New Boyfriend ตอนที่ 8 เสนอตัว
1374 คำ
สามวันต่อมา...
โต๊ะทำงานน้ำหนึ่ง
แกร๊ด...
"อ่าาาา~~เมื่อยเกินไปแล้วแหะ" น้ำหนึ่งวางปากกาแท็บเล็บลงและบิดขี้เกียจนิดหน่อยเพราะว่าเธอพึ่งตรวจงานของแคร์เสร็จซึ่งมันมีข้อผิดพลาดมากมายซะเหลือเกินที่ผ่านมาเธอไม่ได้ทำผิดมากขนาดนั้นและน้ำหนึ่งรู้ดีว่าทำไมเธอถึงได้ทำงานได้ไม่ดีขนาดนี้ นั่นก็คงจะเพราะว่าต้องการแกล้งเธอยังไงละ
"เฮ้ออ~ ทำตัวเป็นเด็กไปได้แต่ก็สมกับที่เป็นเธอแล้วละแคร์" น้ำหนึ่งพูดขึ้นเบา ๆ ก่อนจะปิดอุปกรณ์การทำงานของเธอเพราะตอนนี้มันดึกแล้วเธอควรจะกลับบ้านได้แล้ว
"ยังไม่กลับอีกเหรอ?" ปุณณ์ที่อ่านรายงานการประชุมจนดึกเหมือนกันและกำลังกลับก็ออกมาเจอน้ำหนึ่งที่ยังไม่ได้กลับบ้านเหมือนกัน
"กำลังกลับแล้วค่ะท่านประธาน" พรึ่บ! น้ำหนึ่งยืนขึ้นมาและหยิบกระเป๋าตัวเอง
"งั้นดีเลยผมกำลังหาเพื่อนกินข้าวงั้นก่อนกลับแวะกินบะหมี่หน้าบริษัทหน่อยไหม?" ปุณณ์ถามเธอแต่ว่ามันกลับทำให้น้ำหนึ่งสงสัยนิด ๆ
"ท่านประธานทานของแบบนั้นได้ด้วยเหรอคะ?" เธอไม่ได้ดูถูกอาหารข้างทางหรืออะไรเพราะว่าเธอเองก็ทานบ่อยแต่ว่าสำหรับท่านประธานของเธอ เธอค่อนข้างแปลกใจเพราะว่าไม่เคยเห็นเขาทานสักเท่าไหร่
"เวลาผมเลิกงานดึก ๆ ก็แวะกินก่อนกลับคอนโดประจำอยู่แล้วละขี้เกียจกำลังทำอาหารเองมันเหนื่อยแล้ว"
"ก็ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยววันนี้หนึ่งของเลี้ยงนะคะ" เพราะว่าเขาเลี้ยงเธอบ่อยแล้ว
"ไม่ต้องก็ได้"
"ไม่ได้ค่ะสลับกันบ้างแบบนั้นหนึ่งสบายใจกว่า^^" เธอส่งยิ้มหวานให้เขา
"ก็...ตามใจแล้วกันผมกินเยอะนะ" เขาแอบขู่เธอ
"หนึ่งจ่ายให้ได้สบายมากค่ะถ้าแค่บะหมี่นะคะ" ทั้งสองเดินออกจากชั้นทำงานและพูดคุยกันอย่างสนิทสนม แต่ก็ไม่ได้เป็นที่น่าแปลกใจนักเพราะว่าทั้งคู่ทำงานร่วมกันมานานแล้ว ฉะนั้นถ้าจะสนิทกันก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร
"การดำเนินงานประชุมไปถึงไหนแล้ว?"
