บทที่ 15
“ฉันจะให้โอกาสคุณ...เพราะคุณเคยให้โอกาสฉันในตอนที่เราแต่งงานกัน” ซิงอีพูดอย่างเรียบง่าย แววตาดูไม่แข็งกร้าวเท่าเดิมแต่เธอก็ไม่ลืมที่จะส่งสัญญาณเตือน
“แต่ถ้าครั้งหน้าเกิดมีเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก ฉันจะพาลูกหนีไปจริง ๆ โดยไม่ฟังอะไรคุณทั้งสิ้น”
ทันทีที่ได้ยินคำพูดนั้น เฉินกวงก็รู้สึกเหมือนถูกปลดปล่อยจากความทุกข์ในใจ เขายิ้มกว้างออกมาอย่างโล่งใจ และรีบลุกขึ้นมายืนด้วยความดีใจจนลืมมาดมาเฟียไปเสียหมด
“ขอบคุณนะครับ...ขอบคุณจริง ๆ ซิงอี” เขาพูดพร้อมกับก้าวเข้าไปกอดซิงอีแน่น ดึงเธอเข้ามาใกล้ตัวราวกับกลัวว่าเธอจะหายไป ผมจะไม่ยอมปล่อยเธอไปอีก
ซิงอีได้แต่ยิ้มเล็ก ๆ และลอบถอนหายใจ เธอรู้ว่าเฉินกวงพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองไม่ใช่แค่เรื่องนี้ อีกฝ่ายเวลาอยู่ต่อหน้าเธออ่อนโยนมากไม่เหมือนที่ลูกน้องของเขาหลาย ๆ คนพูดถึง
และชีวิตคู่ของเธอแม้จะยังมีความเข้าใจผิดอยู่บ้าง แต่การที่เขาสำนึกผิดและขอโทษ
