท่วม ผู้โดยสารเต็มลำไม่สามารถหนีออกมาได้ ได้แต่ตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ และหนึ่งในนั้นคือพ่อกับแม่ของฉันเอง
"พ่อคะ แม่คะ"
"ต้นเตย! ช่วยพ่อกับแม่ด้วย อยู่ในนี้ทรมานเหลือนเ