"ไปได้ด้วยดีค่ะแต่ว่ามีงานของแคร์ที่ผิดพลาดนิดหน่อยพรุ่งนี้หนึ่งจะให้เธอแก้ไขให้โดยเร็วค่ะ"
"คงไม่ได้ตั้งใจทำงานผิดพลาดเพื่อแกล้งคุณหนึ่งใช่ไหมครับ?" ปุณณ์ถามอย่างสงสัย
"ไม่รู้ว่าการตอบแบบนี้จะเรียกว่าฟ้องหรือเปล่า แต่ว่า...ใช่ค่ะ หนึ่งคิดว่าอย่างนั้น แต่ว่าถ้าเป็นเรื่องงานแล้วหนึ่งสามารถรับมือได้อย่างแน่นอนค่ะท่านประธานไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ"
"ให้ผมไล่ออกไหมจะได้จบ ๆ ?" ขวับ! น้ำหนึ่งหันมองหน้าของปุณณ์เพราะไม่คิดว่าเขาจะคิดถึงขนาดนั้น
"ยะยังดีกว่าค่ะแคร์ยัง...ต้องเจออะไรอีกเยอะ" น้ำหนึ่งรีบบอกเพราะแผนของเธอยังไม่ได้ครึ่งทางเลย
"อยากรู้แผนการขอคุณหนึ่งจังผมมีโอกาสได้รู้ไหมครับ?" ปุณณ์พูดแล้วมองหน้าของน้ำหนึ่ง
"ความลับค่ะบอกไปเดี๋ยวไม่สนุก"
"หึ!" ปุณณ์อมยิ้ม
แทนที่เขาจะรู้สึกว่าสิ่งที่น้ำหนึ่งทำมันอาจจะไม่ดี มันผิดและควรตักเตือนเธอ แต่เขากลับรู้สึกสนุกและตื่นเต้นไปกลับเธอซะอย่างนั้นไม่ห้ามแถมยังสนับสนุนเพราะเธอเป็นเลขาคนสำคัญของเขายังไงละ
ร้านบะหมี่
"อ้าว! ท่านปุณณ์วันนี้รับอะไรดีครับ?" เมื่อเข้ามาในร้านแล้วการเฮียเจ้าของร้านก็ทักทายปุณณ์อย่างสนิทสนม
"เหมือนเดิมครับเฮีย"
"ท่าทางจะมาบ่อยจริง ๆ นะคะเนี่ย" น้ำหนึ่งเอ่ยขึ้น
"ผมไม่โกหกคุณหนึ่งหรอกครับ อยากกินอะไรก็สั่งเลยนะร้านนี้อร่อยทุกอย่างเลย" ปุณณ์บอกกับน้ำหนึ่งก่อนที่เขาจะแยกตัวไปตักน้ำและเอาไปไว้ที่โต๊ะโดยไม่ลืมที่จะตักให้น้ำหนึ่งด้วย
"เฮียคะหนูเอาบะหมี่เกี๊ยวต้มยำค่ะ" น้ำหนึ่งสั่ง
"ได้เลย ๆ นั่งรอแปบนึงน้าาาา" แล้วเฮียเจ้าของร้านก็ไปทำเมนูของทั้งคู่ส่วนน้ำหนึ่งก็ไปนั่งที่โต๊ะเดียวกันกับปุณณ์
พรึ่บ!
"ท่านประธานทานเยอะ ๆ เลยนะคะหนึ่งเลี้ยงเอง" เมื่อนั่งลงเธอก็ไม่ลืมบอกกับเขา
"ผมแค่ชามสองชามก็อิ่มแล้วไม่ได้กินเยอะอะไรขนาดนั้นหรอก"
"ก็หนึ่งอยากเลี้ยงนิคะ อ่อแล้วก็ขอบคุณสำหรับน้ำนะคะเดี๋ยวหนึ่งไปตักเองก็ได้" เธอไม่ลืมที่จะขอบคุณสำหรับน้ำใจของเขาที่ตักน้ำมาให้
"เรื่องแค่นี้เองและอีกอย่างผมเป็นผู้ชายก็ควรบริการสุภาพสตรีสิครับ"
"แต่หนึ่งเป็น..."
"มาแล้ว ๆ บะหมี่แห้งเหมือนเดิมของท่านปุณณ์แล้วก็บะหมี่เกี๊ยวต้มยำแฟนท่านปุณณ์" ปึก ๆ เฮียเจ้าของร้านเอาอาหารมาเสิร์ฟ
"ขอบคุณครับเฮีย"
"อะเอ่อ..." และเฮียก็เดินออกไปเลยโดยไม่ได้สนใจน้ำหนึ่งที่กำลังจะอธิบายว่าเธอไม่ใช่แฟนของเขาแต่เป็นแค่พนักงานของเขาเท่านั้น
"กินสิรออะไร?"
"เมื่อกี้ทำไมท่านประธานไม่ปฏิเสธเฮียไปละคะ?" น้ำหนึ่งถามปุณณ์
"เรื่องอะไร?"
