บทที่ 16
อู๋ไฉ่หงหันไปยิ้มให้คนเป็นแม่ เธอเป็นผู้ใหญ่แล้วแท้ ๆ แต่พอได้อยู่ในร่างเด็กก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเด็ก ๆ ถึงอยากขยับเนื้อขยับตัว เพราะเคยควบคุมแขนขาของตัวเองไม่ได้ พอทุกอย่างมันเริ่มเป็นอย่างที่ต้องการก็เลยดีใจ การเป็นเด็กมันทำให้เกิดความสุขขึ้นได้ง่ายกว่าที่คิดจริง ๆ
ขณะนั้นสาวใช้คนใหม่ก็เอาของว่างมาให้ แต่ด้วยหน้าตาที่ไม่คุ้นเคยทำให้ซิงอีมองด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่แปลกใจเพราะอาจจะมาแทนคนที่เธอเพิ่งไล่ออกไป
"หงหงมากินขนมเร็วลูก" เด็กน้อยวิ่งเตาะแตะมาทันที
"ขนมปังนิ่ม ๆ หงหงชอบหม่ำ ๆ" เด็กน้อยพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเมื่อเห็นขนมปังนมสดที่เธอชอบ เด็กน้อยหยิบขนมปังเข้าปากพร้อมกับใช้มือเล็ก ๆ ตบเบา ๆ ที่หน้าท้องของตัวเองอย่างสนุกสนาน
สาวใช้ยิ้มขำเมื่อเห็นท่าทางน่ารักของคุณหนู ซิงอีสังเกตเห็นจึงยิ้มบาง ๆ ก่อนจะหันไปถามสาวใช้ "ฉันยังไม่เคยคุยกับเธอเลยใช่ไหม"
สาวใช้พยักหน้า
"ฉันชื่อ