"ก็ที่เฮียเจ้าของร้านบอกว่าหนึ่งเป็นแฟน...-/////-" พูดแล้วน้ำหนึ่งก็รู้สึกเขินขึ้นมาเพราะไม่คิดว่าจะมีคนเข้าใจผิดแบบนี้
"ก็ไม่ได้อยากปฏิเสธนิ"
"คะ?!"
"กินเถอะน่าาาาดึกแล้วจะมัวมาอธิบายเรื่องแบบนี้ทำไม พูดไปเฮียแกก็ไม่ฟังหรอก เชื่อผมและกินเยอะ ๆ ซะ กลับไปนอนจะได้ฝันดี^^"
"กินแล้วนอนก็อ้วนสิคะ" น้ำหนึ่งพูดเบา ๆ
"ก็ดีนะครับอวบ ๆ อ้วน ๆ กอดอุ่นดี" ปุณณ์พูดจนทำให้น้ำหนึ่งรู้สึกเขินขึ้นมาทั้งที่ผ่านมาเธอไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้เลยหรืออาจจะเป็นเพราะว่าที่ผ่านมาปุณณ์เองก็ไม่เคยพูดอะไรแบบนี้เหมือนกัน
"0/////////0"
วันต่อมา...
บริษัทปุณณา จำกัด
โต๊ะทำงานน้ำหนึ่ง
"แคร์งานที่พี่สั่งให้แก้เมื่อเช้าเรียบร้อยแล้วหรือยัง?" วันต่อมาน้ำหนึ่งถามถึงงานที่สั่งแคร์เอาไว้ตั้งแต่เช้าและนี้มันบ่ายเกือบเย็นแล้วเธอเลยต้องเรียกแคร์มาสอบถาม
"ใกล้เสร็จแล้วค่ะพี่น้ำหนึ่งอีกชั่วโมงนึงแคร์จะเอามาให้นะคะ"
"แล้วก็รายชื่อของผู้บริหารที่จะเข้าร่วมน่ะคอนเฟิร์มครบหรือยังหรือว่ามีใครตกหล่นไหม?" น้ำหนึ่งถามต่ออย่างเป็นมืออาชีพแม้ว่าผู้หญิงตรงหน้าจะเป็นแฟนเก็บของแฟนเธอแต่เรื่องงานต้องมาก่อนเสมอและต้องเป๊ะเท่านั้นเธอจะไม่ยอมให้งานผิดพลาดเพราะเรื่องไร้สาระ
"เอ่อ เหลืออีกสองสามท่านค่ะ คาดว่าพรุ่งนี้จะ..."
"พี่ต้องการวันนี้ค่ะแคร์ เพราะว่าของชำร่วยและอาหารต้องแจ้งร้านก่อนสามวันและถ้ารอพรุ่งนี้มันไม่ทัน"
"แคร์จะพยายามเร่งให้นะคะ"
"นับจำนวนให้ดีอย่าให้มันขาด"
"ค่ะพี่น้ำหนึ่ง"
"แล้วร้านของชำร่วยติดต่อมาว่ายังไงบ้างสามารถผลิตตามจำนวนที่ต้องการได้ไหม?" น้ำหนึ่งยังคงถามเรื่องงานต่อไป
"ทันแน่นอนค่ะ^^"
"ดี กลับไปแก้งานได้แล้วและอีกสองวันพี่จะเรียกประชุมเพื่อทดสอบการประชุม"
"ค่ะ เอ่อ พี่น้ำหนึ่งคะ?" แคร์กำลังเดินออกไปแต่ก็มีเรื่องสงสัยจนต้องถอยกลับมา
"อะไรเหรอ?" น้ำหนึ่งที่กำลังทำงานต่อก็เงยหน้าขึ้นมา
"วันนี้ตอนกลางวันพี่น้ำหนึ่งไปไหนเหรอคะ?"
"อ่อ ไปทานข้าวกับสรัลมาน่ะพอดีว่าเขาบ่นว่าอยากกินอาหารญี่ปุ่นพี่เลยไปด้วยน่ะ"
"ไปเองหรือเสนอตัวคะ?" กึก! คำถามของแคร์ทำให้น้ำหนึ่งชะงักไปนิดหน่อยแต่ก็เลือกที่จะไม่สนใจและพูดบางอย่างแทงใจอีกฝ่ายแทน
"เสนอตัวค่ะ"
"..."
"เสนอตัวไปทั้งร้านอาหารทั้งโรงแรม"
"....!!"
"พอดีว่าเวลามันเหลือน่ะ^^"
- ผู้เขียน
